Dekinder-Burgemeester Heeft Het Druk

Met haar ambtsketen omzit Claire in een grote zetel in de raadszaal van Kapelle. Op de rugleuning staat het wapen van de gemeente. Er wordt een houten hamer naast haar neergelegd. Straks is er een vergadering met de kinderraad, enClaire moet die leiden. Sinds december is zij kinderburgemeester.

„Er waren eerst audities inde klas. Het leek mij leuk om mee te doen. Ikwoon nog maar twee jaar in Wemeldinge, dat hoort bij de gemeente Kapelle. Eerst woonde ikinGoes. Die plaats is groter, dus daar doen altijd veel meer kinderen mee. In Kapelle was de kans groter dat ikhet zou worden. Het leek me ook leuk omeindelijk een keer bekend te zijn.” Claire glimlacht.

Ze vertelt verder: „Voor deauditie moest ik vertellen waarom ik kinderburgemeester wilde worden en wat ikallemaal zou willen veranderen. Ik wil dat er meer verkeersborden en zebrapaden komen inwijken waar veel kinderen spelen, ik wil dat er schoolontbijt en-fruit komt en dat er genoeg taxi’s zijn. InKapelle is een school voor speciaal onderwijs en daarvoor zijn veel taxi’s nodig. Ik weet niet of er nu genoeg zijn, maar ik vind dat belangrijk. Want kinderen moeten goed en op tijd naar school kunnen komen.”

Spannend

Samen met een ander meisje uit haar klas mocht Claire door naar de volgende ronde in het gemeentehuis. „Daar waren ook kinderen van de andere scholen”, vertelt ze. „Ik hield weer een speech. Dat vond ik heel spannend. Ik dacht eigenlijk dat ik het niet zou worden, want ik vond de andere kinderen goed. Ze hadden heel goede ideeën. Ik heb ook nooit zoveel geluk met dit soort dingen. Een man van dekinderraad, de vorige kinderburgemeester en de burgemeester waren dejury. Zij moesten kiezen wie er kinderburgemeester mocht worden. Toen ik hoorde dat ik dat was, was ik heel blij.”

Graffitikrijt

Claire vindt het leuk om kinderburgemeester tezijn. „Ik heb het heel druk. Daarom moet ik af en toe tegen een vriendinnetje zeggen dat ik niet kan spelen. Dat is weleens jammer. Maar voor de rest vind ik het vooral leuk. Bij dedodenherdenking las ik bijvoorbeeld een gedicht voor in de kerk, mocht iknamen opnoemen en een krans leggen. Ook mocht ik de tweede steen leggen bij verzorgingscentrum Cederhof dat verbouwd wordt. Verder deelde ik met de kinderraad op de basisscholen armbandjes uit tegen pesten. We lieten ook een PowerPointpresentatie zien en spoten met graffitikrijt een logo van puzzelstukjes op het plein. Daarbij staat: „Elk stukje telt.”

Claire heeft zo’n vijf keer vergadering met de kinderraad. „Ik vind het soms wel span-nend om dat allemaal te doen. Ik voel dan kriebeltjes in mijn buik. Dat zijn spanningskriebels. Straks is het vergadering en dan moet ik die beginnen. Dan kijkt iedereen me aan en dan moet ikindemicrofoon praten. Dat vind ik wel een beetje eng, al raak ik eraan gewend. Iedereen weet dat ik een kind ben en fouten kan maken. Ik vind het grappig dat deburgemeester zelf ook soms nog fouten maakt. Dus als een kind dat doet, is het niet heel erg.”

Kinderraad

Voor Claire ligt de agenda voor de vergadering alklaar. „Hier staan de onderwerpen op waarover we gaan praten”, wijst ze. Tussen de zwarte tekst, staat in rode tekst wat de kinderburgemeester kan zeggen, zoals: „Oké. We gaan nu door naar het volgende agendapunt.” Claire vertelt: „Er zijn tien kinderraadsleden en ik ben devoorzitter. Ik moet dus iedereen het woord geven. De burgemeester iserook altijd bij. We hebben het bijvoorbeeld over denatuur ofover de campagne tegen pesten. Vandaag komt ereen politieagent enaan hem mogen we dan vragen stellen. Ook komt er een stichting die dingen organiseert voor kinderen, maar er komen vaak niet veel kinderen. Dan vragen ze of wij ideeën hebben. Elke vergadering is weer anders en dat maakt het leuk.”

Eén Miljoen Euro

Claire frunnikt aan de glimmende ambtsketen om haar nek. „Hij is nieuw, want Kapelle heeft net een nieuw logo. Mijn naam staat er dus als enige op. Ikben heel blij dat ikniet later gekozen ben, anders zou mijn naam aan de achterkant staan en dan zie je het niet zogoed”, legt zeuit. „Ik weet eigenlijk niet precies wat dit logo betekent. Volgens mij heeft het met verbinding te maken. Het oude logo kende ik beter, dat was de bloesem van Zeeland. Voor decampagne tegen pesten kwam ik in een klas waar een jongetje me vroeg ofikdekinderburgemeester was. Ik zei dat dit klopte. Toen zei hij tegen z’n vriend: „Die ketting is vast één miljoen euro!” Dat vond ik heel grappig.”

Veel mensen in Kapelle herkennen Claire nu en dat vindt ze leuk. „Pas zag een jongetje uit groep vier me op school en zei: „Hoi kinderburgemeester!” Het is het leuk en leerzaam om burgemeester te zijn. Ik leer ervan om beter voor grote groepen te praten”, legt ze uit. „Ook met de kinderen uit de kinderraad is het gezellig. Voor devergadering praten we vaak over hoe het op school of op vakantie was.” Claire doet haar best om alles wat ze wil bereiken als kinderburgemeester voor elkaar te krijgen. „Ik vind het bijvoorbeeld belangrijk dat kinderen gezond eten, daarom ben ik voor schoolfruit. Ik neem zelf ook vaak fruit mee naar school. Meestal heb ik wel een klein appeltje in m’n tas voor het geval ik honger krijg. Pas hadden weeen proef met schoolfruit. Dat ging wel goed. Maar sommige jongens waren onbeschoft. Ze kregen snoeptomaatjes en gooiden die tegen de supermarkt aan. Ik zei het tegen demeester en toen moesten zenaschooltijd de muur van desupermarkt schoonmaken. Ik kan echt niet beloven dat ik alles kan nakomen, maar ik doe m’n best. De echte gemeenteraad neemt soms adviezen van ons over en probeert onze plannen uit te voeren.”

Wil Claire later écht burgemeester worden? „Eigenlijk niet”, lacht ze. „Het lijkt me echt heel veel werk. Ik vind het leuker om het zomaar een keer tedoen. Maar als burgemeester kun je natuurlijk niet na een week zeggen dat je er weer mee stopt. Dus zelf burgemeester worden, gaat hem denk ikniet worden. Ik weet ook niet of ik in de gemeenteraad zou gaan. Er zijn zo veel verschillende dingen die jekunt doen. Ik kijk later nog wel eens wat ik verder wil bereiken.”

Kinderburgemeester

In ons land mag jepas stemmen als je achttien jaar bent. Kinderen kunnen dus niet goed laten merken hoe zij over dingen denken. Toch worden er veel beslissingen in een gemeente genomen die met kinderen te maken hebben. Meer dan honderd gemeentes hebben daarom een kinderburgemeester, zodat kinderen toch kunnen laten horen wat ze ergens van vinden. Bijvoorbeeld over de wijk, school of gezin. In sommige gemeentes is er ook een kinderraad. De kinderburgemeester vergadert soms met die raad, zodat de gemeente nog beter weet wat kinderen belangrijk vinden en wat zij meemaken in hun omgeving. Met elkaar vergaderen in de kinderraad is leerzaam.Kinderen leren hierdoor naar elkaar te luisteren, elkaar te begrijpen en een eigen mening te vormen. Daar kunnen ze dan verder over praten en samen plannen maken en beslissingen nemen. De gemeenteraad kan helpen om deze plannen uit te voeren. Verder is het heel handig als kinderen dit allemaal leren. Want dan kunnen zij later in de echte gemeenteraad of burgemeester worden.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen