‘We hoeven nooit de moed op te geven’
‘We hebben ze gekend: collega’s met rijke kanselgaven en altijd stampvolle kerken. Hun naam klonk door het ganse land. Maar op de catechisatie konden ze met geen mogelijkheid orde houden’.
at schreef ds. J.D. van der Velden (1859-1947), predikant van de Gereformeerde Kerken in Nederland, een man van de oude stempel. Hij heeft in 1924 een boek geschreven waarin hij vertelt over zijn pastorale ervaringen. "Losse schetsen uit het pastorale leven" luidt de titel. Al eerder hebben we enkele dingen weergegeven uit zijn ambtelijk leven.
'Hoeveel tact en geduld is er nodig om met de rijpere jeugd om te gaan', schreef ds. Van der Velden. 'Hoe moet vooral ons opkomend geslacht het voorwerp zijn van aanhoudende zorg en gedurig gebed. Een geduldig, liefdevol en toch ernstig vermaan, vooral onder vier ogen, kan onder Gods zegen zulke rijke vruchten dragen'.
In een van de gemeenten die ds. Van der Velden gediend heeft, hield hij voor de eerste keer catechisatie voor de grote meisjes. Er kwam een meisje binnen, en de koster dacht er goed aan te doen de predikant inlichtingen over haar te verschaffen. 'Dominee) zei hij, 'van die meid kunt u nog plezier beleven. De vorige predikant heeft haar een paar keer weggejaagd en de consulent die hier enkele maanden de catechisaties heeft waargenomen, heeft haar nogal hardhandig de deur gewezen.
Nu zal ze het bij u wel weer proberen. Als u mij nodig hebt, roept u mij maar!
Maar nee, hulp van de koster hoefde ds. Van der Velden niet te hebben. Hij wist het: als je het zelf niet aankan en de koster nodig hebt, ben je een verloren man. 'Ik dankte de koster dus voor zijn informatie en zou weleens zien hoe het met die zwart-getekendejongedochter gaan zou. Het duurde niet lang of de wulpse, lichtzinnige, rumoerige geest kwam voor de dag. Slecht was ze niet, onze Marie, maar ze stak door haar grappen al de anderen aan. Geen vermaan hielp. Ik liet haar bij mij komen in de pastorie, om met haar alleen te spreken en ja, dan ging het een paar weken goed'.
Nog één poging
Maar er kwam een tijd dat ds. Van der Velden van plan was haar voorgoed weg te sturen. Toch wilde hij nog één poging wagen. Toen ze het weer eens erg bont gemaakt had op de catechisatie, sprak hij na afloop zo ernstig en ook zo streng met haar, dat ze de predikant verwonderd aankeek.
'Ja, Marie) zei de predikant, 'begrijp je nu wel dat het liefde tot je behoud is dat ik zo hard en streng tegen je moet zijn? Als je bij de overweg van de spoorlijn stond, terwijl de avondsneltrein ons station voorbijsnelt, en je wilde nog oversteken - maar ik greepje nog net op tijd zo krachtig beet datje arm de volgende dag nog de kentekenen van de harde greep vertoonde, wat zou je dan zeggen? Was die dominee maar van mijn arm afgebleven? Kijk eens, wat een blauwe plekken? Nee, natuurlijk niet. En waarom zou je dat niet zeggen?' 'Wel, dominee) zei Marie,'als u me niet gegrepen had, was ik zeker door de trein gedood, dat zou nog veel erger zijn dan een blauwe plek'.
'Welnu, Marie', zei ds. Van der Velden, 'als je zo voortgaat, ga je je verderf tegemoet, daarom is de liefde schijnbaar hard, maar het dient om je, kon het zijn, onder Gods zegen te behouden'. En toen hebben ze samen gebeden.
Ds. Van der Velden schreef verder: 'Wat ik anders niet van haar gewoon was, ze scheen getroffen. Maar wat was ik blij dat ik niet had toegegeven aan mijn plan om haar voorgoed weg te sturen van de catechisatie. Want de Heere wrocht mede. De pijl, in eenvoudigheid afgeschoten, had doel getroffen. Het hart werd vertederd en door 's Heeren genade bleek kort daarna hoe ze na een weg van worsteling en zelfveroordeling als een boetvaardig zondares aan de voeten van de Heiland was gebracht.
Bewijzen van liefde
Het is voor mij een les geweest om onze jongens en meisjes, ook als ze soms afdwalen, niet los te laten. Het is niet het enige geval in mijn ambtelijk leven geweest. Ja, het is opmerkelijk hoe dikwijls de in mijn oog moeilijkste en zelfs ondeugendste catechisanten later de hartelijkste bewijzen van liefde toonden. We hoeven nooit de moed op te geven, zelfs al zijn de ervaringen nog zo treurig! IC
Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt
voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen,
vragen, informatie: contact.
Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing.
Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this
database. Terms of use.
Bekijk de hele uitgave van donderdag 23 december 2021
De Saambinder | 24 Pagina's

Bekijk de hele uitgave van donderdag 23 december 2021
De Saambinder | 24 Pagina's