Ga nou maar feesten, Flupland

De baälprofeten zijn gedood. En dan kijkt Elia Achab aan. Zou hij nu het bevel geven om ook Achab om te brengen? Nee, we lezen in de tekst dat Elia tegen hem zegt: Trek op, eet en drink… En als er één mens was die een zucht van verlichting moest slaken, dan was het deze Achab wel. Want hij had inderdaad te vrezen dat nu zijn beurt gekomen was. En dat hij voor de God van hemel en aarde zou moeten verschijnen om rekenschap af te leggen.

Maar ook nu wordt Achab gespaard. En als Elia tegen hem gaat spreken, dan geeft hij dat wonderlijke bevel: trek op, eet en drink. En naast het bevel om te eten en te drinken is er de belofte: …want er is een gedruis van een overvloedige regen. Achab wordt niet alleen gespaard, maar hij krijgt ook nog een belofte.

Toch blijft het een wonderlijk bevel. Want zou Elia de koning niet moeten oproepen tot bekering? Zou hij niet moeten zeggen: Achab, ga in uw binnenkamer? Waarom zegt hij: ga maar eten en drinken?

Wel Elia bedoelt dit spottend. Net als dominee Mieras. Dit is ironie. ‘Nou Achab, ga nou maar feesten, ga nou maar eten en drinken.’ Elia kent Achab als een onverbeterlijke materialist. Iemand die genoeg heeft aan en opgaat in de welvaart. Die aan niets anders kan denken dan aan eten en drinken. Elia wist wat voor mens deze koning was. Toen de honger sterk was in Samaria, bekommerde Achab zich niet om zijn onderdanen, maar alleen maar om zijn paarden en muilezels. Als hij die maar in leven kon houden. En nu? Waar denkt Achab nu aan? Eten en drinken. Nou ga dan je gang maar, zo zegt Elia. Wat een mens, die Achab.

Maar de Schrift zegt dit niet alleen van Achab. Er zijn nog steeds mensen die alleen maar in beslag genomen worden door het stoffelijke. Door eten en drinken, kleding, geld, huizen, auto’s, vakanties, amusement enzovoorts. Hogere idealen hebben ze niet. Dat is alles. Wat de wereld biedt. Wat de aarde oplevert. Wat je in dit leven kunt grijpen.

En wie van ons hoort bij die categorie mensen? Laat niemand denken dat hij of zij daar te goed voor is. Want het zit in ons allemaal. Wat het oog kan zien en wat de mond kan proeven en wat de handen kunnen vasthouden, dat heeft hun hart. Wie van ons leeft dat nog uit, wie van ons is nog net zoals Achab?

Het is wel duidelijk dat Israël met zo’n koning niks opschiet. Want dat heeft het volk geen enkele zegen bezorgd. Nu is er zoveel gebeurd. De Heere heeft bewezen dat Hij God is. Nu zijn Achab en het volk gespaard. Nu zou Achab het volk toch wel voorgaan in dankzegging en aanbidding? Maar nee. Nog steeds verstaat Achab zijn verantwoordelijkheid niet.

Want als Elia zegt: ga maar eten en drinken, dan doet hij het ook nog. Alzo toog Achab op om te eten en te drinken. Hij valt niet op zijn aangezicht en hij zegt niet: ‘Elia wat moet ik doen om zalig te worden?’

Er is niets dat Achab breken kan. Niet de schrik des Heeren. Niet het vuur dat van de hemel viel. Maar ook niet de liefde des Heeren. Niet de belofte van die overvloedige regen. Nee, eten en drinken. Dat is alles.

Gelukkig voor Israël is er ook nog een ander op de Karmel. Iemand die wel zijn verantwoordelijkheid verstaat. Iemand die ook de kracht van het gebed kent. Dat komt de volgende keer, Deo volente.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen