Dankdag 2024: Met of zonder Christus’ bloed?

Een dankdag zonder Christus’ bloed in rouw geëindigd

We hebben in het kort de ondervinding van David omschreven. Maar wat een strijd heeft het hem gekost om te weten waarom hij eerst geen goede dankdaggestalte had. David had een prachtige wagen laten brengen die in de zonnegloed blonk met daarop de ark om in Jeruzalem te brengen. De ark was het symbool van Gods bijzondere tegenwoordigheid! Achter de ark liepen dertigduizend soldaten. Ahío werd aangewezen als heraut die voor de ark liep, en Uza kreeg een plaats aan de zijkant van de wagen. Beiden waren zonen van Abinádab, de Leviet in wiens huis de ark ongeveer 50 jaar was geweest.

De stoet zette zich in beweging, de koning en het grote leger volgden de wagen waarop de ark stond. Dan klonk uitbundig muziekgeschal, het volk juichte. Is dat niet heerlijk? Is dat geen dankdag nu de dienst van de Heere weer in het middelpunt van het nationale leven stond? Nee! Dit was geen rechte dankdag. Het was een dankdag zonder God en zonder Christus. Dan moet het verkeerd aflopen. Dit blijkt ook zo.

Als de stoet verder gaat vanaf de heuvel waarop het huis van Abinádab was gebouwd maakt de weg een bocht, en hoe het komt staat niet beschreven, maar de runderen struikelen. De wagen helt voorover en de ark dreigt van de wagen te vallen. Haastig steekt Uza zijn hand uit en houdt de ark tegen. Plotse-ling verbleekt het gezicht van de jonge man, hij wankelt en valt dood ter aarde. De dankdag was verstoord, de vreugde verstomd, het gejuich en muziekgeschal zwegen. God was vertoornd en David was boos omdat de Heere een scheur had gescheurd, terwijl hij als de vermeende reformator het alles zo zorgvuldig had gepland om samenbindend te werken (2 Sam. 6:7,8).

Daarna kwam David tot zichzelf, want we lezen: Hoe zal de ark des HEEREN tot mij komen? In kanttekening 24 lezen we wat David met deze vraag bedoelde: ‘Daar moet nog iets ontbreken, dat ik niet weet en waarvan ik Gods openbaring zal moeten verwachten.’ Nu pas voelt David dat er iets aan zijn dankdag ontbreekt. Daarom smeekt hij de Heere om onderwijs. Hij laat de ark in het huis van Obed-Edom brengen en keert verdrietig terug naar zijn paleis te Jeruzalem.

Hoe lang heeft het geduurd voordat David van de Heere te horen kreeg wat er aan zijn dankdag ontbrak? Verschillende weken. Zolang heeft hij met de Heere geworsteld en zijn schuld beleden. We geloven dat het water tot aan zijn lippen kwam en dat David niet anders dacht dan om te komen. We geloven ook dat hij smeekte om geen volgende stappen te zetten die niet tot Gods eer en tot welzijn van zijn volk zouden zijn. Dat moet ook ons gebed zijn!

De hoogte van de stormvloed is Gods hand

Waar de Heere geloof schenkt, daar zorg Hij ook dat dit geloof niet ophoudt ondanks de waterstromen van bestrijdingen en beproevingen. Het waterniveau van stormvloeden aan tegenheden wordt niet hoger dan de Heere toelaat. Lees tot uw bemoediging: Ja, in een overloop van grote wateren zullen zij hem niet aanraken (Ps. 32:6b). We weten dat Gods volk het zeer benauwd kan hebben wanneer zij denken om te komen als zij door satan worden besprongen, of als zij langs de weg van Gods voorzienigheid in onvoorziene omstandigheden komen. De waterstromen verheffen hun bulderende stem: ‘Voor jou is geen verlossing en geen redding.’ Is dit nu bij u het geval, nu u dit leest, dat de hemel als een inktzwarte nacht is en alles lijkt verwoest te worden door de vreselijke branding van hels geweld? U zegt: ‘Ik heb tevergeefs geloofd. De duivel is koning. De invloeden van de nabijkomende godsdienst krijgen de overhand. Er blijft van Gods kerk niets over.’

U kijkt door ongeloof en zwaarmoedigheid naar benéden. U moet naar bóven kijken. Hoor wat uw Heere zegt: ‘Wanneer u door het water gaat, zal Ik bij u zijn, zodat u niet zult verdrinken’ (Jes. 43: 2). De wateren van tegenheden kunnen Christus’ liefde niet uitdoven.’ ‘Is dat waar?’, zo vraagt u zich vertwijfeld af? Zo waar als God bestaat en Christus de getrouwe Zaligmaker is Die Zijn dierbaar hartenbloed heeft gestort! Betere verzekering kunt u niet krijgen. Als we nu over het bloed schrijven, worden dan de snaren van uw ziel niet aangeraakt? Looft dan uw Heere en Zaligmaker, omdat u door genade de kracht van Zijn bloed ervaart en de rechte dankdag kunt houden. Deze tekst is in de achterliggende tijd tot onze vertroosting geworden toen we in bepaalde omstandigheden verkeerden. Lees nogmaals tot uw bemoediging: Ja, in een overloop van grote wateren zullen zij hem niet aanraken (Ps. 32:6b).

Een dankdag met Christus’ bloed in blijdschap geëindigd

Zie dit in het leven van David. Hij bad geregeld: Hoe zal de ark des HEEREN tot mij komen? Na drie maanden verhoorde de Heere zijn smekingen door hem te zeggen wat er op de vorige dankdag ontbrak. Hij moest geen soldatenmacht op de been brengen, maar de Levieten uitnodigen om de ark op hun schouders te dragen en niet op een wagen te verplaatsen. Ook dat er dieren geofferd moesten worden en de priesters op de zilveren trompetten moesten blazen.

Zo werd er na drie maanden dankdag gehouden met dierenbloed wat op Christus wees en lofprijzing tot Gods eer. We kunnen niet te lang bij de geschiedenis blijven stilstaan, maar willen u erop wijzen dat we alleen een rechte dankdag met Christus’ bloed kunnen houden. U begeert dan met David om God te danken in ware ootmoed. We lezen daarvan: En David huppelde met alle macht voor het aangezicht des HEEREN; en David was omgord met een linnen lijfrok (2 Sam. 6:14). De HEERE als de getrouwe Verbonds-God openbaarde Zijn tegenwoordigheid in Christus boven de ark. En David? Hij huppelde als een lammetje in de wei, zo zielsverblijd was hij en tegelijk vol ootmoed zodat hij zijn koninklijke kleren uitdeed.

Ziet u de waarheid van de verbondsbelofte: Ja, in een overloop van grote wateren zullen zij hem niet aanraken (Ps. 32:6b). U zingt dan van harte mee:

Een zee van ramp moog’ met haar golven slaan,

Hoe hoog zij ga, zij raakt hem zelfs niet aan.

Christus kent alle doorwaadbare plaatsen. Wees dan bereid om met Hem de wateren van tegenheden te doorwaden, terwijl u Zijn hand vasthoudt. Het is mogelijk dat u net als Petrus dicht bij Jezus bent, maar dat uw ogen van Hem afzien en zich richten op de diepe wateren. U zinkt plotseling onder water. Verloren? Nee. Christus steekt Zijn hand uit en trekt u naar Zich toe. Vrees niet, zelfs niet als u in de periode die voor u ligt door nog diepere rivieren moet gaan, of zelfs door de zwarte zee van de dood. Samuel Rutherford vergelijkt de dood en opstanding van Christus met ‘stapstenen’ die steun geven. Stapstenen zijn losliggende stenen waarover voetgangers de overkant van het water bereiken. U mag uw voet op de stapstenen zetten die Christus voor u heeft neergelegd om zo achter Hem aan te gaan. U zult dan ervaren: Ja, in een overloop van grote wateren zullen zij hem niet aanraken (Ps. 32:6b). Dit geldt voor uw hele leven en straks aan het einde ervan, om u daar te brengen waar geen stapstenen meer nodig zijn om de rivieren van tegenheden te doorwaden. U mag dan op de gouden straten van het hemelse Jeruzalem lopen. Wat een heerlijk vooruitzicht voor allen die Christus lief hebben.

O, dat u niet langer buiten Christus zou kunnen leven. We wensen u de zegeningen van de Heere Jezus voor uw ziel zodat het een bijzondere dankdag voor u mag worden, om de Heere op Zijn tijd te danken op grond van Zijn bloed en offer aan het kruis.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen