Het beslissende punt

Om die reden lijkt het ons goed op de hoofdzaak van de lezing in te gaan. Wij gaan voorbij aan de veroordelende woorden die door hem over dienaren des Woords gesproken zijn. Wel willen we nadenken over de vraag die hij ons stelt: Waar valt de beslissing voor ons eeuwig zielsbehoud? Van den Brink zegt: in ons geloof. Wij vragen ons af: is daarmee alles gezegd?

Boodschap van het Evangelie

Van den Brink begint zijn lezing met een samenvatting van het Evangelie. Die samenvatting luidt dat Christus Zijn leven gegeven heeft tot verzoening voor de zonden. Hij is de Zaligmaker die wij nodig hebben. De heilsfeiten worden gepredikt zodat wij mogen weten hoe de zaligheid verworven is. Dit Evangelie is geopenbaard om geloofd te worden. Dat zijn we in grote lijnen met hem eens. Johannes predikte: ‘Bekeert u, en gelooft het Evangelie’ (Mark. 1:15).

Van den Brink noemt dus het geloof het beslissende punt. Geloof je het, dan ben je behouden en als je het niet gelooft, ga je verloren. Volgens Van den Brink is het geloof bij veel predikanten niet het beslissende punt. Deze dominees voegen, volgens hem, kleine lettertjes aan de evan- gelieboodschap toe. Die kleine lettertjes gaan over de ellendekennis, de wederge- boorte of de uitverkiezing. Deze opvatting sijpelt volgens Van den Brink overal doorheen en heeft een verlammende uitwer- king op de hoorders.

Kleine lettertjes

Van den Brink meent dat de hoorders wel zullen geloven als we die kleine lettertjes maar weghalen. Maar de Bijbel heeft geen kleine lettertjes. Alles is ons geopenbaard in grote, duidelijke letters: de roepstem van het Evangelie, maar ook onze doofheid en doodsheid om aan de roepstem van het Evangelie gehoor te geven. De prediker dient de volle raad Gods te verkondigen. Eerlijke prediking vraagt een heilig even- wicht tussen onze verantwoordelijkheid én onze onmacht om te geloven.

Als we dit evenwicht uit de prediking weg- halen, doen we de Schrift tekort. Dat tekort blijkt duidelijk aan het einde van zijn lezing, als Van den Brink de argeloze jeugd tot geloof gaat nodigen. Hij zegt: ‘Jezus is gestorven voor onze zonden (Paulus). Dat gaat over ons. Geloof dit Evangelie en je bent gered!’ Dat klinkt simpel, maar is tegelijk misleidend. Ik herinner mij zo’n zelfde oproep van de grote evangelisatiecampagnes in Afrika. Opgezweept door opwekkingsmuziek gingen duizenden handen omhoog. Mijn catechisanten mochten er niet heen, som- migen deden het toch. Na weken vroeg ik hen: Hoe voel je je nu? Ben je nog zo enthousiast? Meestal was het antwoord: Het is allemaal weer weg. Precies.

God geeft de wasdom

Algemene evangelieprediking zonder de wet leidt tot een oppervlakkig tijdgeloof. Het valt op dat Van den Brink ook geen enkel onderscheid maakt tussen tijdgeloof en waar geloof. In de gelijkenissen van de Heere Jezus gebeurt dat bij herhaling. Niet alle zaad valt in goede aarde. Er is een geloof dat snel en met vreugde opgroeit, maar geen wortel heeft. Het verdort! Calvijn erkent dat niet alle geloof de naam van geloof waard is. Daarom begeert hij onderzoek te doen ‘naar de waarachtige eigenaardigheid des geloofs’ (Inst. III.2.1). In zijn commentaar op Jesaja 53:1 schrijft Calvijn dat nauwelijks ‘een honderdste’ gelooft. Dat doet volgens de reformator geen afbreuk aan de heerlijkheid van het Evangelie, maar wijst onze hardnekkigheid aan. Jesaja was een zeer begenadigd Evangelieprediker. Maar het hart van het volk was vet, de ogen waren zwaar, de oren doof (Jes. 6:10).

Wie geloven er dan wel? Jesaja stelt die vraag ook: ‘Aan wie is de arm des HEEREN geopenbaard?’ Volgens Calvijn wordt met de ‘arm des HEEREN’ de buitengewone openbaring van Gods Geest bedoeld. Dát is voor Jesaja en Calvijn het beslissende punt. De prediker zaait het zaad van Gods Woord, hij ziet uit naar de vrucht, maar het is God die de wasdom geeft. Dat is niet verlammend, maar juist moedgevend!

Van den Brink heeft groot geruis gemaakt over de prediking in ons vaderland. Intussen vrezen we dat hij het aloude spoor van de gereformeerde vaderen bijster is. Niet de predikers, maar hijzelf moet ernstig vermaand worden. Het beslissende punt ligt daar waar God de verloren zondaar uit genade opraapt en hem het geloof schenkt. ‘Niet ons, o HEERE! niet ons, maar Uw Naam geef eer, om Uwer goedertierenheid, om Uwer waarheid wil’. (Psalm 115:1).

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen