Echo’S Van De Nazitijd, Ofwel De Continuïteit Van Jodenhaat

In Duitsland is de laatste jaren intensief wetenschappelijk onderzoek gedaan naar Jodenhaat in de samenleving. Dat richtte zich in het bijzonder op de ervaringen van de slachtoffers zoals de genoemde Joodse scholiere. Die laatste wees erop dat het antisemitische karakter van zulke ‘grappen’ vaak weggepoetst wordt met de relativerende verontschuldiging “het was niet tegen jou gericht, het was maar een grap”.

Duits Onderzoek

Recente Duitse studies geven met tal van praktijkvoorbeelden aan hoe ‘echo’s uit de nazitijd’ Joodse scholieren, docenten en hun families pijnigen.

Exemplarisch is de scène die twee leraren schilderen: hun leerlingen brachten de Hitlergroet tijdens een bezoek aan een concentratiekamp en de graven van tijdens de Shoah (of ook ‘holocaust’) vermoorde Joden.

Wetenschapper prof. Julia Bernstein concludeert dat Joden in Duitsland ervaren dat het antisemitisme nooit is verdwenen en zich ondanks publieke verbanning en vermeende zelfreflectie subtiel tegen hen richt in ‘grappen’ of agressief door ‘vernietigingsfantasieën’. Hoe daarbij op schandelijke wijze de Shoah wordt betrokken, illustreert Bernstein met een aantal schokkende belevenissen van een Shoahoverlevende van de derde generatie, een Joodse leerlinge en een Russischsprekende Jodin.

Aanklagende Voorbeelden

De eerste vertelt dat zijn 16-jarige zoon tijdens een schoolexcursie in het holst van de nacht door klasgenoten uit zijn bed werd getrokken, samen met twee andere Joodse scholieren. De drie Joodse jongens werden naar een doucheruimte gesleurd. Hun aanvallers stortten zich vervolgens op hen, lieten winden op hun hoofden onder de kreet: “We vergassen jullie!”

De schooldirecteur, beducht voor een publiek schandaal, wilde het ernstige voorval in de doofpot stoppen. Pas na aandringen kwam het tot een schoolbijeenkomst, waarbij slechts één moeder van de daders excuses aanbood, zij het onder de uitdrukkelijke vermelding dat haar familie het tijdens de Tweede Wereldoorlog ook niet gemakkelijk had gehad met een vader die aan het front streed…

Het tweede incident overkwam een Joodse scholiere tijdens een bezoek aan een voormalig concentratiekamp. Klasgenoten sloten haar op in een gaskamer. Het kind wist daarna niet wat ze doen moest. Meldde ze het gebeurde bij de schoolleiding, dan liep ze het gevaar dat klasgenoten zich met geweld op haar zouden wreken wegens klikken. Ze verzweeg derhalve de marteling.

Het derde voorval betreft een zekere mevrouw Hartman. Een advocaat checkt in een gesprek haar Joodse identiteit via de familienaam. Ook alweer ‘schertsenderwijs’. De dialoog verloopt aldus:

Advocaat: “Wat is uw naam?”

Betrokkene: “Hartman”

Advocaat: “Met één “n” of twee?”

Betrokkene: “Wat is het verschil?”

Advocaat (lachend alsof het als grap is bedoeld): “Nou ja, met twee n’en blijft u hier, met één gaat u naar Auschwitz.” (Betrokkene staat op en gaat weg).

Exploderend Antisemitisme

Extremisme-expert en psycholoog Ahmad Mansour sprak onlangs van een ‘exploderend antisemitisme’ in Europa. In Duitsland wordt dat op verantwoorde, wetenschappelijke wijze blootgelegd, bediscussieerd en bestrijdingsmethoden bedacht. Bij bestudering daarvan kan ik de prangende vraag niet van mij afzetten: hoe staat het precies met de bestudering van hedendaagse Jodenhaat in Nederland én met de bestrijding ervan? 

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen