In Ziekte En Doodsgevaar

Een moment om ijverig op ons hart te letten en het met de grootste zorg te behoeden is de tijd van ziekte, als een kind van God dicht bij de eeuwigheid komt, wanneer er in het bovenste gedeelte van de zandlo- per nog maar een paar korreltjes over zijn en wanneer de satan druk in de weer is.

Van de satan kan hetzelfde gezegd worden als van de slang in de natuur: hij is nooit in zijn volle lengte te zien, tenzij hij sterft. En nu hij de ziel niet van God kan terugwinnen, is het zijn grote oogmerk om ze te ontmoedigen en onwillig te maken om tot God te gaan.

Terwijl de begenadigde ziel zich dan met Jakob op het sterfbed zou moeten opwekken en zich verblijden dat de bruiloftsdag van het Lam nu bijna aangebroken is. Terwijl de begenadigde ziel dan met de stervende Augustinus zou moeten zeggen: ‘Ik veracht het om te leven, teneinde met Christus te leven’. Of met de stervende Milius, toen iemand hem vroeg of hij gewillig was om te sterven: ‘Hij is onwillig om te sterven, die onwillig is om tot Christus te gaan’. Maar o, wat een terugdeinzen voor de dood, wat een ongenegenheid om heen te gaan is er soms (ja, maar al te vaak) bij Gods volk te merken! Hoe ongenegen zijn sommigen van hen om de dood bij zijn koude hand te grijpen! Als ons de vrijheid gegeven zou worden om niet ontbonden te worden voordat we onszelf ontbinden, wanneer zouden we dán met Paulus zeggen: ‘Hebbende begeerte om ontbonden te worden’? (Filipp. 1:23)

(uit ”Een ware heilige”, uitg. Gebr Koster, 2012)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen