Evangeliseren op een ontspannen manier

Ontstaan

“In onze gemeente hebben we een aantal godsdienstdocenten”, begint Meinsje de ontstaansgeschiedenis te vertellen. “Als ze begin september aan de kinderen vroegen wat ze in de vakantie hadden gedaan, bleek dat velen van hen twee maanden lang vooral thuis waren geweest, omdat er financieel geen ruimte is voor bijvoorbeeld dagjes uit of omdat de ouders veel werken. De kinderen krijgen vaak weinig aandacht thuis en lopen met hun ziel onder de arm. We hebben toen als kerk gezegd: We willen ook in de wijk present zijn en iets betekenen voor deze kinderen. Ons doel werd om deze kinderen een leuke week te bieden en ze liefde en persoonlijke aandacht te geven. Het is onze diepe wens dat ze door onze houding heen vooral Gods liefde voor hen mogen zien. Het idee ontstond om een sport- en spelweek te organiseren. Bij onze aanvraag om toestemming van de stad is dit onder andere als volgt geformuleerd: ‘Het beste wat we te delen hebben is ons geloof: de liefde en redding van God, Zijn goede wil die zegenrijk is voor alle mensen. We willen de boodschap van de Bijbel op een respectvolle manier aan de orde stellen. We willen nooit de kinderen het gevoel geven dat ze dit moeten geloven of als ze aan iets niet meedoen, ze dan minder gewaardeerd zullen worden. Tegelijk willen we eerlijk zijn dat we zelf een diepe overtuiging hebben en dat we heel graag zouden zien dat iedereen hetzelfde geloof zou hebben als wij.’”

Houding

Meinsje is tijdens de week verantwoordelijk voor de catering. “Een soort moeder- of oma-taak die ik met plezier vervul. Van achter de tafel met versnaperingen zie ik dan ook met veel genoegen hoe vrij en ongedwongen kinderen en teamleden met elkaar omgaan en hoe de kinderen genieten van de echte aandacht die ze krijgen. We leren de kinderen samen te leven, liefde voor elkaar te hebben, elkaar te vergeven en voor elkaar te zorgen. Hopelijk herkennen de kinderen in onze houding de praktische uitwerking van wat ze ’s morgens tijdens het Bijbeluur hebben gehoord. Of, dat we op z’n minst geen struikelblok zullen vormen!”

Vertrouwen

Meinsje vindt het erg gezellig om met zoveel mensen uit verschillende culturen en van verschillende leeftijden bij elkaar te zijn. “Het is een heel gebeuren op het veld. (Groot)ouders, kennissen en andere voorbijgangers komen vaak ook even kijken. Er zit iemand te haken, moeders komen eten brengen, kleine kinderen zitten te kleuren. Iedereen komt en gaat op zijn eigen tijd. Ik heb het idee dat iedereen zich gewaardeerd weet en zich op zijn gemak voelt. Ik vind het heerlijk om contact te maken, al heb ik soms weinig tijd om een goed gesprek aan te knopen. Als de bezoekers in een groep bij elkaar zijn, zien we dat er maar weinig over het geloof wordt gesproken. Er is dan te veel sociale controle. Als je ze apart spreekt, komt het soms wel tot een open gesprek. De bezoekers weten meestal wel dat we christen zijn en dat er wordt gebeden op de club. Het staat vermeld op de flyers en posters en het is te zien aan het logo van de kerk dat op onze shirts is afgedrukt. We wachten tot de vragen komen. En soms worden ze ook gesteld. We kunnen dan op laagdrempelige wijze vertellen waar deze houding vandaan komt. We gaan niet zelf actief vragen wat iemand van het geloof vindt. Wat we vooral hebben gemerkt, is dat we eerst het vertrouwen moeten winnen en dat de vooroordelen uit de weg geruimd moeten worden. En het vertrouwen groeit. We zien bijvoorbeeld dat moeders die eerst op afstand staan te kijken, later in de week midden in de groep zitten. Dat is heel tof.”

Vertrouwen

Evangelisatiewerk is niet altijd makkelijk en brengt de nodige uitdagingen met zich mee. “We moeten ervoor oppassen dat we niet ons verhaal bij de mensen kwijt willen en daarom op dringerig worden. Mensen haken heel snel af zodra ze ook maar enige bekeringsdrang voelen. Dat is jammer, want dan ben je ze al kwijt voordat ze Gods liefde kunnen ontdekken. Bovendien zijn ze bevestigd in hun oordeel dat de kerk iets van hen wil. Het is echter niet zozeer de kerk die iets van hen wil, maar God Die Zichzelf aan hen wil geven. Dat is een heel verschil! Wees daarom ontspannen en wacht af wat er gebeurt of juist niet. De Heilige Geest wil ons werk gebruiken en wij mogen een schakeltje zijn. Wat wij niet met woorden zeggen, kan God in hun hart tot een woord maken. Laat gewoon jouw leven met Christus zien. Dat is een roeping voor iedere christen. Als het zo uitkomt, kun je er iets over vertellen. Wees wie je bent en probeer niet te krampachtig het Evangelie door te vertellen. Persoonlijk ben ik ook niet zo bezig met de vraag of er vrucht is. Ik doe waartoe ik geroepen ben en ik vertrouw erop dat God op Zijn tijd en wijze daar iets mee doet. Ons verlangen is dat ze uiteindelijk de weg naar het geloof mogen vinden. De kerk is misschien nog een stap te ver. Toch hopen we dat de drempel iets verlaagd is.”

Tips

In veel kerken worden dit soort activiteiten georganiseerd. Meinsje geeft een aantal tips, geput uit ervaringen van de afgelopen jaren. “We hebben ontdekt dat het beter is om ’s ochtends geen activiteiten te doen. Alles zullen we voortaan in de middag doen. De kinderen slapen lang uit. Dat past bij hun cultuur. Zorg er ook voor dat het terrein gezellig en vrolijk oogt. Versier de boel met vlaggetjes en ballonnen. Probeer tevens aan te sluiten bij de doelgroep en de wijk. Een leuk onderdeel van het club-uur is het knabbel- en babbelmoment. Na het Bijbelverhaal gaan de kinderen in groepjes uiteen. Dan wordt er gesproken over het verhaal, terwijl ze ondertussen kunnen genieten van een bekertje met snoepjes. Dat werkt echt goed. Voor de sport- en spel middag is schminken een absolute aanrader, evenals de pannakooi. Om te voorkomen dat oudere kinderen de kleinere gaan lastigvallen, is het goed om ook aandacht voor hen te hebben. Zorg er bijvoorbeeld voor dat er teamleden zijn die met ze kunnen voetballen. Bij ons was er een jongen die goocheltrucs deed met kaarten. Aan het eind van de middag mocht hij voor alle kinderen zijn trucjes laten zien. Betrek de kinderen en jongeren er dus actief bij. Gebruik hun talenten en kijk heel persoonsgericht op welke manier je dat kunt doen. Dan voelen ze zich extra gezien.”

De sport- en spelweek smaakt naar meer. “Het zou ook mooi zijn als er door het hele jaar heen activiteiten kunnen zijn. Bijvoorbeeld een tweewekelijkse kinderclub. Maar mankracht is vaak een ding. We wachten af hoe het loopt. Voor nu mag ik op deze plek en op deze manier het beeld van Christus uitdragen. Dat vind ik mooi om te doen.”

‘We leren de kinderen samen te leven, liefde voor elkaar te hebben, elkaar te vergeven en voor elkaar te zorgen’

‘De Heilige Geest wil ons werk gebruiken en wij mogen een schakeltje zijn’

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen