Wethouder Van Doorn over de kleine kernen

Positieve ontwikkelingen

Van Doorn begint zijn verhaal over de kleine kernen met het opsommen van de positieve ontwikkelingen in de afgelopen jaren. De eerste ontwikkeling is dat de burgers meer betrokken zijn bij de eigen omgeving. Dat blijkt uit de vele actieve verenigingen, de dorpsraden en andere initiatieven van inwoners. De tweede ontwikkeling die hij noemt is de toegenomen aandacht voor de kleine kernen binnen de gemeente Middelharnis. Deze aandacht blijkt niet alleen uit de toevoeging van kleine kernen aan de portefeuille, maar ook uit de aanstelling van een medewerker die zich speciaal op de kleine kernen richt. De derde ontwikkeling is dat de kleine kernen hoger op de maatschappelijke agenda staan, een goed voorbeeld hiervan is de toegenomen belangstelling van bedrijven, zorginstellingen en woningbouworganisaties voor de leefbaarheid binnen de kleine kernen. Van Doorn concludeert dan ook dat de uitgangspositie van de kleine kernen de afgelopen jaren zeker is versterkt.

Leefbaarheid Het begrip leefbaarheid valt regel

Het begrip leefbaarheid valt regel matig tijdens het interview. Maar wat bedoelt Van Doorn daar precies mee? Hij definieert leefbaarheid als volgt: ‘De manier waarop je de woonomgeving als stimulerend ervaart’. Een leefbare woonomgeving prikkelt om contact te maken en activiteiten te ondernemen, als voorbeeld noemt hij de aanwezigheid van een sportvereniging. De lokale voetbalclub stimuleert jongeren om te gaan sporten en leeftijdsgenoten te ontmoeten. Een sportvereniging is een belangrijk bindmiddel, het brengt mensen bij elkaar. Verenigingen, clubs, buurthuizen en andere plekken waar dorpsgenoten met elkaar in gesprek gaan vormen het fundament voor de kleine kernen. Het is dan ook een belangrijke taak van de gemeente om tijd, aandacht en geld te blijven investeren in dit fundament.

Het woningaanbod is ook van groot belang voor de leefbaarheid, het is essentieel dat het woningaanbod aan­sluit op de demografische ontwikkelingen. Van Doorn vertelt dat ouderen graag onderdeel blijven van de vertrouwde gemeenschap, maar dat vereist wel passende huisvesting en zorgmogelijkheden. Betaalbare starterswoningen zijn belangrijk om jongeren naar de kleine kernen te lokken. Deze groep is cruciaal, want zonder jonge gezinnen hebben bijvoorbeeld de basisscholen op enig moment geen bestaansrecht meer, terwijl een basisschool de uitvalsbasis is voor veel activiteiten in de buurt, maar ook de vroegste vindplaats van kinderen met achterstanden en opvoedproblemen.

Supermarkt

De vraag waar de grenzen liggen voor de invloed van de gemeente, pareert Van Doorn met een treffend voorbeeld. De supermarkt is volgens veel mensen onmisbaar om een dorp leefbaar te houden. Het uitbaten van een supermarkt valt echter niet onder de verantwoordelijkheid van de gemeente, maar is de taak van een ondernemer. De taak van de gemeente is om te zorgen voor genoeg klanten, dus moet de gemeente er zorg voor dragen dat iedere kern voldoende inwoners heeft om de supermarkt te laten voortbestaan. De inwoners vormen de basis voor scholen, winkels, sportclubs, kerken en verenigingen. De leefbaarheid van een kleine kern hangt daarom altijd samen met het grote geheel. Het takenpakket van de gemeente gaat dan ook verder dan het op orde brengen van de faciliteiten. De wethouder somt de belangrijkste taken van de gemeente op: het creëren van een aantrekkelijke omgeving, goede bereikbaarheid, stimuleren van werkgelegenheid en een goed woningaanbod voor huurders en kopers. Kleine kernen en eilandbelang

Een gezond evenwicht tussen de eilandelijke belangen en de prioriteiten voor de kleine kernen is belangrijk. Eilandbreed is het van belang om een goed onderwijsaanbod te behouden en uit te breiden, ook moeten er voldoende banen zijn voor jongeren. De toekomst voor de jonge generatie op het eiland moet veiliggesteld worden, de opgroeiende jeugd is de toekomst van het eiland. Eilandbreed investeren in de toekomst van de jeugd is bouwen aan de toekomst van de kleine kernen. Als bestuurder moet je continu pendelen tussen het eilandelijk belang en de belangen van de kleine kernen. De metafoor die van Doorn gebruikt voor de lokale overheid is die van een marktmeester: die regelt waar de markt is, hoeveel kramen er staan en wat voor producten er verkocht worden. Zo zorgt de marktmeester ervoor dat de markt afwisselend en aantrekkelijk is. De inhoud van de kraam wordt echter bepaald door de marktkoopman. De gemeente is als marktmeester verantwoordelijk voor het geheel, en de burgers zijn als marktkoopman verantwoordelijk voor de invulling.

Eilandelijke gemeente

Van Doorn stelt dat voor de meeste inwoners van Goeree-Overflakkee de herindeling niet zo’n belangrijk item is: ‘Voor heel veel mensen is de herindeling lood om oud ijzer. Ze hebben de indruk dat het vooral een “bestuurlijk speeltje” is en dat het voorzieningenniveau in de kernen slechter wordt.’ Van Doorn ziet dat absoluut anders. Hij was en is een warm pleitbezorger van de nieuwe gemeente: ‘een grotere gemeente werkt efficiënter en kan slagvaardiger werken aan eilandbrede vraagstukken’.

‘Het is de dure plicht van de gemeente om te weten wat er speelt.’ zegt Van Doorn. ‘Burgers zijn de antennes van de gemeente, daar moet je gebruik van maken door burgers te betrekken bij de ontwikkelingen en keuzes. Dat is in sommige gevallen nieuw voor de gemeente, maar het is noodzakelijk voor het bouwen aan acceptatie. De burgers zijn zelf ook mondiger geworden, ze zijn meer betrokken en willen graag meedenken. De nieuwe gemeente moet keuzes maken, maar het is belangrijk dat deze uitgelegd worden. Dat geldt in sterke mate voor het voorzieningenniveau in de kernen. Maak duidelijk als wethouder waar je verantwoordelijk voor bent (uitvoering) en welk budget je kan besteden. Dat laatste is allesbepalend en daar is de nieuwe gemeenteraad éérst voor aan zet. Die gaat er over. Opvallend in de verkiezingsprogramma’s is dat de meeste partijen hier geen keuzes in durven maken.’

Afsluitend zegt Van Doorn: ‘De nieuwe gemeente moet dicht bij de burger staan. Hij noemt gemeente Moerdijk als voorbeeld. De wethouders in deze gemeente zijn buiten hun portefeuilles om verantwoordelijk voor projecten in een aantal kernen. Deze wethouders zijn dan het gezicht en aanspreekpunt voor iedereen die met het project te maken. Op deze manier krijgen alle kernen de aandacht die ze verdienen. De kleine kernen van Goeree-Overflakkee liggen Van Doorn na aan het hart. Daarom sluit hij af met een stellige uitspraak: Ik zou het een kaalslag vinden als er in de nieuwe gemeente alleen één portefeuille is met de kleine kernen. Dan snap je niet dat leefbaarheid een integrale verantwoordelijkheid is en geen project’.

Kader: Op het eiland zijn kleine ker-van te mogen zingen, wil het waarlijk een loflied ter ere van de HEERE zijn. Wanneer wij deze psalm zingen in de eredienst dan denken we er veelal niet eens over wat we zingen. We vinden het een mooie zangwijze en dat is deze Psalm ook zeer zeker, en we zijn maar al te spoedig geneigd om te denken dat we werkelijk wel de HEERE verheerlijken in dat zingen. Maar we mogen ons toch wel eens afvragen of dat werkelijk zo is. Het kan ook dat we de psalmen zingen voor ons eigen genoegen, en dat kan nooit de bedoeling des HEEREN zijn geweest. Het gaat immers om de verheelijking van Zijn Naam. Trouw onder het Woord te komen is altijd nog geen garantie dat we de eer des HEE­ REN op het oog hebben. Daarom kan het wel eens nodig zijn dat we onszelf goed onderzoeken wat het is dat ons drijft, om steeds weer op te gaan onder de verkondiging van vrije genade. Bedenk toch dat de HEERE ons wel onderzoekt. Alle dingen zijn naakt en geopend voor Hem. Wij kunnen wel onszelf bedriegen, maar Hem nooit.

Smeek om Zijn Heilige Geest. Alleen Die leidt in alle waarheid en wil ons leren om vers tan diglijk te handelen, in een weg van recht en gerechtigheid. Zo alleen zal er goedertierenheid betoond worden aan hen die godzalig trachten te leven. Anderzijds zal de bestraffing niet achterwege blijven van hen die op eigen gekozen wegen voorthollen, zonder zich aan de roepstemmen des HEE­ REN te storen.

Schuilen achter het bloed

Wondervolle wegen houdt de HEERE met Zijn volk, en ondertussen werden ze gebruikt om de Egyptenaars te laten zien dat de Heere God is. (...) Maar Israël mocht schuilen achter het bloed. De Heere had hun geboden dat ze van het geslachte Paaslam bloed zouden strijken aan de beide zijposten en aan de bovendorpel hunner huizen. Bij het zien van dat bloed zou de Heere voorbijgaan en geen gericht oefenen. (...) Bedenk steeds dat hét Lam geslacht is. Zie op Zijn doorboorde handen, zoek steeds schuiling achter Zijn gestorte bloed, dat dierbare bloed van de Middelaar, dat reinigt van alle zonde. Loop Hem dan aan als een waterstroom, opdat ook van u zal gelden: ‘die gunst heeft God Zijn volk bewezen, opdat het altoos Hem zou vrezen’ (...).

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen