Bruid en bruidegom
Over het huwelijk wordt in Gods Woord menigmaal gesproken. Het is dan ook een inzetting van God. We lezen in het begin van de Bijbel hoe Eva aan Adam geschonken werd als een hulpe: ‘Daarom zal de man zijn vader en zijn moeder verlaten en zijn vrouw aankleven, en zij zullen tot één vlees zijn’ (Gen. 2:24).
In het mooie boek "Ik ben de Alpha” (preken en Bijbellezingen over Genesis 1) van ds. G. Boer (1913-1973) lezen we: ‘Hier is de verscheidenheid van de sekse: manlijk en vrouwelijk schiep God ze. Hieruit blijkt dat de mens niet uniform, maar verscheiden is geschapen. De mens is niet eenvormig, maar tweevormig, niet eenzaam, maar tweezaam. Deze verscheidenheid is een geslachtelijke verscheidenheid. Deze is dus met onze schepping gegeven. God heeft dat zo gewild’. Zo lezen we al op de eerste bladzijden van het Woord over het huwelijk tussen man en vrouw, zoals God het gewild heeft. Zelfs een heel Bijbelboek is gewijd aan de liefde tussen man en vrouw, tussen bruid en bruidegom: het Hooglied van Salomo (het Lied der liederen).
Dat we in het Hooglied met beeldspraak te maken hebben, wordt vrij algemeen aangenomen. Die beeldspraak wordt het gehele lied volgehouden, waarom we het Hooglied een allegorie kunnen noemen. Zo wordt de liefde zoals die beschreven wordt tussen Salomo en de bruid Sulammith, als zinnebeeldig gezien voor de verhouding tussen God en het volk Israël. Ook kan gedacht worden aan de verhouding tussen God en Zijn Kerk. Nog een stapje verder brengt ons bij de meer persoonlijke uitleg die het Hooglied verklaart als een lied over de liefde tussen Christus als de Bruidegom en Zijn kind als de bruid.
Het gaat dus over de liefde tussen de Bruidegom en de bruid. En dan gaat het in het bijzonder om de geestelijke betekenis. Wat is het tot blijdschap wanneer we persoonlijk in die liefde mogen delen. Dan hoor ik Jezus Zelf in Mattheüs 9 vers 15 de vraag stellen: ‘Kunnen ook de bruiloftskinderen treuren, zolang de Bruidegom bij hen is?’ Deze vraag moeten we bezien in het verband. De discipelen van Johannes vroegen aan de Heere: ‘Waarom vasten wij en de farizeeën veel, en Uw discipelen vasten niet?’ En dan komt Jezus met die wedervraag, waarin Hij stelt dat de bruiloftskinderen toch niet kunnen treuren zolang de Bruidegom bij hen is.
Als Paulus spreekt over het huwelijk in Efeze 5, zegt hij: ‘Deze verborgenheid is groot’. Wat bedoelde hij? Wel, dat de aardse, tijdelijke verbintenis een hemelse, eeuwige achtergrond heeft. Dan gaat het natuurlijk over de band tussen de Zaligmaker en Zijn gekochten. Gekocht met de prijs van Zijn dierbaar bloed. Het hemelse huwelijk is een exempel van het aardse. Zo is de liefde van Salomo en Sulammith en ook bijvoorbeeld die van Boaz en Ruth een weerspiegeling van het meerdere huwelijk. Wat een bijzondere ruil: de Bruidegom geeft alles aan de bruid en de bruid kan alleen maar schuld geven. Voorwaar, deze verborgenheid is groot!
wordt vervolgd
In Gods Woord komen veel woorden voor in hun letterlijke betekenis, maar soms hebben die een figuurlijke betekenis. In dat geval is er sprake van beeldspraak. Zo’n woord wordt wel een metafoor genoemd. In deze rubriek een aantal voorbeelden daarvan.
Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt
voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen,
vragen, informatie: contact.
Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing.
Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this
database. Terms of use.
Bekijk de hele uitgave van donderdag 20 juni 2024
De Saambinder | 24 Pagina's
