Carterton: op afstand verbonden

Het doel van het bezoek was om kerkvisitatie te houden, de banden aan te halen en als consulent broeder ds. A.T. Vergunst en de kerken- raad met raad en daad bij te staan. Het was na ruim drie jaar een hartelijk weerzien met broeder Vergunst, die sinds juni 2020 opnieuw de gemeente van Carterton dient, de kerkenraad en de gemeente.

We maakten op zondag 16 oktober een bijzondere dienst mee. De kerk was goed bezet, mede door de komst van gasten en belangstellenden. Deze zondagmorgen werd de volwassendoop bediend aan een vrouw en moeder, haar man deed openbare belijdenis des geloofs en hun beide jonge kinderen werden gedoopt. Daarbij was er nog een echtpaar dat hun kindje ten doop hield.

In de prediking werden we bepaald bij Filippus en de kamerling: ‘Ziedaar water; wat verhindert mij gedoopt te worden?’ Het was tot bemoediging deze dienst mee te maken. Niet alleen de natuur sprak van Gods trouw - het was prachtig voorjaar in Nieuw-Zeeland - maar ook de bediening van Woord en sacrament gaf hoop op God: ‘Zijn naam zal zijn tot in eeuwigheid; zolang als er de zon is, zal Zijn naam van kind tot kind voortgeplant worden’.

Hoe zij het hebben

Het behoort tot de taak van het deputaat- schap Buitenlandse Kerken om samen met de classis Utrecht, waaronder de gemeente Carterton (evenals Randburg, Zuid-Afrika) kerkordelijk gezien ressorteert, het consulentwerk en het visita- tiewerk te verrichten. Twee avonden zijn er aan de kerkvisitatie besteed. Ds. W. Visscher was vanuit de pastorie in Amers- foort via een digitale verbinding aanwezig. Het was goed om de zaken met de broe- ders te bespreken, zorgen en zegeningen met elkaar te delen.

Als Paulus zijn voornemen om kerkvisita- tie te gaan houden, uitspreekt tegenover Barnabas, zegt hij: ‘Laat ons nu wederke- ren, en bezoeken onze broeders in elke stad, in welke wij het Woord des Heeren verkondigd hebben, hoe zij het hebben’ (Hand. 15:36).

Zo hebben wij door ons bezoek ook een indruk gekregen ‘hoe zij het hebben’. De gemeente staat op een geïsoleerde plek in een land dat zo arm is aan ware godsdienst. Er zijn ouderen en ook jonge- ren in de gemeente die moeten belijden dat zij zonder de opzoekende liefde van God in hun leven in hun ongelovigheid of in een valse leer zouden zijn verloren gegaan. Dit dringt hen om bezig te zijn in het evangelisatiewerk in Carterton en wijdere omgeving. Bij de instituering van de gemeente werd nadrukkelijk voor de naam ‘Reformed Congregations of New Zealand’ gekozen, meervoud dus! Het voorgeslacht had een biddend verlangen dat er meer- dere gemeenten zouden komen die elkaar tot steun zouden zijn en samen een ver- band zouden vormen.

De coronatijd is ook in Nieuw-Zeeland zwaar geweest, vooral vanwege de strenge maatregelen van de overheid die onder meer ook grote gevolgen hadden voor het houden van kerkdiensten. In de loop van de jaren vertoont de gemeente een langzame groei. Er is veel jeugd. Het was fijn om met de jeugdvereni- ging nog een avond te houden. Ook kreeg ik de gelegenheid van broeder Vergunst en de kerkenraad om in twee diensten voor te gaan. Opnieuw heb ik op de kansel van Carterton Gods hulp ervaren, maar ook dat er in Carterton ‘afnemers’ zijn.

School

Vanaf het begin van de gemeente werd de noodzaak gezien van een eigen school. De ‘Ponatahi Christian School’ geeft onderwijs vanaf het eerste basis- schooljaar tot het laatste jaar van het middelbaar onderwijs, ter voorbereiding op verdere studie aan universiteiten. De school is nauw aan de gemeente ver- bonden en voorziet in een grote behoefte. Uit gesprekken met de bestuursleden werd mij duidelijk dat het voor hen niet eenvoudig is om gekwalificeerde onderwijsgevenden te vinden die passen bij de identiteit van de school. Vooral in het voortgezet onderwijs is dit een probleem. Er zijn mogelijkheden om een onderwijsstage te doen aan deze school. Misschien zijn er jongeren die hierover na willen denken? Zoek gerust contact met de school voor informa- tie over de mogelijkheden.

Het werk van de Heere geeft verbinding, ook al is er grote afstand. Filippus moest een lange reis maken om de kamerling het Evangelie te verkondigen. Zo brengt de Heere het Woord tot zondaren en zon- daren tot het Woord. Gedenke de Heere ds. Vergunst, kerkenraad en gemeente naar de rijkdom van Zijn genade.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen