Het ‘Lichie van Mooisie' in de oorlogsjaren

Naar aanleiding van de berichten over de restauratie van ‘het Lichie van Mooisie’ in Eilanden Nieuws, wil ik het volgende verhaaltje over dit licht in herinnering roepen. Ongeveer twintig jaar geleden schreef ik mijn boek ‘Bezet, Belaagd, Bevrijd’, Goeree en Overflakkee tijdens de Tweede Wereldoorlog’. In het kader daarvan had ik ook een gesprek met Aart Hoek in Goedereede. Die was toen 92 jaar. Hij vertelde me toen het volgende verhaal:

Mijn vader moest ook een kustlicht bedienen. Het staat er nog steeds trouwens. Het werkte op blauwgas. Met behulp van groen en rood glas konden hiermee seinen gegeven worden naar de Duitse Schnellboten die in Hellevoetsluis lagen om het Goereese gat binnen te komen. Omdat het blauwgas niet meer te krijgen was in de oorlog, ging men over op propaangas. Het nadeel hiervan was dat bij het verbranden hiervan veel vocht vrijkwam. Die droppels kwamen precies op het vlammetje, dat daardoor uitging. Op zekere dag stonden hier een man of zeven op het erf, waaronder de commandant van Hoek van Holland, een schout bij nacht! Het licht was uitgegaan en wij werden van sabotage verdacht. Met een kap tegen de wind over het geheel werd het licht weer aangestoken. Het brandde weer! De verdenking werd al sterker! Maar vader zei: ’Nog even blijven staan!' En jawel, weer een druppel, die het vlammetje deed doven! Toen was het bewijs geleverd. Het licht brandde niet meer! De boten moesten daardoor buiten blijven liggen. Ze werden toen door de Engelsen de grond ingeboord!

G.S. Both

‘s-Gravenpolder

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen