OVERMATIGE BELANGSTELLING

Veel aandacht voor Prins Claus

De media, vooral de televisie, hebben dagenlang programma's uitgezonden over Prins Claus. Soms drie zenders met een gezamenlijk programma. Dan weer elke zender apart.

Er werden beelden vertoond van de gebeurtenissen van dag en daar tussendoor ook beelden van zijn kinderjaren en van veel wat daarop is gevolgd. Eerst tot aan zijn huwelijk. Daarna van het gezinsleven op Drakestein en vervolgens van zijn optreden als echtgenoot van de Konmgin, met aandacht voor de belemmeringen die zijn positie meebracht.

De kranten hebben vooral geschreven over de jaren van zijn ziekte, en als mogeüjke oorzaak daarvan zijn verplichte zwijgen als echtgenoot van de Koningin. De keren dat hij zich dat verbod en aan het protocol in het algemeen niet heeft gehouden, werden telkens weer in beeld gebracht.

Door omstandigheden had ik van maandag tot en met woensdag ruimschoots gelegenheid om televisie-uitzendingen te zien en kranten in grote verscheidenheid in te kijken.

Wat mij vooral heeft getroffen is de berichtgeving die alle proporties te buiten ging. Ik bedoel hiermee twee dingen: Veel geplande en aangekondigde programma's vervielen, om plaats te maken voor het leven en sterven van Prins Claus. Dat is punt een.

Een tweede punt, direct daarmee verbonden is dat ons herhaaldelijk dezelfde beelden worden vertoond. Er moest iets van of over Prins Claus vertoond worden. Op een bepaald moment was er geen nieuws meer. Dan greep men terug op wat recent reeds was getoond.

Uiteraard heb ik niet drie hele dagen voor de televisie gezeten. Telkens als ik wilde nagaan of er nieuws was, kwamen er reeds vertoonde beelden weer op het scherm. Bepaalde details waren door de herhaling voorspelbaar. Dit geldt beelden uit het verleden en van gebeurtenissen m de laatste dagen of van wat we te verwachten hebben.

Herhaling

De media hebben zich - om het wat cru te zeggen - op dit sterven geworpen en hebben een groot deel van hun programma's ermee gevuld - nieuws of geen nieuws, voor het eerst of voor de zoveelste keer, de kijker, lezer moet het zien! Eindeloze herhalingen. In plaats dat men bepaalde gebeurtenissen later in bescheiden blokjes vertoonde voor wie de life-uitzendingen had gemist, werden er steeds herhalingen vertoond van wat reeds meermalen op het scherm was geweest. Ik heb mij afgevraagd wat hiervoor de reden, eventueel de oorzaak van is geweest. Gebrek aan ander nieuws? Dat is nauwelijks te geloven. Het NOS-joumaal bleek toch telkens nog ander nieuws te kunnen brengen, al was het alleen maar over Israël.

Waarom zoveel aandacht?

Kan de reden ook gelegen hebben in een meermalen voorkomende eenzijdigheid in de berichtgeving? Op een bepaald moment stort de hele mediawereld zich op dit nieuws, alsof er verder in de wereld (en in het land) niets aan de hand is. Ik had een dergelijke indruk ook al in Duitsland opgedaan, toen daar in augustus overstromingen plaatsvonden. Een eenzijdige nadruk op de beelden en berichten over dat gebeuren.

Besef hem te kort gedaan te hebben?

Al nadenkende kwam er nog een motief voor deze overdadige aandacht mij voor de geest. Dat is, een zeker schuldbesef. We hebben Prins Claus te kort gedaan. Hij heeft, zeker in de jaren dat zijn vrouw Koningin was, in de schaduw gestaan. Zonder twijfel heeft hij wel aandacht van en in de pers gekregen, maar niet zoals men nu laat zien. In de laatste dagen heb ik beelden gezien die mij volstrekt onbekend waren. Toch ben ik een tamelijk nauwgezet nieuwskijker en nieuwslezer. Dat ben ik vanuit de gedachten: je moet weten wat er in de wereld omgaat, wat zich afspeelt. Ik kan ook wel zeggen dat eigenlijk alleen nieuwsberichtgeving en nieuwsbelichting in de televisieprogramma's mij interesseert; overigens besteed ik mijn tijd liever aan andere dingen.

Juist omdat ik nieuwsberichten en nieuwsbelichting vrij nauwkeurig volg, viel het mij op dat Oc - meer dan eens bij herhaling - beelden van Prins Claus en vooral van zijn publieke, politieke optreden heb gezien die me volstrekt onbekend waren. Men heeft geschreven over de tragiek van het leven van Prins Claus. Anderen hebben dat weersproken.

Hoe het ook zij, er is nu een beeld van Prins Claus vertoond dat de mediamakers in het verleden zo niet hebben weergegeven. Dus toch: iets goed te maken jegens de overleden Prins? Het komt vaker voor dat de weegschaal uit reactie doorslaat. In het verleden een tekort, nu een teveel.

Dit artikel is niet bedoeld om iets af te doen van de betekenis van Prins Claus. Als vader, als mens, en ook als echtgenoot van onze Koningin heeft hij zijn betekenis en verdienste gehad. Ik zeg nogmaals: in het verleden onvoldoende erkend, soms zelfs miskend - maar nu overmatig geëerd.

Het moet eerlijk gezegd worden

Ik vind het moeilijk te verwerken dat media die hem te kort hebben gedaan, dat niet eer- Ujk zeggen. Ze poetsen hun tekorten weg door een overmatige en herhaalde weergave van vroegere en recente gebeurtenissen. Juist dat wegpoetsen van het voorbijgaan in het verleden, door overdreven herhaling in het heden, steekt mij een beetje.

Prins Claus verdient waardering en zijn echtgenote, onze Koningin, mag dat horen. Daarbij past ook een erkenning van het tekort door de media in het verleden.

Toen ik via de website van het Koninklijk huis onze (ook die van mijn vrouw) gevoelens van meeleven en van voorbede aan de Koningin deed toekomen, ontdekte ik - het was woensdagmiddag 9 oktober - dat ik mocht aanschuiven bij de meer dan ruim dertigduizend Nederlanders die mij al waren voorgegaan.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen