De lippen van Christus

Christus is de Leraar ter gerechtigheid. Zijn lippen verkondigen wet en Evangelie. Geliefde lezer, hebben we Zijn stem weleens gehoord? Dan is het waar geworden bij ondervinding: ‘Vervloekt is een iegelijk die niet blijft in al hetgeen geschreven is in het boek der wet, om dat te doen’ (Gal. 3:10b). Zo functioneert de wet als een kenbron van de ellende, als vrucht van onze diepe val in Adam. Door deze kenbron leert de Heilige Geest dat een mens in rekening staat met een Drie-enig en heilig God.

Deze God wil dat aan Zijn gerechtigheid genoeg geschiede. De lippen van Christus zeggen hier ‘Amen’ op. Zijn lippen verkondigen niet alleen de wet als kenbron van de ellende, maar ook als tuchtmeester tot de enige gerechtigheid die in het gericht van God kan bestaan. De lippen van Christus zeggen: ‘Uit u worde geen vrucht meer in der eeuwigheid’ (Matth. 21:19b).

Wat moeten onze eigen lippen ons dan aanklagen. Ook na ontvangen genade kan er geroemd worden met de lippen aangaande alles wat vroom en aangenaam klinkt voor de mensen maar wat geen God en geen Christus is. Met verlies van alles wat een mens zelf voor gerechtigheid houdt, komt de geloofstaal van Zondag 5 van de Heidelbergse Catechismus over de lippen: Aangezien wij dan naar het rechtvaardig oordeel Gods tijdelijke en eeuwige straf verdiend hebben, is er enig middel, waardoor wij deze straf zouden kunnen ontgaan en wederom tot genade komen?’

God wil dat aan Zijn gerechtigheid genoeg geschiede. Daarom wijst de Leraar de leerling op de Middelaar van Zondag 6: Zulk een Middelaar Die tegelijk waarachtig God en een waarachtig, rechtvaardig mens is.

Zijn lippen zijn als leliën

‘Zijn lippen zijn als leliën’. Onze kanttekenaren zeggen: ‘Zijn lippen geven een zoeten reuk (…), dat is, zij brengen vertroostende en verkwikkende leringen voort’. De Leraar ter gerechtigheid spreekt tot Zijn bruidskerk door Woord en Geest. Kennen we het spreken van Zijn lippen? Als Christus voor de eerste maal Zijn discipelen onderwijst aangaande de noodzaak van Zijn lijdensweg, smaken deze woorden voor hen als bittere gal. De discipelen zien geen heerlijkheid in de aangekondigde borgtocht van hun Meester.

Gods kinderen moeten veel leren, maar nog veel meer afleren.

‘Zo iemand achter Mij wil komen, die verloochene zichzelven, en neme zijn kruis op en volge Mij’ (Matth. 16:24b). De zoetheid van deze woorden was verborgen voor de elf discipelen, totdat Hij als opgestane Levensvorst betoonde het Leven te zijn. De twaalfde discipel was toen reeds in de buitenste duisternis. De woorden van Christus hadden hem regelmatig zoet in de oren geklonken, maar zijn onsterfelijke ziel had nooit enige zoetigheid opgemerkt in het spreken van Christus.

We hebben maar één ziel om onszelf te bedriegen. Zullen we nooit rusten als we Zijn stem niet hebben gehoord in vloekende kracht en zoete genade?

Druppende van vloeiende mirre

‘Zijn lippen zijn als leliën, druppende van vloeiende mirre’. Ook nu weer laten we de dierbare kanttekeningen spreken: ‘Dat is, van olie gemaakt van de welriekende leliën en mirre onder elkander vermengd. Dit betekent door woorden der genade uitgestort in de lippen van Christus’. Christus spreekt woorden der genade, omdat hij de Middelaar Gods en der mensen is. In de beeldspraak van onze tekst druppen Zijn lippen van vloeiende mirre. Mirre is een vloeistof die te vinden is in een mirreboom. Om die vloeistof uit de boom te krijgen, moet er in de boom worden gehakt, geboord of gesneden. Dan vloeit de zoete mirre eruit met haar heerlijke geur. De lippen van Christus druppen van mirre. Als een mirreboom werd Hij tijdens Zijn borgtocht geslagen, doorboord en gesneden. Uit Zijn wonden vloeide geen mirre, maar Zijn bloed. Dat bloed is zoeter dan de zoetste lelie en kostelijker dan de heerlijkste mirre. Eén druppel van Zijn bloed, toegepast in het hart en ziel van een zondaar, betekent het horen van Zijn stem tot vervloeking, onderwijzing, vertroosting, bemoediging en uitdrijving tot de kennis van Hem als de Schoonste aller mensenkinderen. Hij wilde de vervloekte kruisdood sterven voor een volk dat Hem van eeuwigheid beloofd is en zichzelf in de tijd leert kennen als vervloekt.

Bekommerde ziel, u weet niet hoe het verder moet in uw leven als u ziet op al uw tekortkomingen in het licht van Gods heilige deugden. De volmaakte eis is dat aan Zijn gerechtigheid genoeg geschiede. Leg dan uw vloekwaardige bestaan eens op uw lippen in de binnenkamer neer. Als uw eigen lippen u dan aanklagen met een eeuwig tekort, zullen Zijn lippen niet zwijgen. Zijn lippen druppen van vloeiende mirre. Dat is een oneindige heilsfontein die vloeit door Woord en Geest.

Mocht u dan op Zijn tijd Hem aanschouwen in Zijn heerlijkheid en in eeuwige verwondering zingen met uw eigen lippen:

Beminlijk Vorst,

Uw schoonheid hoog te loven,

Gaat al het schoon der mensen ver te boven;

Genâ is op Uw lippen uitgestort,

Dies G’ eeuwiglijk van God gezegend wordt.

Zijn lippen zijn als leliën, druppende van vloeiende mirre.

Hooglied 5:13b

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen