Zwijggebod

Zwijgen

Er zijn tenminste drie verschillende situaties aan te wijzen waarin een zwijggebod klinkt. We lezen in Markus 1 over het zwijggebod aan een onreine geest (satan in een bezetene): ‘Zwijg stil en ga uit van hem’ (vers 25b). De kanttekening (27) zegt er duidelijke dingen over: ‘Word gemuilband. Dit zegt Christus omdat Hij door de getuigenis des duivels, die een vader der leugenen is, de waarheid niet wil verbreid of bevestigd hebben (…)’.

Een tweede situatie betreft de zwijggeboden na genezingen. Daarvan lezen we op vele plaatsen in Gods Woord. In het slot van Markus 1 lezen we van de genezing van een melaatse die - op het machtswoord van de Zoon van God - gereinigd wordt. Onmiddellijk horen we: ‘En als Hij hem strengelijk verboden had, deed Hij hem terstond van Zich gaan; en zeide tot hem: Zie dat gij niemand iets zegt; maar ga heen en vertoon uzelven den priester, en offer voor uw reiniging hetgeen Mozes geboden heeft, hun tot een getuigenis’ (43,44). De belangrijkste reden daarvoor is dat het volk zo graag bij de Heere Jezus kwam als ‘Wonderdoener’. Het merendeel was blind voor Hem als ‘Zaligmaker’. De van God gezonden Borg en Middelaar begeerde geen volgelingen vanwege aardse tekenen en wonderen maar is gekomen om te zoeken en zalig te maken wat verloren was.

De derde situatie waar we op willen wijzen, vinden we na de bekende belijdenis van Petrus: ‘Gij zijt de Christus, de Zoon des levenden Gods’ (Matth. 16:16b). Na de woorden van de Meester tot Petrus en de andere discipelen, klinkt in vers 20 weer zo’n zwijggebod: ‘Toen verbood Hij Zijn discipelen, dat zij iemand zeggen zouden dat Hij was Jezus, de Christus’. Israël verwachtte een aards ‘bevrijder’ van het Romeinse juk en zelfs Jezus’ jongeren waren nog zo blind als het ging om de weg ‘door lijden tot heerlijkheid’. Pas na de openbaring van Hem als Lam van God Dat de zonden der wereld wegdraagt en Die opstond uit dood en graf, zouden ze onder Jood en heiden de Naam van Jezus uitzeggen.

Spreken

In Matthéüs 9 (vers 27 en volgende) lezen we van die twee blinden, ‘roepende en zeggende: Gij Zone Davids, ontferm U onzer!’ Als zij de Zaligmaker volgen in een huis, vraagt Jezus: ‘Gelooft gij dat Ik dat doen kan?’ Uit beider mond klinkt zo eenvoudig: ‘Ja Heere’. De grote Heelmeester raakt vervolgens hun ogen aan. Als die blinde ogen zijn geopend, lezen we: ‘En Jezus heeft hun zeer strengelijk verboden, zeggende: Ziet dat het niemand wete’. De Heilige Schrift laat ons echter weten: ‘Maar zij uitgegaan zijnde, hebben Hem ruchtbaar gemaakt door dat gehele land’.

Hoe moeten we daarover denken? Calvijn (1509-1664) noemt het ‘strafwaardig’. En M. Henry (1662-1714) schrijft in zijn Bijbelcommentaar: ‘Dit was eerder een daad van ijver, dan van wijsheid of voorzichtigheid; en hoewel zij verontschuldigd kan worden, als eerlijk de eer van Christus bedoelende, kan zij toch niet gerechtvaardigd worden, daar zij tegen het bepaald bevel van Christus inging. Als wij de eer van God willen bevorderen, dan hebben wij wél toe te zien, om daarbij in overeenstemming te handelen met Gods wil’.

Lezer(es), ligt dat verlangen op de bodem van uw hart?

Heb jij/hebt u ook een vraag?

Mogelijke vragen over onderwerpen binnen de doelstelling van De Saambinder kun jij/kunt u mailen naar ds. B. Labee of hem per post toezenden (zie colofon). Er volgt -zo mogelijk- altijd een reactie. Echter alleen als de redactie het waardevol acht voor de lezers, volgt een antwoord op jouw/uw vraag in een nummer van De Saambinder. Graag wel wat geduld. Er liggen nog tientallen vragen op een reactie te wachten.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen