Harmonium

Wat mijn ouders bewogen heeft het ding aan te schaffen weet ik niet zeker. Ik vermoed dat ze het tot het calvinistisch erfgoed vonden behoren en zo arriveerde dus via Van Gend & Loos de ‘cirkelzaag des geloofs’: een harmonium. Wellicht stond het bij mijn grootmoeder op zolder te verstoffen. In elk geval had het gevaarte ongetwijfeld Flakkeese oorsprong. Dat werd in een later stadium duidelijk. Dacht ik eerst dat deze ‘hallelujacommode’ een statisch meubelstuk zou vormen, al snel werd mij duidelijk dat het object voor mij bestemd was: ik moest op tienjarige leeftijd op orgelles.

Zo ging ik elke maandagavond op mijn fiets met een paar orgelboeken onder de snelbinder naar de hoogbejaarde kerkorganist Roelofs. Ik moest dan in zijn doorrookte woonkamer eerst het huiswerk oppompen. Vervolgens besteeg hij hijgend de orgelbank en onderrichtte hij mij in kruisen en mollen, speelde enkele psalmen voor, daalde dan weer van de bank af en stak een sigaar op. Ik werd geacht elke dag een half uur te oefenen. De tijd verstreek, mede door Roelofs’ muziekkeuze en het door hem gewenste tempo, zeer stroperig. Zelf begon ik net de muziek van de Beatles en de Stones te waarderen. Anderzijds moet ik opmerken dat de ‘hele noten’ niet synchroon liepen met het tempo waarmee de pedalen bediend moesten worden. Ik trapte me thuis op ons trimtoestel avant la lettre een ongeluk. Dat nam niet weg dat ik soms plankgas gaf en alle registers met die welluidende, mysterieuze namen uittrok: de vox humana, de bourdon, de clairon, de diapason en de tremblant.

Roelofs stopte echter met lesgeven. Het kerkgenootschap waarvoor hij speelde was dermate verscheurd door allerlei theologische haarkloverijen én het ledental dermate teruggelopen, dat zelfs quatre-mains spelen vrijwel onmogelijk werd. Dat hij gefrustreerd zijn harp aan de wilgen hing, betreurde ik niet. Mijn ouders zagen gelukkig voor mij geen orgelcarrière in het verschiet en lieten, nadat mijn vader nieuwsgierig het toestel had opengeschroefd, het harmonium geruisloos afvoeren. De blaasbalg bleek lek en er zat een muizennest in van papiersnippers van de Maasen Scheldebode, een voorloper van het Eilanden-Nieuws.

Andre Kastelein Reageren? Mail dan naar a.Kastelein3@kpnplanet.nl

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen