Toekomst

In de eerste synodeweek was de toekomst van ‘ons’ kerkverband met stip het onderwerp dat de meeste aandacht trok. Het gesprek hierover vond plaats achter gesloten deuren, tot teleurstelling van sommigen. Het verlangen om mee te leven is begrijpelijk, al mag er ook begrip zijn dat spannende en gevoelige gesprekken gebaat zijn bij vertrouwelijkheid. De meeste kerkenraden zullen hun vergaderingen over gevoelige thema’s in de gemeente liever ook niet uitzenden.

Het voorstel dat een commissie heeft ontworpen is aan het einde van de week wel gedeeld. Daar wordt verschillend op gereageerd, zoals te verwachten was. De synode kon zelf ook nog niet tot een brede eensgezindheid komen. Er is hoop én zorg. Een ideale oplossing is er niet. Als iemand een beter plan heeft dat aan alle overwegingen recht doet, wil de commissie dat ongetwijfeld graag horen. Maar vooral is er gebed nodig; daarvoor zijn óók gesloten deuren nodig, zegt Christus zelf.

Dit magazine gaat over toekomstverwachting. Dat is breder dan een kerkverband. Verdeeldheid en het onvermogen om elkaar te vinden horen bij de zonde en gebrokenheid van deze bedeling. Kerkelijke of andere moeite kan je des te meer laten verlangen naar het moment dat alle zonde verdwenen is, vooral uit je eigen hart. Volkomen vrede, werkelijk alle lof voor God en het Lam! Dat zal toch hopelijk geen negen jaar meer duren …

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen