De Zoon door de Vader gegeven

We e moeten het niet zo opvat- ten als zou God afstand hebben gedaan van Zijn betrokkenheid op Zijn Zoon en dat Hij niet langer Zijn eigendom zou zijn, als er van de Vader wordt gezegd dat Hij Hem gegeven heeft. Hij was nog net zo Zijn eigendom, als er van Hem wordt gezegd dat Hij Hem heeft gegeven. Hij was nog net zo Zijn eigen- dom als ooit. Als mensen iets geven, dragen zij het eigendom over aan een ander; maar toen God Christus had gegeven, was Hij, zeg ik, nog net zo Zijn eigendom als daarvóór.

Dat Christus werd gegeven, houdt in dat Hij werd aangewezen en aangesteld om voor ons te sterven. We lezen immers dat dit was door de bepaalde raad en voorkennis Gods. Zie, zoals het lam on- der de wet van de kudde werd afgezonderd en apart gezet tot een offerande, werd het, hoewel het nog in leven was, opzettelijk en bij wijze van voorbereiding gegeven en aan de Heere gewijd. Zo werd ook Jezus Christus, volgens de raad en het voornemen van God, gekozen en apart gezet voor Zijn dienst. Daarom noemt God Hem in Jesaja 42 vers 1 Zijn ‘Uitverkorene’. Dat Christus werd gegeven, houdt in dat God afstand van Hem deed, of, zoals de Fransen het lezen, dat Hij Hem voor enige tijd op een afstand van Zich plaatste. Er was iets van scheiding tussen de Vader en de Zoon, toen Deze kwam om in ons vlees als in een tabernakel te wonen. Zo heeft Hijzelf het uitgedrukt in Johannes 16 vers 28: ‘Ik ben van de Vader uitgegaan, en ben in de wereld gekomen; wederom verlaat Ik de wereld en ga heen tot de Vader’. De afstand waarop de vleeswording en de ver- nedering Hem bracht, ging feitelijk alleen maar over Zijn mens-zijn. Dit mens-zijn stond werkelijk ver af van de heerlijkheid waarin dit nu is opgenomen, en ten aanzien van de openbaring van vreugde en liefde.

De Heere scheen dit te dragen als Iemand Die ver bij God vandaan was. (…)

Dat Christus door God werd gegeven, houdt in dat God Hem overgegeven heeft in de handen van het gericht om gestraft te worden, net zoals veroordeelden die door het vonnis van de wet in de handen van de beulen worden overgeleverd. Zo staat het in Handelingen 2 vers 23: ‘Dezen, door de bepaalde raad en voorkennis Gods overgegeven zijnde, hebt Gij genomen en door de handen der onrechtvaardigen aan het kruis gehecht en gedood’. De Heere zegt als het ware, als de tijd is aangebroken dat Christus moet lijden: O, alle bulderende golven van Mijn vertoornde gerech- tigheid, rijs nu op, zo hoog als de hemel en ga over Zijn ziel en lichaam. Laat Hem tot de bodem toe zinken. Laat Hem, net als Jona, gaan in de buik van het graf, tot de gronden der bergen. Kom, alle woedende stormen, die Ik heb bewaard voor deze dag des toorns, sla Hem, sla Hem neer, opdat Hij niet zal kunnen opzien (Ps. 60:12). Ga, gerechtigheid, leg Hem op de pijnbank, martel Hem in elk lichaamsdeel, totdat al Zijn beenderen vaneengescheiden zijn en Zijn hart is als was in het midden van Zijn ingewanden (zie Ps. 22:15).

En u, vergadering van goddeloze Joden en heidenen, en die zo lang uw mond hebt opgesperd voor Zijn bloed – nu wordt Hij in uw handen overgeleverd. U krijgt toestem- ming om uw boosaardigheid geheel en al bot te vieren. Nu maak Ik uw keten los en wordt Hij in uw hand en aan uw macht overgeleverd’.

Uit: ”De Fontein des levens”, John Flavel; uitg. Den Hertog, 2015.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen