Rust

’Rust roest’, zeggen we wel eens. Blijf maar liever in beweging. We moeten niet lui zijn. Maar uitrusten is heel belangrijk. De Heere rustte op de zevende dag van al Zijn werk (Gen. 2: 2). In het vierde gebod klinkt dat er gerust moet worden op de zevende dag (Ex. 20: 8-11). Daarmee gaf de Heere de regelmaat van de week, en van werken en rusten mee. Werken is goed, inspanning moet, maar dan is er de rust. De mens mag niet opgaan in zijn werk, maar moet geregeld tot rust komen, ook om het hart opnieuw te leren richten op onze Schepper en Verlosser.

In het Nieuwe Testament zien we dat niet de laatste dag van de week, maar de eerste dag de dag van de Heere is. Daar zit een prachtige gedachte in. Al het werk is immers reeds gedaan: het is volbracht. De Heidelbergse Catechismus zegt bij de uitleg van het vierde gebod dat deze rust al een voorproefje is van de eeuwige sabbat. Dan zullen de gelovigen immers rusten van hun werken (Openb. 14: 13). Hier spannen zij zich in, maar vanuit de genadige rust die de Heere geeft. De week begint er zelfs mee, zodat we in onze drukke werkzaamheden en inspanningen die rust nooit vergeten. Genadige rust mag de grondtoon van het christelijke leven zijn.

Moeten we ons dan niet inspannen? Paulus zei: ’Wees niet traag wat uw inzet betreft’. Luie christenen – die twee woorden horen niet bij elkaar. Maar er is altijd het gevaar dat we de rust opofferen aan onze drukdoenerij. Dat kan zelfs in de kerk. Daar mogen we wel voor oppassen. Want in de kerk mag je de Heilige Geest in je laten werken (HC, zondag 38). Daar wordt de rust geschonken.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen