Elke medaille heeft een keerzijde

Zondag 8 november is de heer A. de Redelijkheid voorgegaan in het gebouw, als een soort van voorbereiding op het jubileum. Hij preekt uit Psalm 74 vers 4: ‘Gedenk aan Uwe vergadering, die Gij vanouds verworven hebt; de roede Uwer erfenis, die Gij verlost hebt; de berg Zion, waarop Gij gewoond hebt.’ Een dag later, om half tien ’s morgens komen genodigden in de kleuterschool aan de Lageweg bijeen. Staande wordt gezongen Psalm 135 vers 1 en 3, waarna Psalm 20 gelezen wordt. Burgemeester A. Neet spreekt beide jubilarissen toe en deelt mee dat het Hare Majesteit de Koningin behaagd heeft om de eremedaille, verbonden aan de Orde van Oranje Nassau, in goud aan de heer A. de Redelijkheid, en de eremedaille, verbonden aan de Orde van Oranje Nassau, in zilver aan de heer J. Vuik, organist toe te kennen.

Na de burgemeester volgt een aantal sprekers, onder anderen de oud-predikanten J. Enkelaar en A.J. Timmer, ds. M.A. Mieras namens de S.G.P. fractie van de Tweede Kamer en de drukker van het blad Een lichtende kaars, J.J. Dekkers.

Het is met name ds. Mieras die de heer De Redelijkheid dankt voor al het werk dat hij voor de partij gedaan heeft: ‘Namens de partij, die ik hier vertegenwoordig, breng ik u onze hartelijke dank over op deze hoogtijdag, die u mocht beleven en die u terug doet zien op een lange reeks jaren, die als in één ogenblik zijn voorbij gegaan.’ De oudgereformeerde predikant vervolgt: ‘Nu zou ik u willen vragen, de medaille, die u hebt gekregen om te keren. Nu weten wij, dat elke medaille een keerzijde heeft. Als wij de medaille van ons eigen leven eens krijgen om te keren, ja gelukkig als God hem omkeert, waar wij geenszins aan twijfelen, dat het noodzakelijk is, dat dat gebeurt tussen de wieg en het graf. En krijgen wij die medaille eens omgekeerd gepresenteerd, dan kan daar niets op gevonden worden dan een schuld, die raakt van de aarde tot aan de hemel. Gelijk de dichter komt te getuigen uit de praktijk van zijn praktikale leven: “Een stroom van ongerechtigheden, had d’ overhand op mij.” Dan zouden wij terecht mogen zeggen, dat een herdenking, hoe aangenaam en kostelijk die ook wezen mag, maar op één plaats herdacht kan worden en dat is: in de verlangens van de verootmoediging, in de diepten van de vernedering, en ter plaatse, waarin wij voor het totale niet voor het aangezichte des allerhoogsten Gods terecht mogen komen, opdat het alles van de Heere, dat is God in Christus, tot de verheerlijking zou geopenbaard worden in het niet van een in zichzelf schuldig en verloren Kerk. Wij danken dan God de Heere vanuit Zijn werken. Daar vloeit uit de behoudenis en de zaligheid der ziele voor tijd en eigenheid.’

Ds. Mieras spreekt ten slotte De Redelijkheid, die in zijn ambtelijk en staatkundig werk ‘het ene nodige’ voor ogen gesteld heeft, en de organist Vuik toe met de woorden: ‘Ik hoop, dat de dagen en de jaren vermenigvuldigd zijn, opdat het ook daarin gelden moge, dat het ten tijde des avonds licht mag zijn. En dat het waar geacht mag worden, u in het spreken en de heer Vuik in het bespelen van het orgel, dat het u tezamen gegeven mag worden, de overige dagen der jaren, die God u nog gunt en geeft, te mogen besteden in die dienst, alwaar God op het hoogst verheerlijkt, de zondaar op het diepst vernederd en alwaar Zijn uitverkoren Kerk op het wonderlijkste in getroost wordt.’

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen