Geleid en ondersteund

Toen ds. C. Vogelaar op 31 augustus 1977 in Genemuiden - zijn eerste gemeente - werd bevestigd door zijn vader, ds. L. Vogelaar, preekte die over Jesaja 62 vers 6a: ‘O Jeruzalem, Ik heb wachters op uw muren besteld, die gedu- riglijk al den dag en al den nacht niet zullen zwijgen’. In deze preek kreeg de jonge pre- dikant van zijn vader de raad overvloedig te zijn in het verkondigen van het werk des Heeren. ‘Waar de Heere niet over zwijgt in Zijn Woord, daar mag een wachter ook niet over zwijgen’.

Gedurende de 45 jaar dat de nu tachtig- jarige ds. Vogelaar mag dienen, heeft hij in negen gemeenten de wacht des Heeren waargenomen. Drie gemeenten in Nederland en zes aan de overzijde van de oceaan. ‘Nee, dat heb ík niet gedaan, de Heere heeft me geleid en ondersteund. Dat is tot verwondering’.

Van plaats tot plaats

Het zwerven van de ene naar de andere plaats betekende steeds weer afscheid nemen, verhuizen en opnieuw beginnen. ‘Het afscheid nemen, vond ik elke keer weer moeilijk, want je hecht aan een gemeente. Het is genade als je de kudde mag overgeven aan de grote Opperherder’. Ds. Vogelaar mag inmiddels in totaal meer dan dertig jaar dienen in de gemeenten overzee, toch voelt hij zich nog steeds verbonden aan het oude vaderland. ‘Daar liggen mijn wortels; daar heeft de Heere naar me omgezien en me geroepen tot het ambt. Daar heb ik dierbare herinneringen aan mijn ouders en aan velen van Gods volk van wie het merendeel inmiddels ontslapen is’.

Van echt heimwee zegt ds. Vogelaar weinig last te hebben. ‘Maar het verleden en de goede dingen van toen blijven je altijd bij. En nog steeds heb ik in Nederland familie en vrienden aan wie ik me innig verbonden weet’.

Ds. Vogelaar voelt zich thuis in Amerika, al is hij naar eigen zeggen nooit een echte Amerikaan geworden. ‘Als je ervaart dat de Heere van je afweet, kun je overal zijn. En er zijn ogenblikken dat Hij Zich niet onbetuigd laat’.

De Psalters

Tussen het kerkelijk leven in Amerika en dat in Nederland zitten nogal wat verschil- len. Zo moest ds. Vogelaar in het begin erg wennen aan de Psalters die worden gezongen. Ook de afstanden tussen de gemeen- ten zijn heel anders. ‘Doordeweeks een beurt vervullen in een andere gemeente, doe je niet zomaar even. Daar moet je vaak een vliegreis voor maken’.

Tegelijk constateert ds. Vogelaar dat de band tussen de gemeenten in de Ver- enigde Staten sterk is. ‘Als er in een plaats in de Mid West iets gebeurt, weten we dat hier aan de oostkust binnen de kortste keren. In die zin vormt de kring van onze gemeenten als het ware een dorp’.

Het belangrijkste is volgens ds. Vogelaar dat de Heere in Amerika en Canada Zijn volk heeft en daar nog steeds mensen bekeert. ‘Hij is de getrouwe Verbondsgod, Die nog steeds doorgaat met het brengen van zondaren tot Zijn wonderbaar licht. Dat geeft hoop voor de toekomst. De dier- bare Koning, Christus, zal Zijn onderdanen hebben, zelfs in de laatste dagen’.

Vorming van predikanten

In Noord-Amerika heeft ds. Vogelaar niet alleen zes gemeenten gediend, hij kreeg ook de taak studenten op te leiden. Vrij kort na zijn emigratie naar Amerika werd hij in 1986 door de Generale Synode benoemd tot docent. En na een verblijf van vier jaar in Zwolle, kreeg hij ‘tot verwonde- ring’ in 2012 opnieuw de vraag deze taak op zich te nemen. Samen met de predi- kanten P. van Ruitenburg en A.H. Verhoef draagt hij zorg voor de vorming van aan- staande predikanten. Het betekent dat hij vijf, zes keer per jaar vanuit zijn huidige woonplaats, Towaco (aan de oostkust), naar Grand Rapids reist om daar enkele dagen les te geven. ‘Sinds corona wordt het onderwijs grotendeels via Zoom gege- ven. Dat heeft zijn beperkingen, maar het is een bruikbaar hulpmiddel. Meestal geef ik een dag per week les’.

Sinds 2016 dient ds. Vogelaar Clifton, onder de rook van New York. ‘Het is een kleine gemeente van bijna 120 zielen. De onder- linge band is hecht. Ik ben dankbaar voor het meeleven en de hulp die we krijgen in de zorgen om mijn vrouw. De Heere is de Getrouwe. Hij zorgt voor ons. Daar moet ik dagelijks van leven. Daarom bid ik steeds weer het lievelingsvers van mijn moeder: ‘Gun leven aan mijn ziel’’.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen