Papieren werkelijkheid

Wekenlang was Goeree-Overflakkee zeer slecht bereikbaar afgelopen zomer. We hielden vol omdat het voor 'het goede doel' was, in dit geval een vangrail tussen de beide rijbanen van de drukke provinciale weg en daarmee (hopelijk) minder slachtoffers in het verkeer. Het duurde een jaar of veertig voordat er echt actie werd ondernomen, maar om positief te blijven: het ging dan toch echt gebeuren.

Dergelijke plannen worden helaas te vaak achter een bureau bedacht. En dan gaat het nog wel eens mis, zeker als de juiste belangen uit het oog worden verloren. De nieuwe weg moest esthetisch verantwoord zijn. Oftewel: het moest er ook mooi uitzien. En dus werd op de fundering van de berm geen toplaag van asfalt of steen aangelegd, nee, dat moest groen zijn. Een blunder van jewelste, want geen enkele weggebruiker gaat op die weggedeeltes nu de berm in om uit te wijken voor de hulpdiensten, al zou om de tien meter een bord staan dat het echt veilig is. Een ambulancechauffeur vertelde onlangs in een interview met deze krant dat ze de N59 het liefst mijdt. Een van de belangrijkste verkeersaders wordt liever niet gebruikt door de hulpdiensten. Dan

is er iets flink misgegaan. De kritiek na de openstelling van de weg was dan ook niet mals, want de bedachte oplossing werkte niet in de praktijk. En dus moest de provincie met het schaamrood op de kaken terug naar de tekentafel.

Je ziet dergelijke praktijken ook bij andere dossiers. Een bekend en recent voorbeeld is de regel dat aardappelboeren die hun aardappels op zand- of lössgrond verbouwen, deze voor 1 oktober moeten oogsten. Leuk bedacht achter een bureau, maar dat werkt natuurlijk niet in de praktijk. Het is doorgeslagen maakbaarheidsdenken. Alsof wij mensen kunnen bepalen wanneer het regent en wanneer het droog is. En ook in het onderwijs zie je steeds nieuwe sterren aan het firmament die menen het allemaal net iets beter te weten en de hele boel weer omgooien. De conclusie klinkt intussen steeds luider: vroeger was het allemaal zo gek nog niet.

De vraag is dan ook gerechtvaardigd of de juiste mensen wel aan de knoppen draaien. Boeren een deadline voor de oogst opleggen, dat zal geen boer ooit bedenken. En wat maakt het uit of een weg mooi is als dat betekent dat een veilig gebruik ervan in het geding is. Het uitstekende idee van Pieter Omtzigt om vakministers aan te stellen, zou moeiteloos doorgetrokken kunnen worden naar andere niveaus in de beslisboom van overheden. En blijkt dat een moeilijk verhaal, laat dan iemand met échte vakkennis ernaar kijken. Dat scheelt niet alleen veel geld, maar ook een hoop ergernis. En papier.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen