Uit: Het levenslied van Robert

Robert schrijft dezelfde dag een brief terug. In de tuin ligt vers gevallen sneeuw. Opeens moet Robert denken aan de eerste keer dat hij samen met Elisa de familie Thain heeft bezocht. Toen lag er ook een pak sneeuw en ze hadden er even over gesproken. Ja, hij zal nu opnieuw over de sneeuw schrijven. De woorden vloeien uit Roberts pen.

'Lieve jongen, toen ik de verse witte sneeuw zag, moest ik steeds aan dat vers denken: ‘Was mij, en ik zal witter zijn dan sneeuw'. Dit is een liefelijk gebed, maak het tot dat van jou. Ga vaak in de eenzaamheid en zie dan tot Jezus op, Die gestorven is om ons van onze zonden te reinigen en zeg tot Hem: Was mij'.

Nadat de brief gepost is, blijft Robert onrustig. 'Ik wil graag weer naar huis, Andrew, ik denk dat de familie Thain mij nodig heeft’.

Een paar dagen later staat hij aan het ziekbed van Johnnie. Jessie zit als verdoofd bij zijn bed. Zijn moeder loopt zorgend heen en weer. Het is duidelijk dat Johnnie niet beter wordt. Als hij zijn dominee herkent, trekt er een glimlach over zijn gezicht. Robert pakt zijn smalle hand. 'Hoe is het nu met je, Johnnie?' 'We zien elkaar weer', zegt hij zacht en ernstig. Als Robert de tranen ziet van Johnnies moeder en zus Jessie blijven deze woorden in hem naklinken.

Ook als Johnnie een paar dagen later gestorven is. We zien elkaar weer! En het is voor Robert opnieuw aanleiding om zijn gevoelens in een vers te uiten.

't Is goed, sprak je, 'ik sterf in God,

een worm als ik, o zalig lot!

Bij Christus smaak ik heilgenot

Lief kind, ik zie je weer. (fragment)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen