‘Bij het Avondmaal kijk ik altijd uit naar het moment dat de beker hoorbaar wordt ingeschonken’ B

Natuurlijk moeten onlinediensten blij- “ ven, maar ik weet ook wel van oudere gemeenteleden, dat ze altijd alleen zijn blijven luisteren. Ik heb het voordeel dat ik niet afgeleid word, maar ik geef het je te doen als je van alles ziet, behalve degene naar wie je wilt luisteren!”

Aan het woord is Leonard de Ruijter (29) uit Sliedrecht, ruim zeven jaar getrouwd met Arina en vader van twee zoontjes van zes en twee: Jelle en Anne. Omdat De Ruijter niet kan zien, is luisteren voor hem erg belangrijk.

“Hoe essentieel beeld is, merkte ik toen mijn zoontje van twee een doopdienst volgde met zijn neus haast tegen de iPad. ‘Baby wordt gewassen!’ riep hij. Hij begréép wat er gebeurde.”

Uit het gehoor

“Zelf mis ik tijdens een gewone kerkdienst nauwelijks het zien. Ik zou er juist niet aan moeten denken doof te zijn: ik kan deelnemen aan gesprekken, horen wat er wordt gevraagd, ik genoot altijd enorm van de catechisatie. Maar wat als je doof bent? Gelukkig ben je ook dan voor de Heere niet onbereikbaar.

We belijden dat het geloof uit het gehoor is. Dan is het écht belangrijk dat de kinderen in de kerk betrokken worden bij wat er verkondigd wordt. Op de zondagsschool, waarvoor ik actief ben, hebben we hiervoor meer ruimte dan een predikant. Daar vertellen vind ik heerlijk, dan vergeet ik alles om me heen. Gebaren maak ik niet, dat voelt voor mij niet natuurlijk. Grappig genoeg hoor ik soms dat ze graag luisteren omdat er visueel weinig afleiding is.”

En de sacramenten?

“Bij het dopen van onze oudste worstelde de predikant met het ‘zichtbare teken’. Tijdens dat bijzondere moment lag mijn hand op het hoofdje. Ons tweede zoontje heb ik zelf vastgehouden. Het is belangrijk dat je het water hoort.

Bij het Avondmaal kijk ik altijd uit naar het moment dat de beker hoorbaar wordt ingeschonken. Dat klaterende geluid … Als je vooraan zit, ruik je zelfs de wijn. Het brood wordt gebroken, maar door het op te eten, gaat dat breken in je mond nog verder. Overigens is Avondmaal niet alleen hoorbaar en zichtbaar, de Heidelbergse Catechismus heeft het over proeven en ontvangen. Alle zintuigen zijn erbij betrokken.

Natuurlijk moest deelname aan het Avondmaal voor mij voorbereid worden: hoe voelt zo’n beker, hoe zijn de stoelen opgesteld, dat soort dingen. Daarbij was ik dankbaar voor vrienden in mijn omgeving die mij bij de hand namen. Concreet: als je blind bent en je hebt het verlangen om aan het Avondmaal te gaan, dan is die stap extra groot als je geen vertrouwd iemand hebt met wie je samen kunt gaan!

En ook al is het Avondmaal een zichtbaar teken, het is niet bedoeld voor toeschouwers maar voor deelnemers. Aangrijpend vind ik altijd het moment als de dominee nodigt, maar er geen mensen meer komen en de tafel wordt gesloten.”

Een lamp

“In de Bijbel wordt ook wel symbolisch over blinden en doven gesproken, zoals bij de grote maaltijd in Lukas 14. Bij ons gebeurde dat een keer tijdens een Avondmaalsdienst, waarbij ik bewust niet aan de tafel gegaan ben waar speciaal de ‘blinden’ werden genodigd. Dat voelde toch wat ongemakkelijk.

Ontroerend vond ik de tekst die ik meekreeg bij mijn belijdenis, Psalm 119 vers 53: ‘Uw Woord is een lamp voor mijn voet …’ Verder verwonder ik me altijd over die tekst uit 1 Korinthe 13: ‘Nu zien wij door middel van een spiegel in een raadsel, maar dan zullen wij zien van aangezicht tot aangezicht.’ Hier op aarde heb ik nooit iets gezien, maar Hij zal de eerste zijn die ik mag zien. Dat vind ik heel bijzonder.”

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen