Een scheiding die onmogelijk is

Als kenmerk van dat nieuwe leven schrijft Paulus dat ze zuchten in zichzelf omdat ze de zonde moe zijn. Dat zuch- ten gaat gepaard met verwachten en met uitzien naar bevestiging van hun kindschap en het verwekt de hoop op de volkomen verlossing voor het toekomende. Het gaat ook gepaard met lijdzaamheid in het heden. De klemmende vraag voor ieder van ons is of wij door genade mogen behoren bij degenen die de eerstelingen des Geestes hebben.

Als iets van dat geloof in oefening is, geeft dat kracht om staande te blijven. Ze mogen het de apostel Paulus dan weleens nazeggen wat hij schrijft in vers 28: ‘En wij weten, dat degenen die God liefhebben, alle dingen medewerken ten goede, namelijk die naar Zijn voornemen geroepen zijn’.

Deze roeping is een vrucht van Gods verkiezend welbehagen en het begin van Gods genadewerk.

Maar uiteindelijk gaat de Heere zulken erin onderwijzen dat de vastheid, de zeker- heid en de grond van hun zaligheid alleen ligt in Christus en Zijn volbrachte werk.

Een oog des geloofs

Paulus wijst erop dat de ware rust alleen te vinden is als ze het oog des geloofs op Christus mogen slaan. Hij tekent hoe Christus in de weg van Zijn vernedering het oordeel voor al de Zijnen heeft wegge- nomen en in Zijn verhoging voor hen bidt. Hij is de strijd te boven. Zijn borgtocht is de grond van de zaligheid. Daarom vinden al Gods kinderen alleen rust voor hun ziel als de Heilige Geest in hun harten plaats- maakt voor Christus.

Paulus mocht een welverzekerd geloof kennen en beoefenen. Maar ook het zwakke en bestreden geloof mag weleens iets proeven van die zekerheid, als het geloofsoog maar verlicht wordt en op Christus mag zien.

Maar, zegt iemand: ‘De apostel Paulus was zo’n grote in de genade, ik durf mij niet met hem te vergelijken’. Laat het u dan tot troost zijn dat Paulus in 2 Timotheüs 4:8b schrijft dat allen die Zijn verschijning liefgehad hebben, zullen delen in de volle zaligheid. In deze uitdrukking neemt Hij de hele Kerk mee, allen voor wie Christus tot hun zaligheid alle waarde heeft gekregen. Dat zien des geloofs brengt mee een inblikken in de liefde van Christus.

Die liefde is Goddelijk, die is van eeuwigheid, is onveranderlijk en onvoorwaarde- lijk. Die liefde bewees Hij voor Zijn Kerk door voor hen plaatsbekledend te sterven om in die weg de verzoening met God aan te brengen.

Enkel genade

Door Zijn opwekking kan Christus als de Levende door Zijn Geest Zichzelf en al Zijn weldaden wegschenken aan een verloren en ontkrachte zondaar, uit enkel genade. In Zijn zitten ter rechterhand Gods is Hij de waarborg dat ze niet zullen omkomen, ook al is de strijd nog zo zwaar en hevig en denken ze vaak nog eeuwig om te komen. In Zijn verhoging is Hij werkzaam in Zijn voorbidding. Daarin ligt de garantie dat ze niet zullen afvallen. Hij maakt waar wat Hij bij Zijn heengaan tot Zijn discipelen heeft gezegd: ‘En zie, Ik ben met ulieden al de dagen tot de voleinding der wereld’.

Paulus noemt in Romeinen 8 allemaal zaken waar een mens in eigen kracht in zou omkomen en verzinken. Maar het geloof mag in de strijd op aarde, waarin alle zekerheden een mens ontvallen, opzien tot en schuilen bij Christus. En als dat geloof werkelijk in oefening is, maakt de liefde van Christus, die dan gesmaakt wordt, alle bitter zoet in het heden. Dan komt er ook een uitzien om volkomen in Zijn liefde te mogen delen.

Wat een wonder, om als een ellendige en arme zondaar door het geloof te zien op Wie Christus is en wat Hij schenkt. Dan zijn ze rijk, omdat hun zaligheid vast ligt in Hem, Die nooit afscheid van hen kan nemen, want Hij heeft hen liefgehad en gekocht.

Wie zo gelooft, zal niet beschaamd uitkomen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen