Onze identiteit is ons gegeven

Gods Woord laat ons echter zien dat onze identiteit geen doe-het-zelfproject is, maar ons van hogerhand aangereikt wordt, geen constructie, maar gegeven. In de eerste plaats: dat je geschapen bent, schepsel van God bent. Een hoge eer: weinig minder dan de engelen. In de tweede plaats: dat je man bent of vrouw. “Man(nelijk) en vrouw(elijk) schiep Hij hen” (Gen. 1). Dat is niet genoeg, want we zijn niet alleen geschapen, we zijn ook gevallen van onze hoge positie van eer. Daarom hebben we verlossing nodig, wedergeboorte en vernieuwing. Onze diepste identiteit kan daarom nooit in onszelf liggen, maar enkel in de verbondenheid en de gemeenschap met Christus. “Indien iemand in Christus is, die is een nieuw schepsel” (2 Kor. 5). Dan heb je - Bijbels gezien – je ware identiteit bereikt.

Verstoorde identiteit

Zolang we nog los van God en Christus leven, zijn we doelmissers. Is dat niet de diepste reden dat mensen zo wanhopig bezig zijn een eigen identiteit te creëren, los van God? Echter, “We zullen altijd onzeker blijven als onze identiteit gebaseerd is op iets in onszelf: onze gevoelens, beweringen of prestaties” (Vaughan Roberts). Pas door de geloofsverbinding met Christus komen we tot onze bestemming. Daardoor verdwijnen de dingen waar we het voorheen in zochten, of ze raken op de achtergrond en worden gerelativeerd. Of het nu om homoseksuele gevoelens, transgendergevoelens of andere zaken zijn waar we onze identiteit in zochten. Het weegt niet meer het zwaarst voor onze identiteit, want die is in Christus. De Heere der engelen, is minder geworden dan de engelen om gevallen mensen met een zondige natuur en een verstoorde identiteit weer met God te verzoenen en hen te brengen tot hun ware bestemming: gehoorzaamheid aan God en gelijkvormigheid aan het beeld van Zijn Zoon. De kracht van Zijn verlossing betekent dat Hij niet slechts verlost van zonde, maar ook van de verstoorde identiteit die we onszelf aanmeten.

Voortdurende strijd

Dat wil niet zeggen dat dit eenvoudig is. Sommigen ervaren voortdurende tweestrijd tussen hun biologische geslacht en hun innerlijke, psychische gevoelens, gevoelens die telkens weer bestreden en beleden dienen te worden.

Overigens is dit niet anders dan de strijd die elke christen te voeren heeft met verlangens die niet stroken met Gods wil. Deze beproeving kan zwaar zijn, maar nooit zwaarder dan de draagkracht van Gods genade en hulp. Voor wie niet mee kan gaan in de tendens van een eigen identiteit te creëren, bevat Gods Woord rijke bemoediging: “Ulieden heeft geen verzoeking bevangen dan menselijke; doch God is getrouw, Die u niet zal laten verzocht worden boven hetgeen gij vermoogt; maar Hij zal met de verzoeking ook de uitkomst geven, opdat gij ze kunt verdragen” (1 Kor. 10). En voor wie zijn heil en hulp van de Heere verwacht, geldt niet alleen de belofte van kracht, maar ook de belofte van vernieuwing, soms in dit leven en in elk geval in het toekomende. Hier op aarde is alles ten dele, ook onze identiteit. Dat zal in het Nieuwe Jeruzalem echter niet meer zo zijn. Daar wordt het waar: “…wij [zullen] Hem gelijk wezen; want wij zullen Hem zien gelijk Hij is” (1 Joh. 3). Dan niet meer minder dan de engelen, maar meer dan de engelen! En wie hier het diepst gebroken waren, zullen daar het hoogst zingen! 

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen