Een Lied In De Herberg

Later had de Heere hem laten zien dat het niet genoeg was om één bepaalde zonde na te laten en keurig te leven. Zijn hárt moest vernieuwd worden. Dat hart was immers een bron van ongerechtigheden. Het moest geheiligd worden door de Heilige Geest.

Zijn zelfvoldaanheid verdween en Klaas Veldhoven werd de grootste der zondaren. Toen stond hij schuldig tegenover ál Gods geboden en was hij het niet meer waard dat de Heere hem nog genade zou schenken. In die nood waren de woorden van Psalm 86 hem weer tot bemoediging geweest.

Klaas Veldhoven keek nog eens naar de herberg. Het was er nu stil. Jammer toch dat Hendrik zo slecht oppaste. Nooit zou hij die zaterdagavond vergeten. Nog zag hij Hendrik tussen al die mannen staan. Nog hoorde hij de stem van het kind. Vanaf die tijd was hij zelf nooit meer in de herberg geweest. In zijn huis ging het er nu ook heel anders aan toe dan vroeger.

Eerst had hij het maar lastig gevonden dat hij moest bidden. Nu vond hij het een voorrecht. Zijn Bijbel, waarin hij eerst uit gewoonte en meestal gedachteloos las, werd steeds meer zijn studieboek. De Bijbel was het enige richtsnoer voor alles wat hij deed. Daarom vond hij het zo erg dat Hendrik zo moedwillig zijn ondergang tegemoet ging. Voor ieder mens zou hij het erg vinden, maar zeker voor Hendrik. Na die onvergetelijke zaterdagavond had Hendrik altijd een bijzondere plaats in zijn hart.

Kom, hij moest maar eens naar huis gaan. Het was etenstijd. Toch jammer dat Hendrik hem steeds ontweek.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen