Zending en evangelisatie (1)

We lezen en horen binnen ons kerkverband steeds meer over initiatieven op het gebied van zending en evangelisatie. Dat kan vragen oproepen zoals: Is dat wel nodig? En: Gaat dat niet wat snel? Er wordt gecollecteerd voor Stichting Bethlehem maar ook voor het Deputaatschap Zending en Evangelisatie (DZE). Wat is het verschil? In artikelen die met enige regelmaat zullen verschijnen probeert het deputaatschap op dit soort vragen antwoorden te ge-ven. Vragen kunnen lezers altijd stellen via het mailadres van de secretaris van het deputaatschap: secretariaat@dzeggn.nl.

Dat zending en evangelisatie een taak van de kerk is, blijkt onder andere uit het bevel van Christus in Matthéüs 28: 19: Gaat dan heen, onderwijst al de volken. Ds. Kersten verduidelijkt dit in zijn verklaring van zondag 25 van de Heidelbergse Catechismus: “In die woorden ligt het zendingsbevel. Waar de kerke Gods deze roeping ontrouw is, daar geeft zij de duizenden der blinde heidenen aan zichzelf over, en onthoudt zij hun het middel, waarvan God de Heilige Geest Zich wil bedienen om het waar zaligmakend geloof in de harten te werken. Alle tegenbedenking tegen dit bevel blijft krachteloos.” Ds. Kersten betrekt de tekst niet alleen op zending in het buitenland, hij wijst ook op de plicht om in Nederland zelf te evangeliseren, de zogeheten inwendige zending: “Er zijn honderden ‘heidenen’ in ons eigen vaderland; doch wie zich op dit droevig verschijnsel beroept, om tegen de zending te ageren, ziet niet alleen voorbij, dat al deze van God en Zijn dienst vervreemden in de mogelijkheid verkeren het Woord te horen, maar lijdt zodanig aan verblinde inconsequentie, dat hij ook naar die ‘heidenen’ geen hand uitsteekt. Hij argumenteert met wat hijzelf niet wenst te gebruiken. Zou onze ziel niet droevig worden vanwege de schuld, die op ons rust? Zou die schuld aan de heidenen ons niet als een zware last drukken, als wij bedenken, dat daardoor duizenden sterven zonder ooit in de mogelijkheid geweest te zijn zalig te worden?”

Opdracht

De opdracht van elke kerk is dus om degenen die onbekend zijn met God en Zijn Woord daarmee bekend te maken. Gebeurt dit in het buitenland, dan noemen we het zending en zien we dit primair als een opdracht voor het kerkverband. Gebeurt dit in Nederland, dan heet het evangelisatie en zien we dit primair als een opdracht voor de plaatselijke kerkelijke gemeente, waarbij het kerkverband kan ondersteunen met advies en evangelisatiemateriaal.

Ons kerkverband deed zelf tientallen jaren weinig met de Bijbelse opdracht tot zending en evangelisatie. Wel was er (financiële) steun voor de Stichting Mbuma-zending en de Gereformeerde Bijbel Stichting (GBS). De Mbuma-zending steunt het zendingswerk van de Free Presbyterian Church of Scotland in Zimbabwe en de GBS verspreidt onder meer Bijbels in verschillende talen, steunt diverse vertaalprojecten en verspreidt Bijbels. Het Deputaatschap Zending en Evangelisatie (DZE) onderhoudt goede contacten met beide stichtingen en roept onze lezers op om de financiële steun aan de stichtingen vooral niet achterwege te laten. Maar met alleen financiële steun aan genoemde organisaties voldoet een kerkverband niet aan de Bijbelse opdracht tot zending en evangelisatie. Dit gemis kwam regelmatig terug, bijvoorbeeld bij kerkvisitaties.

Een keerpunt hierin kwam op de synode van 2017. Het persoonlijke zendingswerk van ds. en mevr. Weststrate was uitgegroeid tot Stichting Bethlehem. Hier valt meer over te lezen in het boekje ”Tot in de donkerste sloppen; De start van Stichting Bethlehem in de zwarte townships van Pretoria”. In 2017 kwam de vraag op of dit zendingswerk in Zuid Afrika kerkelijk ondergebracht mocht worden in ons kerkverband. Tegelijk was er een vraag vanuit Classis Zuid hoe de Bijbelse plicht tot zending in ons kerkverband gestalte kan krijgen. Een commissie onderzocht deze vragen met als resultaat een positief antwoord in 2018. Toen is ook het Deputaatschap Zending en Evangelisatie (DZE) opgericht.

Een doel van het deputaatschap is onderzoeken in welke gebieden of landen er kerkelijke evangelisatie en zending kan worden bedreven. Zuid-Afrika is hierbij het eerste buitenlandse zendingsveld dat op onze weg is gekomen.

Inwendige zending

In zekere zin is er al een tweede zendingsland. Vorig jaar bleek nog maar 13 procent van de Nederlanders de protestantse religie aan te hangen. Ruim 57 procent noemt zich helemaal niet meer religieus, de overige 30 procent hangt een andere religie aan dan de protestantse. Het christelijke Nederland van weleer is zelf heidens geworden. Evangelisatie, vroeger ook wel inwendige zending genoemd, is daarom ook nodig. Het deputaatschap zal hierin een vooral adviserende en faciliterende rol vervullen richting de plaatselijke kerken. Het verschil tussen DZE en Stichting Bethlehem is hiermee duidelijk geworden: Stichting Bethlehem opereert uitsluitend in Zuid-Afrika. Het Deputaatschap Zending en Evangelisatie is wereldwijd actief. Nu al in Zuid-Afrika (zending) en Nederland (evangelisatie). De toekomst zal uitwijzen waar nog meer.

In die enkele jaren is één ding duidelijk geworden: zending en evangelisatie gaat met vallen en opstaan. Geprobeerd wordt om de verschillende initiatieven op een Bijbels verantwoorde manier gestalte te geven. Dit alles onder voortdurend biddend opzien tot de Heere of Hij de weg zou willen wijzen. En of de zaken waartoe besloten wordt, mogen zijn in de gunst des Heeren. Mocht er dan ook een gedurig gebed opgaan in de gemeenten, zowel ambtelijk alsook persoonlijk, of de Heere voorzichtigheid en wijsheid wil geven. En of ook het werk van zending en evangelisatie mag zijn tot eer van Zijn Naam en uitbreiding van Zijn Koninkrijk.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen