De bomen van het bos

Ziet u ze ook wel eens? Van die bomen. Omgetoverd tot een soort altaar met foto’s, lichtjes, knuffels of gedichtjes. Herinneringen aan dierbaren die omgekomen zijn, meestal tegen die betreffende boom. Je ziet ze steeds vaker. Ze zijn van anderen, maar ik kom er steeds meer tegen die ook een beetje van mij zijn. Waar ik ooit was toen het niet goed ging. Toen ik het onheil al wist wat anderen nog niet wisten. Toen ik stond te verzinnen hoe ik dit moest gaan vertellen.

Alles overdenkend zijn het er best veel, en niet alleen bomen. Ik heb ook trapleuningen, treinrails, sloten en vaarten, bruggen, zelfs een badkuip, snelwegen en bospaadjes.

Mijn bomen staan op de gekste plekken en het zijn ook heel verschillende bomen. Grote, kleine, dikke, dunne, oude knoestige bomen maar ook hele jonge twijgjes. Bomen die geknakt zijn en bomen die nog maar net in bloei staan. De dunne twijgjes wegen vaak zwaarder dan de oude knoesten.

Op de plaats van het incident is het druk. Je hebt van alles te doen, er komt heel veel ter plaatse, er moet heel veel geregeld worden en je krijgt van alles naar je hoofd. Je hebt niet zoveel tijd om stil te staan bij jezelf.

Bijna altijd zijn wij de brengers van het slechte nieuws. En dat is zwaar. Ik durf te zeggen dat dat het zwaarst is van alle 'bomen'-meldingen. En dan word je stilgezet.

Je weet van tevoren nooit hoe je zoiets moet vertellen, elke situatie is anders of wordt direct anders. Alle reacties zijn ook anders, alle emoties kunnen langs komen. Er is ook geen blauwdruk voor, je kunt je er niet in trainen, niemand kan je adviseren en de voorbereidingstijd is kort. Wij willen namelijk niet dat je "het van een ander hoort".

Achteraf komt de overpeinzing. Heb ik het goed gedaan, was ik te vlug of misschien te langzaam, te direct of juist niet, te veel betrokken of te weinig…

Doet het ertoe?

Als er weer eens een soort van altaar verschijnt wandel ik even door 'mijn' bos waarvan elke boom zijn eigen verhaal heeft. En bij de één sta ik wat langer stil dan bij de ander.

Eens per kwartaal vertelt wijkagent Arij Weijler over hun werk op het eiland.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen