Boekbesprekingen

Douglas J. Moo is als hoogleraar Nieuwe Testament verbonden aan Wheaton College.

Zijn zoon Jonathan A. Moo doceert Nieuwe Testament en studie van de leefomgeving aan de Whitworth University in Spokane. In Creation Care onderzoeken zij wat de Bijbel zegt over de relatie van de mens tot de schepping en de verplichtingen die dat met zich meebrengt. Het boek is verdeeld in drie hoofddelen: 1 Het stellen van de vragen; 2 Het komen tot de antwoorden; 3 Reflectie op de relevantie.

In het eerste deel laten de schrijvers zien dat de schepping een belangrijke plaats heeft in Gods plan en distantiëren zij zich van de zienswijze dat de wereld puur bestaat om in de behoeften van de mens te voorzien. Zij leggen ook verantwoording af van de bijbelstheologische methode die zij hanteren.

Het tweede deel bestaat uit de hoofdstukken 3-9. In de hoofdstukken 3-5 wordt ontvouwd dat God als de Schepper de mens de aarde heeft toevertrouwd om ervoor te zorgen. Het doel van de mens is om zijn Schepper glorie te brengen. De hoofdstukken 6 en 7 behandelen de vloek van de schepping en bevestigen de blijvende goedheid ervan. Een goedheid die bevestigd is met de menswording van Jezus Christus.

De auteurs wijzen er mijns inziens terecht op dat de Bijbel geen aanwijzingen geeft dat de vloek op de schepping ten gevolge van de zondeval de hele structuur van de schepping heeft veranderd. Wel ontstaat er een discrepantie tussen de mens en de schepping die door de mens moet worden beheerd. De aarde brengt voor hem doornen en distels voort. Het onderworpen zijn van de aarde aan de ijdelheid is een gevolg van het feit dat de aarde door een gevallen mens moet worden beheerd. De auteurs spreken in plaats van ‘ijdelheid’ over ‘zinloosheid’, maar ik meen dat dit woord een connotatie heeft die niet terug te vinden is in de Hebreeuwse en Griekse grondwoorden.

In de hoofdstukken 8 en 9 wordt de schep pings geschiedenis geplaatst in de context van het gehele bijbelse getuigenis van de verlossing. Een verlossing die ook de kosmos omvat. De auteurs wijzen erop dat in het Nieuwe Testament de landbelofte universele trekken krijgt en de gehele aarde omvat.

In het slotdeel geven de auteurs aan wat de implicaties zijn van de scheppingstheologie die zij hebben ontvouwd. De schepping is niet alleen de plek waar de verlossing plaatsvindt maar heeft ook een eigen betekenis.

Zorg voor elkaar betekent ook zorg voor de omgeving waarin we met elkaar leven. In hoofdstuk 13 worden gegevens gepresenteerd over vijf grote crises in de schepping: verlies van biodiversiteit, toename van de wereldbevolking, ontbossing, oceaanvervuiling, bodemdegradatie en klimaatverandering. Het boek eindigt met een oproep om te prediken over de schepping, tijd door te brengen in de schepping en matiging uit te oefenen in het gebruik van middelen. Een oproep die ik alleen maar kan ondersteunen. De blijvende goedheid van de schepping wordt aangetoond door zorgvuldige exegese van meerdere passages. Gods doel met de schepping vereist de zorg van de mensheid ervoor. Een belangrijk argument van de auteurs is dat de schepping zal worden getransformeerd en niet vervangen. Ik meen dat zij hier meer continuïteit tussen de oude en de nieuwe schepping zien dan uit de schriftgegevens valt af te leiden. De studie had aan kracht gewonnen als breder aandacht was geschonken aan het bijbelse getuigenis over de wederkomst. Dat neemt niet weg dat ik de toepassingen bijval die worden gemaakt. Die zou ik niet graag afhankelijk maken van de mate waarin wij continuïteit dan wel discontinuïteit zien tussen de oude en de nieuwe schepping.

Begrijpelijk is dat zij die seculier zijn óf zonder maat de schepping gebruiken óf dat de schepping en de zorg daarvoor de plaats innemen die God zelf behoort toe te komen.

Van dat laatste zien we in onze tijd meerdere voorbeelden. In de Verenigde Staten zien vele christenen zorgen over het klimaat als een uiting van een linkse agenda. Het is duidelijk dat de auteurs niet op deze lijn zitten.

Ik zou willen zeggen dat wetenschappelijk onderbouwde argumenten ten aanzien van zorg over het klimaat en het nemen van maatregelen daarop gebaseerd, niet strijdig zijn met het geloof dat God alle dingen leidt naar de raad van ijn wil. Ook hier geldt dat Gods soevereiniteit onze verantwoordelijkheid niet uitsluit.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen