Wat betekent het precies?

Als we over censuur denken of spreken, moeten we immers goed beseffen wat ermee bedoeld wordt. Dat geldt in dubbele mate als door een kerkenraad een bepaalde zaak gehan­ teerd wordt, bijvoorbeeld de stille censuur. Wat houdt die censuur dan precies in, en wanneer kan of moet deze toege­ past worden?

Broederlijk vermaan

Als we weten dat een lid van de gemeente een bepaalde zonde doet of aanhangt, dan past eerst het broederlijk vermaan. Het is goed elkaar als leden van de gemeente aan te manen om trouw de kerkdiensten bij te wonen, uiteraard indien men daartoe in staat is. En iemand afmanen van zondige zaken is ook een broederlijke - en dus ook zusterlijke - plicht.

Zulke dingen dienen natuurlijk met tact en wijsheid te gebeuren. Zeker niet vanuit de hoogte, maar ootmoedig en in liefde. Het moet vanzelf wel over wezenlijke zaken gaan, die duidelijk te herleiden zijn tot Gods geboden. We mogen ons immers niet met elkaars doen bemoeien. Iedereen heeft ook een persoonlijk leven. Maar als we op een eerlijke en geestelijke wijze met elkaar om mogen gaan, dan zullen we ook het wezenlijk welzijn van elkaar in eeu­ wigheidslicht proberen te zoeken. Dit is broederlijk en gebeurt tussen gemeente­ leden onderling. Broederlijk vermaan is dus een onderlinge verantwoordelijkheid als gemeenteleden.

Ambtelijk vermaan

Wanneer een kerkenraad van iemand weet dat hij of zij een bepaalde zonde aanhangt en daarin leeft, dan zal de kerkenraad amb­ telijk vermanen. Dat kan bijvoorbeeld op huisbezoek gebeuren. Dit is dus anders dan het broederlijk vermaan. Natuurlijk moet het eveneens op broederlijke wijze en in liefde gebeuren. Maar het wordt ambts­ halve gedaan en namens de kerkenraad. Daarom heet dit een ámbtelijk vermaan. Het wordt ook wel een stille vermaning genoemd, omdat hierover uiteraard niet met iemand anders gesproken mag worden. Het is een zaak tussen betrokkene en de ambtsdrager c.q. de kerkenraad. Het is belangrijk vast te stellen dat in dit stadium geen sprake is van censuur.

Stille censuur

Het kan zijn dat iemand zodanig in zonde leeft, dat het gebruik van de sacramenten niet mag. Immers, dan zou de Naam des Heeren in diskrediet raken en zou de tafel des Heeren ontheiligd worden. Dan moet de kerkenraad hierover spreken en de betreffende persoon ernstig vermanen.

Als ondanks meerdere vermaningen men de zonde toch niet nalaat, zal een ambte­ lijke maatregel moeten volgen. Dan zal de kerkenraad, nadat meerdere keren tever­ geefs vermaning heeft plaatsgevonden, tot de stille censuur moeten besluiten, in het uitzien dat er boetvaardigheid mag volgen.

Zolang de stille censuur duurt, mag men niet aan de sacramenten deelnemen en ook niet de ledenvergadering bezoeken. Het is stille censuur; deze wordt niet aan de gemeente meegedeeld; alleen aan de persoon zelf.

Enkelvoudige afhouding

Stille censuur is echt een censuurmaat­ regel. Dat is anders dan bij enkelvoudige afhouding. Dat is een ordemaatregel. Deze afhouding kan bijvoorbeeld gedaan worden omdat er een onderzoek loopt als een zaak niet helder is. Dan wordt iemand meegedeeld dat men eenmalig afgehouden wordt van het Heilig Avondmaal. Overi­ gens spreekt de kerkenraad hiermee geen inhoudelijk oordeel uit. Ook wordt deze zaak stilgehouden.

Is bij de volgende bediening van het Avond­ maal het onderzoek nog niet afgerond, dan zal opnieuw het besluit tot stille afhouding genomen en meegedeeld moeten worden. Deze afhouding betreft dus steeds één sacramentsbediening en kan eventueel een enkele keer plaatsvinden.

Censuur in trappen

Als er sprake is van een openbare zonde, waarvan men terug kan en moet keren, maar men doet dat niet en gaat bewust voort, dan kan dat tot de eerste trap van de (grote) censuur leiden. Ook hierbij dienen ettelijke vermaningen vooraf te gaan.

Aan de eerste trap gaat ook gewoonlijk de stille censuur vooraf. Wanneer bij de eerste trap, ondanks ettelijke vermaningen, men toch voortgaat in de zonde, zal de tweede trap moeten volgen. Daar zal altijd wel behoorlijk wat tijd tussen zitten.

Voor toepassing van de tweede trap is toestemming van de classis nodig. En helaas zal, als men zich niet bekeert, na verloop van geruime tijd de derde trap moeten volgen.

We zijn allemaal zondige mensen. Wie zou er niet vermanenswaardig zijn? Als de Heere ons gaat onderzoeken, zouden we dan niet censuurwaardig zijn? De Heere geve ons een oprechte en voorzichtige wandel en het gebed om Zijn genade, ook voor degenen die met censuur in aanraking zijn gekomen. Moge het zijn tot hun behoud.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen