Samuël En De Profeten

Onder Israël, zowel in de schaduwen als onder de betere bediening, zal in heerlijkheid het Woord van Christus tot zaligheid van zondaren worden gehoord. Gods volk leeft niet bij dromen en gezichten, maar bij het Woord dat uit Gods mond is uitgegaan. Velen denken over de bevinding van Gods volk alsof het iets dromerigs is, iets wat voortkomt uit de verbeelding. Velen spreken van hoge bevindingen of van nare gezichten, maar de Heere leidt de Zijnen overeenkomstig en door Zijn Woord. De ware Gods- en zelfkennis wordt gewerkt door het licht van Gods getuigenis. En de belofte Gods wordt de ziel toegepast, ja, het heil in Christus wordt aan het hart verzegeld door het Woord. Daarom wordt het de taal van Gods volk: ‘Als ik Uw Woord gevonden heb, zo heb ik het opgegeten en het was zoeter dan honing en honingzeem’.

Het oppervlakkige christendom verstaat hiervan niets. Dit is voor de wijzen en verstandigen verborgen, maar het wordt aan de kinderkens geopenbaard naar Gods vrijmachtig welbehagen. Die kinderkens worden dan ook gebouwd op het fundament der apostelen en profeten, waarvan Jezus Christus de uiterste Hoeksteen is. Laat alles wegvallen, zoals Gods volk bij verdere levensoefening inderdaad ervaart, laat alles ontzinken waarin weleer troost en leven lag, dan nog blijft, nee meer, dan wordt te vaster en te rijker die enige bron van Gods openbaring.

Zijn Woord is in de toepassing des Geestes, een licht op hun pad en een lamp voor hun voet.

Door tot Samuël te spreken, heeft God aan Zijn kerk dit Woord willen schenken. In Samuël treedt de profeet op de voorgrond, terwijl het priesterschap door eigen schuld op de achtergrond gedrongen is. Hoe schrikkelijk het oordeel van Gods boodschap aan hem ook is: door het geloof verlaat hij zich op het getuigenis des Heeren. Aan Samuël klemt Israël zich vast na Eli’s dood. In hem ziet het volk de van God aangewezen opvolger. Hij zal Israël richten door Goddelijke bekwaammaking. Door het geloof treedt Samuël op als Israëls hervormer. Hij verlost het volk van Mizpa, waar de Heere Zelf mét hem strijdt. Zo wordt het land van afgoden en vijanden gezuiverd.

Van jaar tot jaar trekt Samuël nu rond om het volk te richten. Hij handhaaft het recht des Heeren. Een tweede Mozes is van God gegeven om het volk te funderen op de theocratische grondslag. Te Rama bouwt hij de Heere een altaar.

In alles predikt Samuël de hoogheid Gods en het recht dat de Heere op dit volk heeft. In het bijzonder komt dat uit in het laatst van Samuëls leven. Zijn zonen weigeren in de weg des Heeren te wandelen. Zij zullen hun vader niet kunnen opvolgen. Het profetisch ambt gaat niet over van vader op zoon, gelijk het priesterschap. Welhaast zal Israël ontbloot zijn van hulp. Wie zal met hen optrekken ten strijde? Nahas, de Ammoniet, dreigt met de krijg. Het Godvergeten volk roept om een koning: erfopvolging moet er zijn, zoals bij de volkeren rondom; dan heeft men geen vijand meer te vrezen. Dat God de Koning van dit volk is, wordt schrikkelijk miskend. Dat Hij, de Heere der heren, voor Zijn volk ten strijde trok, is vergeten.

wordt vervolgd

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen