Ambt en zwijgplicht

Het is een voorrecht als de Heere weer voorziening in de ambten geven wil. Laat het ons gebed mogen zijn of de Heere gaven en genade wil verlenen tot een getrouwe ambtsvervulling. Het is ook voor de verkozenen een belangrijk gebeuren. Er zal een opzien zijn, want wie is tot deze dingen bekwaam?

Als iemand voor het eerst gekozen is, komen er veel nieuwe dingen op hem af. Heeft herverkiezing plaatsgevonden, dan is er ook een moment van bezinning en reflectie. Hoe gaat het in mijn ambtelijke werk? Waarin is het nodig dat ik het anders doe? Hoe staat het ook hierin met de omgang met de Heere en het nodig hebben van Hem? Afhankelijkheid en verborgen omgang zijn zo onmisbaar. Want juist in deze weg wil de Heere genadig betonen dat Hij ervan afweet en dat Hij Zijn zegen wil verlenen.

Vertrouwen niet beschamen

Een ambtsdrager heeft zwijgplicht. Dat moeten gemeenteleden, ook jongeren, weten. Men moet daarvan op aankunnen. Er moet een vertrouwensbasis zijn om met iets vertrouwelijks naar de ambtsdrager toe te gaan. Dat kan nodig zijn. En daarom moet dat ook mogelijk zijn binnen de gemeente en in het ambtelijk werk. Het is niet zo dat een ambtsdrager alles wat hij meemaakt of wat hij hoort op de kerkenraad brengt. Dat is niet nodig en dat mag ook niet. Er zijn dingen die een ambtsdrager echt voor zichzelf houdt. Als het nodig is, wordt er met bijvoorbeeld de huisbezoekbroeder vertrouwelijk over gesproken. Hij mag er niet met een ander over spreken, bijvoorbeeld in de kennissenkring. Het is zo belangrijk dat we niet over iemand spreken, maar wel met iemand spreken.

Ook heeft een ambtsdrager zwijgplicht over wat er binnen de kerkenraad besproken wordt. Er zijn altijd zaken waarover hij naar buiten toe niet mag spreken. Zeker niet over dingen waarover in de kerkenraad discussie gaande is, of waarover mogelijk (wat) verschil van mening bestaat. Het mag dus absoluut niet zo zijn dat daarover in de familie of op een verjaarsvisite dingen gezegd worden. Dat mag niet voorkomen. Het kan soms nare gevolgen hebben wanneer dit wel gebeurt. Daardoor kunnen spanningen en zelfs conflicten ontstaan. Daarmee wordt vertrouwen geschaad; ja, de zaak des Heeren wordt schade aangedaan.

Spreken mag en moet

Natuurlijk zijn er altijd ook dingen waarover wel gesproken kan worden. Dat mag dan ook. Maar ‘bij twijfel niet inhalen’. Dat geldt ook hier. Zuiverheid is beter dan praterigheid. Meestal is het waar: spreken is zilver en zwijgen is goud. Behalve als er eerbiedig en oprecht goed van de Heere gesproken mag worden. En ook als er tegen de zonde gesproken mag worden. Zulk spreken is nodig en goed.

Er kan ook een grens zijn aan zwijgplicht. Het kan voorkomen dat een ambtsdrager iets verneemt, waar hij iets mee moet doen. Dan mag hij niet zwijgen. Niet tegenover de persoon die het hem doet weten. Niet tegenover iemand over wie het gaat of die ermee te maken heeft. Het zou zelfs kunnen zijn dat een ambtsdrager ergens ‘werk van moet maken’. Vanzelfsprekend moet dat dan eerst gezegd worden tegen de persoon van wie het vernomen is.

Maar een ambtsdrager kan de plicht hebben er iets mee te doen. Overigens altijd in grote voorzichtigheid en met uiterste zorgvuldigheid. Dan kan het ook nodig zijn een medebroeder in vertrouwen te nemen.

Ambtsdrager zijn vraagt een ambtsvervulling in wijsheid en zorgvuldigheid. Dat kan niet zonder gebed, van de ambtsdrager zelf en ook van de gemeente. Want het is zo nodig dat de Heere verstand geeft in alle dingen. Uit onszelf hebben we dat niet. Maar de Heere kan het schenken. En ook hier geldt: Hij wil er om gebeden zijn.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen