Dat is dan mijn mening

Je zou zeggen dat synodebesluiten worden erkend en gedragen. De generale synode is de meest brede kerkelijke vergadering. De wijsheid en ervaring van een heel kerkverband komen daarin samen. De synodale commissie van de Christelijke Gereformeerde Kerken verdiepte zich zeer grondig in het vraagstuk vrouw en ambt, woog de argumenten van voorstanders van vrouwelijke ambtsdragers nauwkeurig en kwam tot een weloverwogen conclusie. De synode nam deze conclusie, na uitvoerige bespreking, over. Wat wil je nog meer?

Uit een aantal reacties op de synodebesluiten spreekt onbegrip, een sterk besef van het eigen gelijk en een grote vrijmoedigheid waarmee de eigen mening wordt verwoord. We zien daarin de vruchten van de tijdgeest. Mijn mening staat vast, wat anderen ook zeggen. Vervolgens wordt er ruimte gevraagd voor de eigen mening. Wie geen ruimte geeft voor vrouwelijke ambtsdragers heerst met ‘stoom en kokend water over de gewetens van anderen’, aldus de christelijke gereformeerde hoogleraar S. Paas. ‘Als je gemeenten oplegt om tegen hun geweten in vrouwen uit te sluiten van de ambten, breng je deze gemeentes bewust in een onmogelijke positie’, aldus een zekere Hester.

Bouwen

Enkele dagen na de synodebesluiten werd in de Christelijke Gereformeerde Kerk van Zwolle een kanselboodschap voorgelezen.

In Zwolle waren al diverse vrouwelijke kerkelijke werkers actief. Ze voerden veel taken uit, maar waren nog niet officieel ambtsdrager. Enkele weken later zette Zwolle ook die stap. Een argument is dat niet iedereen hetzelfde hoeft te denken. De kerkenraad vraagt alleen ruimte ‘voor al Gods kinderen om op alle plekken te helpen bouwen voor het Koninkrijk van God’.

We zien hier een gemeentevisie die kenmerkend lijkt te zijn voor vooruitstrevende gemeenten. De gemeente bestaat uit kinderen van God die bouwen aan Zijn Koninkrijk. ‘Samen dienen, daar we allen gaven hebben ontvangen, zoals de Geest ze deelt’, zo schreef een predikant. Welke synode mag dat tegenhouden? Een EO-presentator schreef: ‘Blijkbaar mogen zij niet in alle oprechtheid een keuze maken onder begeleiding van de Bijbel’.

Een advocaat vond dat de synode ‘opnieuw de gaven van de Geest aan vrouwen ontkent en hen de dienst van de ambten onthoudt’. Als iemands kwaliteiten het stempel krijgen van de gaven van de Geest, welke kerk heeft dan de moed om daar tegenin te gaan? Dan stuit de kerk op het onbegrip van een zekere Henk die schreef: ‘God heeft mij de ogen geopend om vrouwen toe te laten tot de kerk van God’. Die heel persoonlijke ervaring is kennelijk het einde van alle tegenspraak. Dat is de tijdgeest op en top.

Geweten

Maar, zo zeggen voorstanders van vrouwelijke ambtsdragers, wij kunnen in ons geweten niet anders. We willen vrouwen die een roeping en gaven hebben voor het ambt de ruimte geven die in te zetten in Gods Koninkrijk. In gehoorzaamheid aan de Bijbel handelen we zo. Zo zijn we Gode meer gehoorzaam dan een synode.

We voelen aan dat op die manier de patstelling compleet is. Want, de synode had juist op grond van Gods Woord uitgesproken dat het bevestigen van vrouwelijke ambtsdragers tegen de Bijbel ingaat. Een zekere Irene zag het besluit van Zwolle om vrouwen te bevestigen in de ambten zo: ‘Juist moedig. Blijkbaar is er een breekijzergemeente nodig om de positie van vrouwen te herstellen’.

Een breekijzergemeente. Dat is een bijzondere naam in de kerk. Functioneert het in de praktijk niet vaak zo? In een gezin? Een van de kinderen ‘doet het gewoon’. Of, op een school. Een juf laat ‘gewoon’ liederen van Sela zingen, terwijl ze weet dat dit binnen de school niet is toegestaan. Ze ziet wel waar het schip strandt. Als ze ter verantwoording wordt geroepen, kan ze een beroep doen op haar innerlijke overtuiging. ‘Ik voel in mijn hart dat het mag. En de kinderen vinden het fijn’.

Maat

Opvallend is in dit alles hoezeer de tijdgeest de maatstaf wordt om ook syno- debesluiten te beoordelen. De besluiten van de Christelijke Gereformeerde Kerken heten dan ‘terug naar de Middeleeuwen’. Ook de uitdrukking ‘exclusieve kerk’ viel in de reacties. Dat mag in onze tijd helemaal niet. Inclusief denken is de norm in post- modern Nederland. Denk je ‘exclusief’ door vrouwen uit te sluiten buiten de ambten, dan doe je volgens de gangbare norm iets heel ergs. ‘Vrouwen uitsluiten is nogal achterlijk en zeker niet Bijbels’, aldus Lub. Zou hij echt weten wat de Bijbel zegt?

(slot volgt)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen