Avondmaal in het ziekenhuis

Voor wie is het Heilig Avondmaal ingesteld? Het hart moet onderzocht worden of er de beleving van berouw, geloof en liefde is. Het gaat dus om bevindelijke kennis van de drie stukken. Ook voor Gods kind is het ‘t liefdesbevel van de Meester. Bekeerden mogen niet afblijven, als ze gezond zijn en gelegenheid hebben om het te kunnen gebruiken, want dat is tegen de vriendelijke nodiging van Christus. Het is tegen hun eigen vertroosting en wasdom, tegen de belijdenis van Christus en tegen de gemeenschap der heiligen, zegt Brakel.

Het mag dus niet, maar kan het wel? In bijzondere omstandigheden kan de Heere een bijzonder teken van Zijn liefde geven. De volgende gebeurtenis als voorbeeld.

Ouderling J. Lengkeek was een man die de Heere vreesde. Dat kwam openbaar in zijn hele leven, in de kerk en op zijn werk. Vele jaren mocht hij de gemeente van Zoetermeer dienen.

Rondom de bediening van het Heilig Avondmaal was er bij hem dikwijls veel strijd. Maar dit keer was er bij de voorbereiding al een hartelijk uitzien om komende zondag in het midden van de gemeente de dood van zijn Zaligmaker te gedenken. Er was een diep mishagen van zichzelf en een oprecht hongeren en dorsten naar de gerechtigheid van Christus. Hij mocht geloven dat het enige zoenoffer van de Borg ook voor hem was gebracht. Er was een vertrouwend uitzien om met de ware disgenoten in het kleine kerkgebouw in de Dorpstraat de dood van Christus te gedenken.

Hoe heilig zijn Gods wegen. Op de vrijdag vóór die zondag overkwam Lengkeek een ernstig ongeluk. Bij de afbraak van het oude NS-station in Zoetermeer raakte hij zwaar gewond en moest hij worden opgenomen in het Westeinde-ziekenhuis in Den Haag. Later heeft hij verteld dat het ergste voor hem was dat hij die zondagmorgen niet kon opgaan naar Gods huis. Maar ook mocht hij - met tranen in zijn ogen - vertellen hoe de Heere op zijn ziekenhuisbed was overgekomen. In gedachten was hij tijdens de viering van het sacrament bij de gemeente geweest. Met geloofsogen mocht hij zien op het gebroken brood en de vergoten wijn. Zo mocht hij in diepe verwondering proeven en smaken de hartelijke liefde van de Zaligmaker, niet alleen voor anderen, maar ook voor hem. ‘Ik voor u, daar gij anders de eeuwige dood had moeten sterven’.

Zo werd die zondagmorgen Lengkeeks geloof versterkt, zijn liefde verwakkerd en zijn hoop verlevendigd. In het ziekenhuis ontving hij de voorsmaken van de volle zaligheid, waarin hij nu al vele jaren ten volle mag delen. ‘Zalig zijn zij die geroepen zijn tot het avondmaal van de bruiloft van het Lam’.

Met dit in gedachten gaf ik die catechisant een wonderlijk antwoord: Het mag niet, maar het kan wel.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen