Eten

Nu gaan we tot de letter E. Daarbij zullen we op dit moment over het zaligmakend geloof spreken alleen onder het aspect van de handeling ‘eten’.

Het dierbaar geloof komt meermalen onder deze benaming in Gods Woord voor. ‘De zachtmoedigen zullen eten’ (Ps. 22:27). ‘O alle gij dorstigen, komt tot de wateren, en gij die geen geld hebt, komt, koopt en eet’ (Jes. 55:1). ‘Voorwaar, voorwaar zeg Ik ulieden, tenzij dat gij het vlees van de Zoon des mensen eet en Zijn bloed drinkt, zo hebt gij geen leven in uzelven’ (Joh. 6:53). Nu zou opgemerkt kunnen worden dat deze benaming het geloof op een hoger plan tilt dan die van ‘hongeren’ en ‘dorsten’. Maar het is juist het wonderlijke van het geloof dat er in het ‘hongeren’ toch een beetje ‘eten’ is; en waar werkelijk honger is, zal de gelovige zeker het goede eten en verzadigd worden (zie Ps. 22:27).

Wat nu dit eten betreft, willen we duidelijk maken wat ermee bedoeld wordt. Vooraf nog dit: als er over ‘eten’ wordt gesproken, vooronderstelt dit dat er in geestelijke zin geschikt en goed voedsel is voor de ziel. Dat is ook zo: Christus Zelf is dit voedsel: ‘Mijn vlees is waarlijk spijs” (Joh. 6:55). Hij is in alle opzichten voor een ellendige zondaar zó geschikt dat deze op grond daarvan met de bruid moet uitroepen: ‘Al wat aan Hem is, is gans begeerlijk’ (Hoogl. 5:16). Dit kunt u zelf wel uitbreiden. Er wordt ook verondersteld dat er honger is naar voedsel, om zo mogelijk één kruimel van het ware Brood des levens te ontvangen, opdat Gods kind vanwege gebrek aan geestelijk voedsel niet ten onder zou gaan.

Dan nu wat er met dit eten wordt bedoeld.

a. De gelovige neemt het geestelijke voedsel nauwkeurig en van alle kanten in ogenschouw. Het is voedsel dat voor hen die hun ellende kennen, wordt opgediend tijdens een overvloedige maaltijd. Ze worden ertoe uitgelokt en zijn ervoor uitgenodigd. Het geloof wordt meermalen een ‘zien’ genoemd, zie Ps. 34:6: ‘Zij hebben op Hem gezien, ja, Hem als een waterstroom aangelopen; en hun aangezichten zijn niet schaamrood geworden’.

b. Met dit eten wordt de ontroering in de ziel weergegeven, die de gast in geestelijke zin ondergaat. Hij is getroffen door de milde overvloed die hem wordt aangeboden. Kijk maar naar de bruid: ‘Terwijl de Koning aan Zijn ronde tafel is, geeft mijn nardus zijn reuk’ (Hoogl. 1:12). Alle geestelijke gaven zijn nu werkzaam: geloof, hoop en liefde. En als de ziel onder de schaduw van de geestelijke appelboom zit, vindt zij daarin grote lust (zie Hoogl. 2:3).

c. Het betekent ook dat de gelovige in uiterste verootmoediging en dankbaarheid aanneemt wat hem tot voedsel voor het geestelijke leven wordt gegeven. ‘Die wil, die kome, en neme van de wateren des levens om niet’ (zie Openb. 22:17).

d. Bovendien wordt ermee aangegeven dat de gelovige dit voedsel op een geestelijke wijze nuttigt. Dat gebeurt doordat hij het speciaal op zichzelf toepast. Dát is nu juist de kern van het geloof, en dit zorgt ervoor dat er leven en kracht uit voortvloeit, net zoals dit gebeurt bij het kauwen en doorslikken van gewoon voedsel. Als de gelovige zo in geestelijke zin aan het eten is, zegt hij met de bruid dat het zijn gehemelte zoet is.

wordt vervolgd

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen