Een korf zomervruchten

Onwillekeurig denk je aan zo’n mooi stilleven, een schilderij, waarop van die prachtige zomervruchten te zien zijn die in een mand liggen. Maar nee, het is helemaal niet mooi. De vruchten zijn rijpe zomervruchten. Het ziet op het oordeel dat rijp is geworden. Dat blijkt uit het slot van Amos 8 vers 2: ‘Het einde is gekomen over Mijn volk Israël; Ik zal het voortaan niet meer voorbijgaan’. Blijkbaar komt er een moment dat het oordeel niet meer wordt afgewend. Het wordt uitgevoerd. De priester Amazia wilde de oor- deelsprofeet Amos wel wegsturen, maar daarmee is het oordeel niet weggestuurd. De gezangen van de (afgodische) tempel van onder meer Bethel (zie kanttekening 5) zullen veranderen in gehuil. Er zullen veel dode lichamen zijn en deze zullen niet eens begraven worden.

De Heere op het altaar

Nu ziet Amos de Heere staan op het altaar. Hier is de vraag: welk altaar? Is het een van de altaren in het tienstammenrijk, of gaat het hier over het (brandoffer)- altaar in Jeruzalem? Het laatste ligt het meest voor de hand. Het oordeel dat Amos heeft uitgesproken, heeft zich niet alleen tegen het tienstammenrijk gericht (zie bijvoorbeeld Am. 2:5). In het vervolg van dit hoofdstuk wordt gesproken over Israël dat de Heere heeft opgevoerd uit Egypteland. Het gaat daar om héél het volk, de tienstammen en Juda. En, om niet meer te noemen, tegenover de vele altaren staat hier hét altaar, dat ene brandofferaltaar in de tempel. We volgen hier ook kanttekening 3.

De Heere geeft het bevel om de knoop te slaan, dat de posten beven. We mogen hierbij denken aan grote zuilen, zoals we die vonden in de tempel van Salomo: Jachin en Boaz. Deze zuilen moeten in het opperste worden geslagen, de knop, het kapiteel, en wel zodanig dat de hele kolommen beven. Wat de vastheid van het huis toonde, blijkt nu omvergeworpen te moeten worden. Er is geen verbergen en ontkomen meer aan. Op aangrijpende wijze wordt in Amos 9 vers 2-4 beschreven hoe de Heere hen overal vinden zal. De Heere zal het zondige koninkrijk van de aardbodem verdelgen, zegt Amos 9 vers 8. Maar dan het wonderlijke. Achter dit woord van totale verdelging staat: ‘Behalve dat Ik het huis Jakobs niet ganselijk zal verdelgen’ (Am. 9:8b).

Een overblijfsel!

Het slot van Amos profeteert dat de Heere de vervallen hut van David weer zal oprichten. Zij zal zelfs erfelijk bezitten het overblijfsel van Edom en al de heidenen die naar de Naam des HEEREN genoemd worden. Dat zal de HEERE doen. In Handelingen 15 vers 14-20 komt dit woord terug op het apostelconvent. Met verwondering heeft men er kennis van genomen hoe God ook de heidenen heeft bezocht. Dit stemt, zo wordt dan opgemerkt, overeen met wat Amos heeft geschreven! De hut van David wordt weer opgericht opdat de overblijvende mensen de Heere zoeken, zelfs uit het vijandige Edom! Door het oordeel heen gaat de HEERE Zijn welbehagen volvoeren. Uit het van de HEERE afgeweken Israël en het vijandige Edom zal Hij Zijn uitverkorenen trekken, zodat zij Hem gaan zoeken. Amos mag blikken op de komst van Christus in Wiens hand Gods welbehagen gelukkig zal voortgaan. Hij ziet op de tijd dat het Evangelie verbreid zal worden onder de heidenen. Ja, hij ziet nog verder tot op de jongste dag.

Door het gericht heen

Zo zal het nu gaan. Door het oordeel en het gericht heen zal de HEERE Zijn volk verlossen van de boze. Zo spreekt Amos tóch over Christus Die zo lang in het oordeel als verborgen scheen. Zijn weg en werk komt juist in de gang door het oordeel heen zo openbaar. Hij ging immers Zelf door het gericht van Gods toorn heen om een volk te verlossen? Nee, dan blijven we niet meer staan bij het oordeel dat over de wereld gaat. Dan worden we Gods gericht zo wáárdig. Daar doet de Heere geen onrecht meer, zeker niet na al die vele waarschuwingen die gegeven zijn. Als Hij dan een voleinding maakt? Dan is Zijn doen rechtvaardig. En juist daar komt het woord der verlossing vanuit Gods welbehagen in de Zoon Zijner liefde. Daar ligt het geheim.

Blijde oogst

Het slot van Amos spreekt van een blijde oogst. Deze zal zo overvloedig zijn. De ploeger zal de maaier en de druiventreder de zaadzaaier ontmoeten. Zo snel zal het ook gaan. Alles druipt van een volle wijnoogst, de oogst van de blijdschap. Zo zal het in het laatste oordeel zijn. Door het gericht heen gaat het naar de grote blijdschap! Ze zullen gebracht worden in een land, een plaats bij de Heere, waar ze nooit meer uitgerukt zullen worden. Daar zullen Gods kinderen van vreugde opspringen voor Gods aangezicht, en van blijdschap vrolijk zijn!

Het horen van de oordelen en het er middenin verkeren, doet het hoofd verlangend opheffen naar die dag die snel zal komen, die dag van grote blijdschap!

(slot)

ds. D. de Wit, Borssele

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen