Boekbesprekingen

Vern S. Poythress, die al bijna veertig jaar als hoogleraar Nieuwe Testament aan Westminster Theological Seminary is verbonden, begon zijn academische loopbaan met een dissertatie over wiskunde aan de Harvard University. Behalve op het gebied van het Nieuwe Testament heeft hij meerdere publicaties op zijn naam staan die de verhouding van geloof en wetenschap raken.

Ongetwijfeld heeft deze interesse hem ertoe gebracht een studie te schrijven over de eerste hoofdstukken van de Bijbel.

Interpreting Eden is uit drie delen opgebouwd. Het eerste deel is gewijd aan hermeneutische uitgangspunten en exegetische principes. Het tweede deel biedt een uitleg van Genesis 1-3. Daarbij moet wel worden opgemerkt dat Genesis 1 veruit de meeste aandacht krijgt en Genesis 3 de minste. In die zin dekt de ondertitel van het boek niet helemaal de inhoud. In het derde deel wordt een aantal kwesties breder belicht. Dat geldt het karakter van de tijd in Genesis 1 en de aard van de scheppingsdagen.

De berichten van het oude Midden- Oosten van de volkeren rondom Israël over het ontstaan van de wereld zijn zonder uit-

Daarbij verdisconteert hij wel dat het ontstaan van de wereld verteld wordt in taal die ontleend is aan de ervaring van de wereld om ons heen.

Wat Israël niet in de laatste plaats van de omliggende volkeren onderscheidt, is het geloof in één God. Deze ene God is Schepper.

Van Hem is de gehele werkelijkheid afhankelijk. De werkelijkheid is wel ontstaan, maar de God van Israël niet. Terecht concludeert Poythress hieruit dat Genesis 1 impliciet een creatio ex nihilo leert.

De auteur wil recht doen aan het gegeven dat Genesis ons meedeelt dat God hemel en aarde in zes dagen schiep. De zwakte van de kadertheorie is zijns inziens dat zij geen recht doet aan het feit dat de scheppingshandelingen van God elkaar opvolgen. Wel is hij voorzichtig concreet in te vullen hoe wij ons de scheppingsdagen moeten voorstellen.

Wie stelt dat het gaat om dagen van vierentwintig uur zoals wij die nu kennen, zal moeten toegeven dat processen als bijvoorbeeld de groei van planten zich in een dag voltrokken. Echter, een andere mogelijkheid is dat de tijd anders verliep. Vóór de schepping van de zon moet dat al helemaal het geval zijn geweest.

De wisseling van avond en morgen wijst niet alleen en zelfs niet in de eerste plaats op het ondergaan en opgaan van de zon maar op de afwisseling van rust en arbeid. Zoals in Nederland door Bavinck is gedaan en later onder anderen door Van Genderen en Velema spreekt Poythress over scheppingsdagen van God. De kracht van de studie van Poythress is dat erin wordt vastgehouden aan het feit dat het begin van Genesis geen mythe of legende is, maar feitelijk geschiedenis. Daarbij heeft de scheppingsweek vanwege de funderende betekenis ervan een heel bijzonder karakter. Hier komt de houding van Poythress overeen met die van onder anderen Schuurman die ruimte wil laten voor heilige onwetendheid.

Naar mijn overtuiging schreef Poythress een belangwekkende studie. Concrete schriftgegevens worden niet monddood gemaakt met een beroep op eigentijdse wetenschappelijke inzichten. Zelf zie ik ernaar uit dat de auteur aan de huidige studie een vervolg geeft en daarbij inzoomt op Genesis 3.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen