�Terug naar de foto�s, Rob!�

“Misschien had ik de foto wel iets krapper uitgesneden, maar verder een prachtige plaat”, geeft de deskundige als commentaar. Na het bekijken van de geprinte foto’s zakt het scherm naar beneden en komen de digitale foto’s aan bod. Per foto geeft Doolaard commentaar. Als hij iets zegt over een betere uitsnede houdt een vrouw in de zaal haar handen als een kader in de lucht en tuurt erdoorheen, zodat ze kan kijken hoe het beeld eruitziet met een andere uitsnede. Tijdens de bespreking geeft Doolaard terloops allerlei fotografietips. Bijvoorbeeld over zijn opdracht om de haaien in Blijdorp te fotograferen. “Die beesten zwemmen de hele dag recht heen en weer, maar het is veel spannender als een haai omhoog zwemt zodat het lijkt of hij op je af komt. Dus draai ik mijn camera een halve slag en maak een foto, op die manier zwemt de haai op de foto toch schuin omhoog.” Allerlei dieren komen langs: van Bokito tot een naaktkat en van geitenlammetjes op Flakkee tot neushoorns in Afrika.

De Rarekiek bestaat al vanaf 1957 en is gestart als de Foto Kring Kiekend Flakkee. De vereniging is een bekende naam in de Nederlandse fotowereld. Dat komt omdat er goede fotografen zijn binnen de club, die veel prijzen binnenslepen. Dit jaar is de Rarekiek vierde bij de landelijke wedstrijd voor fotoverenigingen die de Fotobond jaarlijks organiseert. Een mooie prestatie, omdat er meer dan 170 verenigingen aan de wedstrijd deelnemen. Het succes is volgens Ton van der Laan, die al ruim veertig jaar meedraait in de vereniging, te danken aan de jaren zestig en zeventig, toen er cursussen gegeven zijn door de fotografen Noordhoek en Broere. Hierdoor is in die jaren gebouwd aan kwaliteitsfoto grafie binnen de vereniging. De kennis van toen wordt van generatie op generatie doorgegeven en uitgebreid met nieuwe informatie. Het clubgebouw in de Kerkstraat in Sommelsdijk ademt historie. Onder dikke houten balken staan leren stoelen in de richting van een wit presentatiescherm. Achterin is een bar waarop het koffiezetapparaat pruttelend doorloopt, aan de muren hangen allerhande foto’s. Een Flakkeese schuur met zwarte planken hangt gebroederlijk naast een eenvoudig Coca-Colakraampje van golfplaten op een exotische bestemming.

Op het scherm verschijnt een zwartwitfoto van een pelikaan, waarbij alle veren haarscherp zijn weergegeven. Voor het eerst deze avond valt Doolaard even stil. Hij zoekt naar woorden om de kracht van de foto te omschrijven en bekent dan: “Ik ben er helemaal kapot van. Het is anders en dat is moeilijk.” Later in de avond kiest hij - met instemming van de zaal - deze plaat als winnaar van de avond en nodigt winnares Anne-Marie Vermaat uit voor een gratis workshop. Bij een foto van wolven in Blijdorp is niet zichtbaar dat de foto door glas is gemaakt. De maker legt uit hoe dat komt: “Beetje spuug erop en eerst poetsen.” Doolaard toont zich onder de indruk van de plaat: “Het hele beeld is wolf.” Tussen het bespreken van de foto’s zoekt de dierenfotograaf regelmatig naar een illustratie (“Voorbeeld, voorbeeld, voorbeeld”) , tuurt even naar het plafond en komt dan met een prachtig verhaal. Over een wild zwijn dat zo dicht voor hem ging staan dat hij geen foto meer kon maken. Over een indrukwekkende olifantenbevalling waarbij de moeder het jong niet accepteerde en tegen de muur aan gooide. Over een lama in Artis die hem helemaal vol spuugde (“dat stonk verschrikkelijk en ik moest daarna nog met de trein terug”). Of over zijn eerste opdracht voor de Zoo in Antwerpen. De dierenfotograaf was daar trots op, want het was zijn eerste Belgische opdrachtgever. Toen hij aankwam werd hij meegetroond naar het restaurant en werd hem gevraagd om alle maaltijden zo smakelijk mogelijk op de foto te zetten… De man achter de bar bedient deze avond de computer. Als Doolaard nogal uitgebreid afwijkt van de getoonde foto’s roept hij met een lach: “Terug naar de foto’s, Rob!”

Tijdens de bijeenkomst worden veel vaktermen gebruikt. Alle leden knikken instemmend bij uitleg over ISOwaarden, sluitertijden, invulflits, diafragma en het verschil in scherptediepte tussen een 55mm en een 105mm macrolens. De aanwezigen zijn duidelijk thuis in de terminologie van de fotowereld. Secretaris Oosterom legt uit dat het belangrijk is om de techniek te beheersen, maar dat de vereniging vooral ook stimuleert om er vervolgens mee te experimenteren, grenzen te verleggen en de regels juist te negeren. Leden worden uitgedaagd door verschillende projecten, zoals recent een fotoproject dat samen met de muziekschool was opgezet. Hierbij hebben leden van de Rarekiek foto’s gemaakt waarin muziek wordt verbeeld. Het resultaat is geëxposeerd in de gang van het Diekhuus. Binnenkort is er weer een nieuw project, waarbij de fotografen de beelden van KunstKijk gaan vastleggen. De foto’s worden achteraf met de kunstenaars besproken. Volgens Oosterom is de verhouding tussen de maker van het beeld en de fotograaf een boeiend vraagstuk: maakt de fotograaf een nieuw beeld door zijn interpretatie van het beeld vast te leggen? Dat klinkt wat abstract voor een buitenstaander, maar het houdt in dat de leden van de vereniging op zoek gaan naar de diepere laag van een foto. Niet alleen het vastleggen van een gebeurtenis, maar ook het verbeelden van een gevoel of een emotie is het doel.

De Rarekiek heeft ruim veertig leden, waarvan ongeveer een derde vrouw is. De leden pakken hun hobby serieus aan. Wim Weeda bijvoorbeeld vertelt dat hij elke dag met fotografie bezig is. Soms maar een uurtje, maar toch echt wel elke dag. Niet alleen het maken van foto’s, maar ook het nabewerken op de computer en het maken van afdrukken kost veel tijd. Het resultaat van zijn inspanningen wil Weeda graag delen door middel van exposities, maar helaas is er maar een klein aantal expositieruimtes op het eiland. Eerder exposeerde hij regelmatig in het bezoekerscentrum in natuurgebied De Punt, maar dit centrum is inmiddels gesloten.

Wanneer er tientallen dierenfoto’s zijn besproken, stapt beroepsfotograaf Doolaard enthousiast over op zijn nieuwe tak van sport: vliegerfotografie. Dat gaat als volgt: Hij hangt een camera aan een vliegerlijn, laat de vlieger opstijgen en maakt vanaf de grond foto’s met het toestel dat hij op afstand bedient. Prachtige voorbeelden laat hij zien: van het Scheveningse strand, van schaatsers bij Kinderdijk en van de vuurtoren van Texel. Vliegerfotografie is eenvoudiger en goedkoper dan luchtfoto’s maken vanuit een vliegtuig of helikopter. Verschillende leden zijn echt geïnteresseerd en vragen door naar de techniek en werkwijze. Als er binnenkort een ‘fotovlieger’ boven Flakkee hangt, is die waarschijnlijk van iemand die vanavond door het virus is aangestoken.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen