De heilige oorlog (92)

Gewaarschuwd door de Opperste Geheimschrijver

Immanuël merkt dat door de slimme opzet van Vleselijke Gerustheid de stad Mensziel niet meer afhankelijk van Hem en Zijn Vader wil zijn en al het goede vergeet wat de stad geschonken is. Hij beklaagt de toestand van Mensziel. Daarna gaat Hij aan de slag om de stad te laten beseffen dat de weg die ze bewandelen gevaar oplevert. Hij stuurt de Opperste Geheimschrijver om hen te ontraden langer naar Vleselijke Gerustheid te luisteren. Maar tot tweemaal toe vindt Die de inwoners in een kamer van Vleselijke Gerustheid, terwijl ze daar eten. Hij merkt dat ze niet bereid zijn te praten over zaken die tot hun geestelijk welzijn zijn. De Geheimschrijver wordt bedroefd en verlaat hen. Hij vertelt het tegen Prins Immanuël. Die is daarover ontstemd en er net als de Opper ste Geheimschrijver bedroefd over. Daarom besluit Hij terug te keren naar het paleis van Zijn Vader.

Minder vertrouwelijk

De Prins gaat op de volgende manier te werk:

1. Hij blijft nog in Mensziel, maar laat Zich niet meer vaak zien en trekt Zich meer en meer terug.

2. Tijdens de momenten dat Hij toch bij de Zijnen is, spreekt Hij niet meer zo vriendelijk en vertrouwelijk met hen.

3. In tegenstelling tot wat Hij eerder gewend was, stuurt Hij hen niet meer allerlei soorten voedsel.

4. Als ze Hem toch eens bezoeken, gaat Hij niet zo gemakkelijk met hen in gesprek als voorheen. Ze moeten meerdere keren aankloppen bij Hem, en dan nog lijkt Hij hen niet op te merken. Dat is vreemd omdat Hij direct opstond en hen haastig tegemoet ging als Hij vroeger het geluid van hun voetstap maar hoorde, waarna Hij hen omhelsde en aan Zijn hart drukte.

Door Zich zo afstandelijk op te stellen probeert de Prins hen aan het denken te zetten, zodat ze tot Hem terug zullen keren. Maar helaas, ze schenken er geen aandacht aan, ze begrijpen Zijn handelwijze niet, zij worden er niet door geraakt en vergeten hoe Hij eerder aan hen gedacht in genade.

Het onopgemerkte vertrek uit de stad

Daarom gaat de Prins nog verder en trekt Zich persoonlijk terug. Eerst verlaat Hij het paleis, daarna begeeft Hij Zich naar de stadspoort. Uiteindelijk verlaat Hij de stad, met de bedoeling pas terug te keren nadat Mensziel zijn overtredingen heeft leren erkennen en weer Zijn aangezicht zal gaan zoeken.

Ook de heer Vrede Gods legt zijn werk neer en wil niet langer in Mensziel blijven.

Mensziel gedraagt zich verkeerd tegen de Prins, en Hij stelt Zich daarom verkeerd tegen hen op. Maar helaas, de inwoners van Mensziel zijn zo verhard in wat ze doen en hebben de leer van Vleselijke Gerustheid zover ingedronken, dat ze ongevoelig zijn voor het vertrek van de Prins. Ze hebben het niet eens in de gaten, en daarom is er geen droefheid over Zijn heengaan.

Christus verlaat de ziel

Bunyan heeft veel kennis gehad van de omgang tussen Christus en Zijn volk. Hij heeft er ook van geweten hoe in het hart van Gods kinderen de liefde tot hun Zaligmaker kan verkoelen, maar ook hoe Christus Zich dan terug zal trekken. Waar Christus Koning is geworden in het hart, daar blijft Hij het ook. Maar Hij kan Zijn gevoelige tegenwoordigheid wel zover terugtrekken, dat het lijkt of Hij niet meer in het hart aanwezig is. De afwijkingen van de Zijnen smarten Hem meer dan de overtredingen van vijanden. Hij kan die afwijkingen niet onbeantwoord laten. Wie Hem verlaat, heeft smart op smart te vrezen. De grootste smart zou toch wel moeten zijn het missen van Zijn tegenwoordigheid.

Ontrouw

Het vergeten van de Heere is een daad van ontrouw. Zonder zich te bekommeren om hun Heiland komen Gods kinderen meer en meer terecht in een toestand van valse rust. Evenals de bruid in Hooglied 4 blijven ze op bed liggen en hebben ze geen zin om de kleren aan te trekken en tot Hem te gaan. Het gemak van de wereld heeft hen zo vervuld, dat ze Christus aan Zijn plaats laten. Na zoveel van de Heere ontvangen te hebben onder Zijn Woord, kan er zelfs een tijd komen dat ze met moeite en zelfs met tegenzin de schoenen aantrekken om naar de kerk te gaan. Of dat ze liever de krant pakken dan de Bijbel.

Bedroefdheid

Opmerkelijk is het dat Bunyan eerst de droefheid van de Heilige Geest, de derde Persoon van het Goddelijk Wezen, noemt. De verloste zondaar heeft het heil, de liefde en genade van Christus geproefd en gesmaakt. Zijn Verlosser heeft de Zijnen gedragen, maar zij zijn wederspannig geworden en zij hebben Zijn Heiligen Geest smarten aangedaan (Jes. 63:10). Het is als met het volk Israël na hun verlossing uit Egypte: in de woestijn hebben ze God wel tienmaal verzocht (Num. 14:22a). De kanttekenaren leggen bij Jes. 63:10 uit waarom het de droefheid van de Heilige Geest wordt genoemd. Het is omdat ze de wil van God tegenstaan, die de Heilige Geest door het Woord heeft bekend gemaakt. Paulus waarschuwt dan ook: En bedroeft den Heiligen Geest Gods niet (Éf. 4:20a). Wat houdt het bedroeven van de Heilige Geest in? De Geest heeft een afkeer van de zonde en verduistert dan Zijn vriendelijke werking in het hart en laat Zijn gramschap voelen in plaats van Zijn liefde. Het is te vergelijken met een vader die met tegenzin zijn kinderen moet straffen, die in zijn bijzijn het kwade doen. De gevolgen zijn ingrijpend: Gods kind raakt het gevoel van de zekerheid van zijn zaligheid kwijt.

Verkoeling

Waar de Geest Zich moet terugtrekken uit het hart, is ook geen plaats meer voor Christus. Uit de wijze waarop Hij dat doet is Zijn wijsheid te bespeuren. Hij vertrekt niet ineens, maar toont eerst Zijn ongenoegen door minder gemeenzaam met de Zijnen om te gaan. Zijn gevoelige aanwezigheid wordt minder, de omgang wordt minder vertrouwelijk, het Woord doet niet meer zoveel kracht en Hij lijkt geen acht meer te geven op het gebed. Gods kind gaat echter onbewogen zijn weg, gewend aan de ontwenning.

Verlating

Het licht heeft geen gemeenschap met de duisternis, en zo kan Christus geen gemeenschap hebben met de zonde. Hij trekt Zich terug uit het hart en het leven. Ik zal heengaan en keren weder tot Mijn plaats (Hos. 5:15a). Hij houdt Zich stil en laat de ziel in een ellendige toestand achter. De vriendschap lijkt voorbij te zijn, want ook de vrede met God verdwijnt. Waar werkt de Heere op aan? … totdat zij zichzelven schuldig kennen en Mijn aangezicht zoeken; als hun bange zal zijn, zullen zij Mij vroeg zoeken (vs. 15b).

Christus zal Zijn opzoekende liefde op Zijn tijd weer tonen! Hij is de goede Herder, Die het verlorene zoekt, op Zijn schouders neemt en terug zal brengen in Zijn gemeenschap. Zijn trouw is groter dan de ontrouw van de Zijnen! Hoe zal dat kunnen? Alleen omdat Hijzelf geroepen heeft aan het kruis: Mijn God, Mijn God, waarom hebt Gij Mij verlaten? (Matth. 27:46b). Wat wordt de zonde dan bitter!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen