Lezen we de Bijbel nu anders dan voorheen? (5)

“Christelijk Nederland zindert van vragen rond de uitleg van de Bijbel. Vaak draait het daarbij om een paar hete hangijzers, zoals de visie op homoseksualiteit of schepping en evolutie. Het lezen van de Bijbel gaat echter om zo veel meer en vaak ook om wat anders…” Met deze drie zinnen begon dr. Arnold Huijgen het Woord vooraf in zijn boek dat al weer enkele jaren geleden verscheen. Het was in 2019. Titel en ondertitel: Lezen en laten lezen. Gelovig omgaan met de Bijbel. De twee voorbeelden van discussies rond het verstaan van de Bijbel waarop hij wijst, noemde ik in mijn vorige artikelen eveneens. Daarnaast een derde ‘zinderend’ thema, dat van de verhouding vrouw en ambt. Drie heikele onderwerpen waarover de laatste jaren al heel wat geschreven is. Oorzaak: omdat visie en praktijk hieromtrent in kerkelijk Nederland op drift zijn. In ieder geval een benadering tonen, afwijkend van de manier waarop het Woord van God in de kerken van gereformeerd belijden gelezen werd. In de vorige vier artikelen hebben we dat ook met zoveel woorden geconstateerd.

Er zijn in de afgelopen jaren nogal wat boeken verschenen waarin die gewijzigde Schriftvisie ook zonneklaar blijkt. Eerder citeerde ik al iets uit de publicaties van dr. Bert Loonstra. Die richten zich vooral op vrouw en ambt. In eerdere jaren ook op wat de Schrift zegt over homoseksuele relaties. Een ander thema is dat van schepping en evolutie. In dat verband noemde ik al het boek van dr. Gijsbert van den Brink En de aarde bracht voort. Samen met Corien Oranje en Cees Dekker schreef hij ook het boekje Oer. Het grote verhaal van nul tot nu. Dat presenteert zich als “een meeslepende vertelling die op een nieuwe manier een verbinding legt tussen Gods grote verhaal in de Bijbel en hedendaagse inzichten vanuit de wetenschap.” Helaas staat de inhoud van dit populaire boekje haaks op het heldere scheppingsverhaal zoals we dat lezen in Genesis 1 en 2. Om nog iets te noemen: eerder dit jaar verscheen de zogenaamde Wetenschapsbijbel. Een bijbel met toelichting, waarin antwoord wordt gegeven op kritische vragen van de moderne bijbellezer. Maar ook hier heerst op veel bladzijden de wetenschap over de Bijbel als het Woord van God. In al deze en veel andere publicaties kunt u constateren dat we helaas een positief antwoord moeten geven op de vraag of we de Bijbel nu anders lezen dan voorheen.

Ik begon zojuist met het citeren van de eerste regels uit het boek van ‘onze’ dr. Huijgen Lezen en laten lezen. Tot voor kort doceerde hij dogmatiek aan de TUA in Apeldoorn. Inmiddels accepteerde hij een benoeming aan de Protestantse Theologische Universiteit, nu nog in Amsterdam, binnenkort in Utrecht. Dr. Huijgen is overigens predikant binnen onze Christelijke Gereformeerde kerken. Hij schreef dit boek enkele jaren geleden als “een kleine hermeneutiek, een boek over de manier waarop we de Bijbel lezen” [9]. Het past dus precies binnen de thematiek waarover we het hebben als we ons afvragen of we in de loop van de tijd de Bijbel soms op een andere manier zijn gaan lezen. Het is dan ook alleszins de moeite waard om de inhoud van deze studie daarop te bevragen. Ongetwijfeld zal dit boek de afgelopen jaren ook gebruikt zijn als college- en tentamenstof voor de studenten aan de TUA. Op welk spoor heeft het de jonge theologen, onder wie de aanstaande dienaren van het Woord, gezet? Heeft professor Huijgen als leraar der kerk zijn studenten door middel van deze publicatie in het spoor van de gereformeerde Schriftbeschouwing geleid? Of was het een tikje anders soms? Temidden van de ‘zinderende thema’s’ toch wel een brandende vraag.

De inzet van dit boek is ronduit herkenbaar en sympathiek. Dr. Huijgen maakt duidelijk waar het hem in deze publicatie ten diepste om te doen is. Niet zozeer om ‘een set vuistregels voor de uitleg van de bijbel’. Het gaat hem vooral om ‘het verstaan van de Schrift met het oog op persoonlijk geloof, in kerk en theologie vandaag.’ Namelijk om ‘het praktische lezen van de Schrift en meer nog het je láten lezen door de Schrift’ [14]. Al met al een pleidooi tot innerlijke ontvankelijkheid. Niet ik lees de Bijbel. Maar Gods Woord leest mij. Nodig is (wat genoemd wordt) een subjectswisseling, cruciaal voor het omgaan met de Schrift. Een omkering van lezen naar je-láten-lezen [65].

Het pleidooi van de schrijver is dus een warm bevindelijk omgaan met de heilige Schrift. Geen kille en afstandelijke analyse dus van het heilig Woord van de Heere. Maar “Gods verborgen omgang”, namelijk door de zielen waar Zijn vrees in woont. Dat is het pleidooi waar dit boek mee begint. Om nog even iets te citeren van die eerste bladzijden: “Om zo met God om te gaan, is het nodig om afgestemd te raken op de toonzetting van de Bijbel om Gods stem te verstaan. Die afstemming is meer dan alleen een verstandige inspiratie van de bijbeltekst of een spirituele techniek om je de waarheid van de tekst eigen te maken. Het gaat om de dieptedimensie van de tekst, waarin de levende God ons aanspreekt…” [13].

Deze inzet schept verwachting. We lezen de volgende keer verder. Want nog steeds gaat het over de manier van lezen van de Bijbel.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen