Boekbesprekingen

Al enige jaren geleden startte uitgeverij Zondervan met een nieuwe reeks commentaren op het Nieuwe Testament. De opzet van deze serie is dat allereerst aandacht aan de literaire context, de centrale gedachte en de structuur van een passage wordt gegeven. Daarna volgt een uitleg waarbij de passage vers voor vers wordt besproken. In de commentaar wordt steeds op de Griekse brontekst teruggegrepen, maar het feit dat de Griekse brontekst en de Griekse woorden steeds tussen haakjes staan voorafgegaan door de Engelse vertaling, betekent dat deze commentaar voor hen die wel Engels maar geen Grieks beheersen zeer goed bruikbaar is.

In 2018 verscheen in deze serie de uitleg van 1 Korinthe van de hand van Paul Gardner. Hij was sinds 2003-2005 aartsdeken van het bisdom Exeter van de Church of England en heeft daarna van 2005 tot 2017 de Christ Church Presbyterian Church in Atlanta gediend. De eerste brief aan de gemeente in Korinthe stelt verschillende zaken aan de orde zoals huwelijk en alleen staan, seksueel gedrag, de gaven van de Geest in relatie tot de eenheid van de gemeente, de realiteit van de opstanding en de wijsheid van het kruis tegenover de wijsheid van de wereld. Gardner stelt terecht dat veel van wat in deze brief naar voren komt, direct toepasbaar is op heel andere situaties dan de oorspronkelijke. Hij noemt de theologie van het kruis en wijst ook op wat de apostel schrijft over de liefde. De auteur dateert deze brief van Paulus in 54 na Christus, wellicht vlak vóór Pinksteren.

Van minstens drie kanten had de apostel informatie over de gemeente in Korinthe ontvangen: van het huisgezin van Chloë, van Apollos en ten slotte informatie in een brief die Stefanas, Fortunatus en Achaïcus vanuit Korinthe hadden overgebracht. De uitdrukking ‘wat betreft’ (bijvoorbeeld 1 Kor. 7:25) zinspeelt hoogstwaarschijnlijk op vragen die in deze brief aan Paulus waren gesteld.

Gardner stelt dat Paulus zijn brief schreef aan een gemeente die bestond uit bekeerlingen met Joodse en heidense achtergronden. De omgeving waarin zij verkeerden, maakte het aantrekkelijk ongeoorloofde compromissen aan te gaan. Vooral de zucht naar kennis kon makkelijk overslaan in het zich aanpassen aan een levensstijl waarvan men zich behoorde te distantiëren. Het antwoord van Paulus is dat men moet terugkeren naar het evangelie van de gekruisigde Christus dat hij had gepredikt. Waar het om gaat, is dat God in ootmoed wordt gediend en de gemeente in ootmoed opgebouwd.

In zijn eerste brief aan de gemeente in Korinthe heeft de apostel erop gewezen dat heiligheid bij de identiteit van de gemeente als het lichaam van Christus behoort. Niet voor niets worden de leden van de gemeente ‘geroepen heiligen’ (1 Kor. 1:2) genoemd. De waarschuwing die Paulus in 1 Korinthe 6:9-10 geeft, laat zien dat men zich kan vergissen in zijn status als ‘heilige’. Tegenover de door de Korinthiërs gebruikte slogan ‘alle dingen zijn geoorloofd’, stelt Paulus dat ‘niet alle dingen nuttig zijn’ (1 Kor. 10:23). Mijns inziens had Gardner hier kunnen verwijzen naar de wijze waarop Paulus over de vrijheid van de gelovigen spreekt in zijn brief aan de Galaten. Daar maakt hij duidelijk dat die vrijheid altijd gekwalificeerd is. Het is een vrijheid om voor Jezus als Heere te leven. Om die vrijheid gaat het hem als hij aan de Korinthiërs schrijft dat seksuele zonde, bezien vanuit de schepping, strijdig is met Gods bedoeling met ons lichaam.

Met betrekking tot 1 Korinthiërs 12:13 stelt de auteur dat de apostel aangeeft dat degene die persoonlijk een boodschap in tongentaal ontving, moet vragen of hij de uitleg van deze boodschap in de gemeente mag doorgeven. Mij dunkt dat deze uitleg het overwegen waard is. Met betrekking tot de uitdrukking ‘voor doden gedoopt worden’ (1 Kor. 15:29) geeft hij de voorkeur aan de opvatting dat met deze doden de ontslapen gelovigen worden bedoeld. Een motief om zich te laten dopen was om na de dood hetzelfde deel te ontvangen dat ontslapen gelovigen reeds was geschonken.

Gardner legt er in zijn uitleg van 1 Korinthiërs 12:1 terecht de vinger bij, dat daar niet het woord ‘charisma’ wordt gebruikt. Hij meent dat toon pneumatikoon slaat op ‘geestelijke mensen’. Zelf meen ik dat het als ‘geestelijke dingen/zaken’ moet worden opgevat. Voordat Paulus over de gaven van de Geest gaat schrijven, stelt hij de belangrijkste geestelijke zaak aan de orde, namelijk dat men Jezus als Heere belijdt. Gardner schreef een waardevol en toegankelijk commentaar.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen