Sterven op de vloer van de genadezaal
Sommigen noemen hem ‘de Schotse Henoch’. Zelf wist hij beter, want hij kende ook een eertijds: ‘Ik ben als een dwaas geweest, totdat mijn zon hoog aan de hemel stond en het bijna middag was, eer ik ten slotte door de poort inging’.
Het leven van Samuel Rutherford werd getekend door een groot verlangen naar het einde. Vaak was hij de wereld, het leven en het stokebranden van de duivel moe, en vooral zichzelf en zijn ‘ziekelijke lichaam van leem’. Hij kón maar niet worden die hij voor God wilde zijn.
In een van zijn brieven (gericht aan Robert Gordon uit het kustdorp Knockbrex) klaagde hij over de vele dagen die scheiding maakten tussen hem en zijn Bruidegom, allemaal dagen die hen uit elkaar hielden: ‘O hoelang, hoelang! O, hoeveel mijlen is het nog naar het huis waar mijn Bruidegom woont! Het doet pijn om Christus’ liefde langer te missen’. In diezelfde brief schreef hij: ‘Laat mij maar sterven op de vloer van de genadezaal’.
Vaak schreef Rutherford over de eeuwige trouwdag, over het bruiloftskleed dat reeds gereed lag, over de schone morgen die op komst was, over de witte keursteen en de nieuwe naam die daarop zou zijn geschreven, over de Morgenster Die al bijna opging en over het hemelse vaderland dat aan de einder lag: ‘O, dat de Bruidegom kome, o, dat de dag, de schone dag, de eeuwigdurende zomerdag moge aanlichten’.
Kloppingen op de poort
Het jaar 1661 werd het jaar van zijn einde. Reeds hoorde hij de kloppingen op de poorten van de dood, toch mocht hij nog niet binnengaan en werd hij weer naar de tijd teruggezonden. In maart van dat jaar kwam hij op het ziekbed terecht. Hij was vervuld van een hemelse gemoedsgesteldheid: ‘Ik zal Hem zien zoals Hij is. Ik zal Hem zien regeren met al Zijn schone gezelschap en ik zal mijn deel ontvangen. Mijn ogen zullen mijn Verlosser zien, mijn eigen ogen en geen andere. (...) Al zou Hij mij tienduizendmaal slaan, dan zou ik toch op Hem vertrouwen’.
Op de morgen van 29 maart 1661 wist Rutherford dat zijn leven voorbij was. ‘Deze nacht zal de deur worden gesloten en mijn anker binnen het voorhangsel worden uitgeworpen. Ik zal in mijn slaap om vijf uur in de morgen heengaan’. In die laatste nacht was hij erg zwak. Men hoorde hem zeggen: ‘O, had ik armen om Hem te omhelzen. Had ik maar een goed gestemde harp’.
Aan zijn dochtertje Agnes (de enige van al zijn kinderen dat hem overleefde) vroeg hij om anderen te vertellen dat zijn snoeren in lieflijke plaatsen waren gevallen. ‘Ik prijs de Heere, Die mij raad heeft gegeven’. Zijn laatste woorden waren: ‘Heerlijkheid, heerlijkheid, woont in Immanuëls land’.
Toen was het zijn tijd, toen was het Zijn tijd. Rutherford hoefde voortaan niet meer, zoals hijzelf ergens had uitgedrukt, ‘met zijn gebarsten schotel tot de fontein te gaan’, maar hij mocht gaan wonen bij de Bron van het levende water Zelf.
Twee graven
Op 30 maart werd Samuel Rutherford door zijn vrienden uitgedragen, naar het grote kerkhof van St. Andrews Cathedral. Daar ligt nog zijn graf, naast dat van Thomas Halyburton. Twee eenvoudige staande gedenkstenen geven de plaats van hun graven aan.
Op de zerk van Rutherford staat onder meer: ‘Hij hield zich steeds bezig met de dingen van Boven, was aangeraakt door de liefde van Immanuël. Hij was orthodox en zuiver in de leer en vele dwalingen bestreed hij ter wille van Sions Kerk, de zaak van de Koning en de wetten van de Schotse Covenanters. Zeer standvastig is hij gebleven, totdat zijn einde kwam. En toen kwam hij tot de volle genieting van wat hij in een visioen had gezien’.
Rutherfords boodschap is gebleven: ‘O, dat Christus het deksel wegnam, het gordijn van de tijd opzijschoof, dat Hij de hemelen scheurde en nederkwam. O, dat de schaduwen en de nacht voorbij waren, dat de dag aanbrak en dat Hij Die onder de leliën weidt, tot Zijn hemelse trompetters riep: ‘Maak u gereed, laten wij nederdalen, de vier hoeken van de wereld samenvouwen en trouwen met de bruid’.
(wordt vervolgd)
Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt
voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen,
vragen, informatie: contact.
Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing.
Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this
database. Terms of use.
Bekijk de hele uitgave van donderdag 16 april 2020
De Saambinder | 16 Pagina's
