�Geluk"

(23)

Vóór vader Costing eigenlijk weet wat er gebeurt, heeft hij een meisjesnand in zijn hand en — de boom staat nowt ver van de appel — zijn ogen rasten vlug de figuur voor hem af. En °isot zijn zoon hem geroepen heeft om ^n oordeel uit te spreken, antwoordt

— Neem me niet kwalijk, ik wist niet aat mijn jonge aan het onderhandelen Was!

Was! En zij schat die man. Alles aan hem « erof en ruw, maar die ogen, die prachtige lichtblauwe onschuldige ogen. *n z« moet terstond denken aan haar moeder, die vast zou zeggen: te veel ^t. te veel wit. Maar zij vindt die nnk ^°°^- ^' °2en van de zoon zijn ïi, i°' "^^sschien iets donkerder blauw, •n Q« xoon is langer dao d« vadar.

En dan komt Petrus Walrus binnen, die ook al kijkt, of hij de wereld voor 't commanderen heeft. Even zoekt hü en schiet dan op Pieter Costing at

— Wat zeg je Rus?

— Niks, maar de baas vraagt, of je dat beest nog van hem koopt. Als je niet vlug komt, gaat het naar een ander. Hij kan er goed geld voor krijgen.

— Zeg hem, dat ik niet kom. Maar ik doe er 'n tientje bij

— Is dat je laatste bod?

— Nee, m'n hoogste.

— Alsof jij Petrus Walrus wat leren kunt!

— Dat kan ik. Binnen een half jaar .. Neem een biertje van me en kom hier zitten. Dit is de zuster van je baas. Petrus Walrus heeft haar al lang ge

Petrus Walrus heeft haar al lang gezien en heeft de situatie al door. Die jonge Costing kijkt beter uit zijn doppen dan zijn baas. Hij heeft zijn mening nooit ondeu stoelen en banken geschoven, dat dret hij nu ook niet. — Die baas van mij is getroubleerd,

— Die baas van mij is getroubleerd, nee, dan kijk jij beter uit je ogen, Costing!

— O, dat dacht ik — Maar ga nu en koop die koe! Dan

— Maar ga nu en koop die koe! Dan kan ik tenminste 's even met die zus praten.

— Rus, ik laat die koe lopen, ik vertrouw je niet, ik blijf hier. Zeg aan je baas, dat ik alleen maar interesse voor z'n zuster heb.

Maar Pieter Costing raakt de zuster van BemarduB kwijt. Za komen haar halen. En zij wordt in de familiekring Boelens opgenomen. Voor vijf minuten dan. Want de baas en zijn vrouw gaan weer vlug aan de slag. Het is hun gouden uur. Er moet gewerkt worden en verdiend. Het duurt maar even, ze hebben nauwelijks samen gepraat, of Trix wordt ook geroepen. Die moet meehelpen. Er heerst grote dorst en er is bijna geen kop en geen glas meer schoon. Goed, die zuster van Bernardus gaat mee naar beneden. Werken heeft ze wel geleerd en zij grijpt een doek, droogt af. Mevrouw Boelens staat ervan te kijken, hoe handig het meisje de boel aan kant ruimt. En ze heeft er geen werk van, 't vliegt haar door de handen, ze speelt er mee, 't kost haar geen moeite. Nog drukker wordt het, als de markt

Nog drukker wordt het, als de markt afloopt. De bediensters haasten zich en hun roepen om zoveel koffie of bier of wat anders, lijkt gillen. Dan het bezoek zakt af, de meeste kooplui gaan naar huis. Enkele naproevers praten nog een poosje. Ook die vertrekken tenslotte. En dan jaagt de moeder van Trix de meisjes naar boven. Zelf komt ze ook. Dan eten ze .... en de zuster van Bernardus heeft wel eens ergens bij een boer lekker gegeten, maar het haalt niet bij wat ze nu voorgezet krijgt. Als ze goed en wel met mes en vork

Als ze goed en wel met mes en vork aan de slag zijn, komt Bernardus zo maar naar boven gelopen. Zijn zuster constateert, dat hij de weg in huis al goed weat. Er is iemand bij hem «t daar zegt hij maar zo, alsof hij bij zijn moeder thuis is, dat hij een gast meegebracht heeft.

Boelens kijkt even op van zijn bord en begroet de jonge Costing.

— Val mee aan! Veel woorden gebruikt Boelens nooit,

Veel woorden gebruikt Boelens nooit, maar deze zijn hartelijk en gemeend. Klanten zijn familie, de hele markt is één familie! Maar de zuster van Bernardus be

Maar de zuster van Bernardus begrijpt deksels goed, dat die Pieter Costing niet om een maal eten komt. Bernardus had hem niet mee moeten sjouwen, 't Is vanmorgen genoeg geweest. Maar als het eten gedaan is en de boel opgeruimd en als ze daar dan nog gezellig met z'n vieren in een warm gemeubileerde kamer gekheid zitten te maken en die Pieter Costing van verliefdheid niet weet, hoe zich aan te stellen en mal te doen, dan geniet ze al weer en vindt het allergezelligst. En als hij bij haar thuis komen wil, nu, goed dan, dan zal ze dat niet weigeren. Want die grote druktemaker met zijn hele grote mond, zij weet al lang dat ze hem baas kan. Om een vinger te winden, heel die grote ruwe kerels. Of ze van hem houden kan? De zuster van Bernardus is aan de voorzichtige kant en stelt het beantwoorden van die vraag graag een poosje uit. Zo haastig hoeft dat niet er moet tijd zijn voor eten en drinken, voor praten en gekheid en ook om met elkaar in kennis te komen. Haar broer zou za op 't ogenblik in zijn gezicht kunnen slaan. Dia spreekt Pieter Costing aan met zwager. Terecht zeggen de mensen: „Zo ben

Terecht zeggen de mensen: „Zo ben je gezond — en zo ben je getrouwd", want binnen een jaar zijn Pieter Costing en Bernardus Uitwellingerga zwagers.

De weduwe Uitwellingerga is begonnen dit door te zetten. Zij huurde een huisje voor zich alleen, omdat ze, naar haar zeggen, het vele werk op het boerderijtje niet meer aan kon. De ware reden was echter, dat ze haar kinderen niet in de weg wUde zitten. Want lange verkeringen zijn volgens haar uit den boze — en ze kan het niet goed vinden, dat die Pieter Costing op zondag en door de week verschijnt om naar d» piinat v^n haar dochter te dingen. Alsof hij niets beters te doen heeft. Ze moesten het zelf maar verder uit

Ze moesten het zelf maar verder uitzoeken.

Toen hebben de jongelui eens zeer ernstig gepraat .... zij brachten het helaas niet verder dan dit resultaat, dat de beide meisjes, ieder voor zich, dicht bij hun moeder wilden blijven.

Dit leek niet best. En als vrouwen sterk op hun stuk

En als vrouwen sterk op hun stuk staan en er brokken dreigen, dan is het aan de mannen om te trachten er nog wat van te maken. De vaders gingen eens samen pra

De vaders gingen eens samen praten. En de vader van Trix deed het voor

En de vader van Trix deed het voorstel om de jongens van handelsterrein te doen ruilen. Nietwaar, Boelens woonde in de stad en hield zijn dochter graag dicht in de buurt. Costing senior kon hierin meegaan — als zijn zoon dan maar het oude spulletje van Simons kon overnemen en daar gaan wonen.

Hij zei ronduit, dat hij geen geld beschikbaar had om voor de jongelui een nieuw huis te bouwen. Dat geld had de vader van Trix wel en deze beloofde, maatregelen te treffen.

De jonge mannen gingen maar al te graag accoord met de voorstellen van hun vader: de jaren hadden wijsheid opgeleverd.

Zo trouwden dan beide paren. Pieter Costing werd door zijn zwager bij diens boeren geïntroduceerd — zelf trok Bernardus voorlopig bij zijn schoonouders in en beperkte zich tot handel drijven op de kleine en de grote markten.

Even buiten de stad liet Boelens een huis met koestalling bouwen op een terrein, dat zijn eigendom was. De architect vindt de dochter van

De architect vindt de dochter van Boelens verbazend lastig, want zij tekent mee. Zo'n jonge vrouw moest meer belangstelling tonen voor eten koken en sokken stoppen. Maar .... verstand van een huis te bouwen heeft ze wel, geeft hij toe.

(Wordt vuTvolgd)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen