De trouwe zorg van de Knecht des Vaders (5)

Let er toch eens op wat Hij heeft moeten doen. Mijn Knecht, Dien Ik ondersteun, Mijn Uitverkorene, in Denwelken Mijn ziel een welbehagen heeft. Dat welbehagen wil Ik volvoeren door Mijn Knecht heen, tot zaligheid van verdoemelijke zondaren. Dan komt het: Het gekrookte riet zal Hij niet verbreken. Wie is hier aan het woord? O gemeente, dan mag u zich verliezen in het vrije van het Goddelijk welbehagen. Dan mag u opgeleid worden tot de oorsprong van de zaligheid. Dan zult u het ook leren beamen:

Niets uit ons, maar al uit Hem,
Zo reist de Kerk naar Jeruzalem.

Als dan in en door die Knecht des Vaders de Vader Zijn mededogen en Zijn liefde doet blijken, als Hij ook door die weg heen zo’n gekrookt rietje tegemoet wil komen, een ogenblikje wil bemoedigen en ook wil sterken, als dan Vaders liefde een ogenblik het hart doortintelen mag, dan gaat er op een bijzondere wijze kracht van Hem uit. En welke uitwerking heeft dat? Dan ligt alles eronder. Vrede laat Ik u, Mijn vrede geef Ik u; niet gelijkerwijs de wereld hem geeft, geef Ik hem u (Joh. 14:27). En dat in en door Christus, van de Vader gegeven.

O volk des Heeren, kent u daar wat van, zo’n gekrookt riet te zijn? Zijn er nog buitenstaanders, missende mensen in de kerk, die werkelijk beleven wat het is om gezondigd te hebben tegen een goeddoend, heilig en rechtvaardig God? Als u dan vanavond hoort preken en er wordt aan u gevraagd: Bent u een gekrookt riet? Dan zult u dat nooit durven toegeven. Dat is voor Gods volk. Maar wat is het toch een wonder voor een buitenstaander, voor een missend mens, als het in één keer anders mag worden. Als God in Christus een opening wil geven in het eeuwig Evangelie. Als u in moeilijke omstandigheden bent, als satan op de been is en u gevoelt zelf: Ik heb geen kruimeltje geloof, dan wordt het zo’n wonder als de Heere wil overkomen.

Ik heb 14 dagen geleden nog gezegd in mijn eigen gemeente: Daar moet je nu juist dominee voor zijn om erachter te komen dat satan alles in het werk stelt om je ongeschikt te maken voor de arbeid. Dan is hij erbij. Maar als de Heere Zelf wil overkomen, dan leer ik opnieuw om in verwondering het woordje ’genade’ te spellen. Dan zal het wonder des te groter worden. Ik, Heere, ik kan het niet begrijpen, zo’n doorbrenger, zo’n verwoester. Als nu Vader Zelf in Christus Zijn liefde toont, dan zal zo’n gekrookt riet er even van verlost zijn, in de oefening van het geloof. Ja, dan mag u wel eens omhoogkomen, niet de oude mens, maar de pluim van de nieuwe mens in Christus. Dan mag u van vreugde opspringen.

Maar nu bedoel ik het ook anders. Het zal blijven tot de laatste snik toe, knak, daar heb ik het weer. Ik heb ze vanmiddag nog zitten tellen, hoeveel knakken ik wel niet kreeg. Zo moet de hoogmoed eraan. O die lieve Heere toch, dan wordt Zijn Naam zo dierbaar. Dan wilt u Hem aanprijzen als een God van volkomen zaligheid. God is geen man, dat Hij liegen zou, noch eens mensen kind, dat het Hem berouwen zou; zou Hij het zeggen en niet doen, of spreken en niet bestendig maken? (Num. 23:19).

Hij zal Zijn Kerk leiden door de woestijn van dit leven en zal ze eens brengen in het Vaderhuis dat daarboven is. Uw hart worde niet ontroerd; gijlieden gelooft in God, gelooft ook in Mij. In het huis Mijns Vaders zijn vele woningen; anderszins zo zou Ik het u gezegd hebben; Ik ga heen om u plaats te bereiden. En zo wanneer Ik heen zal gegaan zijn en u plaats zal bereid hebben, zo kom Ik weder en zal u tot Mij nemen, opdat gij ook zijn moogt waar Ik ben (Joh. 14:1-3).

Als dat gaat leven, gemeente, wat zal dat straks toch een verlossing zijn.

Wanneer word ik verlost van mijn eigen ik? Met de laatste snik. De Heere geve dat Hij Zijn gekrookt riet ook morgen wil gedenken. Dan maken we geen ruzie. Dan is er eenheid. Dan mag er ook gevoeld worden:

Ai, ziet, hoe goed, hoe lief’lijk is ’t, dat zonen
Van ’t zelfde huis, als broeders samen wonen. (Ps. 133:1 berijmd)

Dan kan het ook in beoefening zijn, wat we nog even willen zingen van Psalm 103:3:

Loof Hem, Die u vergunt uw zielsverlangen,
En ’t goede tot verzading doet ontvangen;
Uw jeugd vernieuwt, gelijk eens arends jeugd.
De HEER’ doet recht, is heilig in Zijn richten,
Treft iemand druk, Hij wil den druk verlichten,
En hart en mond vervullen met Zijn vreugd.

(wordt vervolgd)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen