Week van het gezin

Maatschappelijke ontwikkelingen

Waarschijnlijk zouden onze voorouders vreemd opgekeken hebben als in hun tijd voorgesteld zou worden een ‘Week van het gezin’ te organiseren. De noodzaak om een week lang het gezin in de schijnwerpers te zetten leek er toen niet te zijn. Echter, juist in de jaren 60 van de vorige eeuw zijn maatschappelijke ontwikkelingen in gang gezet die nu hun ‘vruchten’ afwerpen. Als het reformatorisch volksdeel toen geweten zou hebben wat de gevolgen van die naoorlogse ontwikkelingen zouden zijn, zou wellicht wel meer bewustwording op gang zijn gekomen. Wie immers had ooit kunnen denken hoe snel de druk op het gezin opgevoerd zou worden en dat de politiek daarin een zo grote rol zou gaan spelen? De gevolgen van de toen in gang gezette ontwikkelingen zijn in onze tijd zodanig merkbaar en zichtbaar geworden, dat de noodzaak van meer aandacht voor het gezin nu niet meer betwist zal worden. Laat het daarom elke week ‘Week van het gezin’ zijn. Ja, het is meer dan ooit elke dag nodig te investeren in het gezin! Overigens mag het initiatief voor een ‘Week voor het gezin’ door ons wel van harte ondersteund worden, hoewel we ervoor moeten waken om maar klakkeloos mee te doen met de hype om voor allerlei zaken een dag, een week of een jaar te bedenken.

Het gezin

Wat is volgens onze overheid een gezin? In een overheidspublicatie staat de volgende omschrijving: ‘… elk leefverband van één of meer volwassenen die verantwoordelijkheid dragen voor de verzorging en opvoeding van één of meer kinderen’ ¹ . Na deze uitleg wordt de kernfunctie van het gezin omschreven: ‘de opvoeding en verzorging van kinderen’. Wat wordt bedoeld met opvoeding? Genoemd wordt ‘het bieden van geborgenheid, veiligheid en behaaglijkheid, kortom nestwarmte, maar ook (…) de overdracht van waarden en normen, de zorg voor gezondheid, onderwijs en educatie, de voorbereiding op maatschappelijke functies en de bescherming van de lichamelijke in ­ tegriteit (= persoonlijke lichamelijke eigenschappen, TV). Bij het opvoeden hoort het geven van aandacht, het uitoefenen van toezicht en zeker ook het scheppen van ruimte voor een eigen inbreng en eigen verantwoordelijkheid van het kind.’ Dat lijkt allemaal niet verkeerd te klinken, maar let op bijvoorbeeld het woord ‘leefverband’. Wat bedoelt de overheid daarmee? Onze overheid noemt eerst het traditionele gezin (moeder, vader, kinderen) en het uit meer generaties bestaande gezin, ook stief-, pleeg- en eenoudergezinnen. Gelijkwaardig hieraan ziet de overheid ook homo/ lesbische ouderparen met kinderen als gezinnen. Daarom mag er (als het gaat over gezinsbeleid) in de moderne maatschappelijke verhoudingen ‘geen ongerechtvaardigd onderscheid’ gemaakt worden tussen de diverse samenlevingsvormen. De overheid hecht geen waardeoordeel aan de verschillende gezins- en leefvormen, en daarom past binnen dat beleid ook ‘geen onwrikbare afbakening van de doelgroep’. Dit kamerstuk (uit 1996!) is dus niet onduidelijk. Het laat zien dat voor het Bijbels denken over het gezin feitelijk geen plaats (meer) is. De Bijbelse omschrijving van wat een gezin is, is voor de overheid ‘een te onwrikbare afbakening van de doelgroep’. Velen in de maatschappij zien achter de roep tot terugkeer naar het traditionele huwelijk een terugkeer naar ‘een patriarchale, seksistische, homofobische, transfobische en vrouwonvriendelijke’ samenleving (Humanistisch Verbond). Het traditionele gezin wordt meer en meer gezien als een juk, dat afgeworpen moet worden.

Nog even over het woord ‘gezin’. Ergens kwam ik het volgende tegen. Het woord ‘gezin’ hangt samen met het werkwoord ‘zenden’ en betekent: zij, die samen gezonden zijn; zij, die gezamenlijk onderweg zijn. De site waar dat te lezen is, is Bijbels gezien dubieus, maar het is een mooie gedachte. Ook komen we daar tegen dat het gezin een afbeelding vormt van de verhouding van God met Zijn kinderen, hoewel ook de verwoording hiervan op deze site vragen oproept.

Afspiegeling

De opmerking over de verhouding tussen God en Zijn kinderen raakt de kern van hoe we hebben te denken over het gezin en de aanvallen die daarop plaatsvinden. De geestelijke kennis van de Goddelijke Drie-eenheid vormt de kern, de hoeksteen van het geloof; het gezin is de belangrijkste cel, de hoeksteen van de samenleving. Zoals God de Vader, de Zoon en de Heilige Geest een onverbrekelijke eenheid vormen met de Kerk, zo behoort de relatie tussen man en vrouw (en kinderen) een voor de tijd van leven onverbrekelijke relatie te zijn. De kern van de relatie tussen God en Zijn Kerk wordt gevormd door liefde en trouw. Datzelfde geldt voor de verhoudingen binnen het gezin. Het gezin behoort een afspiegeling te zijn van de verhouding tussen God en Zijn gemeente. Wie morrelt aan het gezin (Bijbels gezien alleen mogelijk door een huwelijk tussen één man en één vrouw), tast daarmee God Zelf en Zijn scheppings­ orde aan. Dat kan nooit ongestraft blijven. Wee het land, dat de door God gegeven verbanden loslaat! Anderzijds wil de Heere het in stand houden van Bijbelse samenlevingsvormen rijk zegenen: in het persoonlijk leven, in het gezinsleven en in het maatschappelijk leven. Dat komt ten goede aan het ware welzijn.

Uitholling

Waar komen de op het gezin gerichte aanvallen vandaan? Vaak wordt dan gewezen op de verwoestende maatschappelijke ontwikkelingen, dus de aanvallen van buitenaf. Maar als we het bij die constatering laten, dan vergeten we iets fundamenteels. De aanval op huwelijk en gezin is al begonnen door het toegeven aan satans verleidende woorden in het paradijs: Is het ook dat God gezegd heeft …? De ontwikkelingen in de maatschappij vinden hun voedingsbodem in het door de zonde verdorven hart van de mens. Aan de uitholling van het gezinsleven, de afbraak van de hoeksteen van de maatschappij, staan wij persoonlijk en gezamenlijk, staan onze kerken schuldig! Wie heeft op de wacht gestaan? De Heere geve dat de ‘Week van het gezin’ een middel zal zijn tot inkeer, tot omkeer en tot terugkeer naar een op Gods Woord gegronde samenleving.

Hand aan de ploeg

Het is zeer te waarderen dat, al lijkt het menselijkerwijs gesproken te laat te zijn, door de organisatoren van de ‘Week van het gezin’ de hand aan de ploeg wordt geslagen. Veel activiteiten zijn en worden ontplooid, waaronder de uitgave van een weekboekje met overdenkingen voor gezinnen, een initiatief van Bijbels beraad m/v. Ter afronding van dit artikel een enkel citaat daaruit tot overdenking.

Ds. D.E. van de Kieft schrijft in zijn bijdrage: ‘Ouders, is uw huis een huis voor de Heere? Het is belangrijk dat een huis een warm, liefdevol thuis is. Dat is de bedding voor een Bijbelse opvoeding.’ Een ontdekkende, beschamende en richtinggevende opmerking!

Het tweede citaat komt uit de bijdrage van ds. J.M.D. de Heer: ‘De zuivere prediking van Gods Woord heeft ook een gunstige uitwerking op het gezinsleven. Wat gebeurt er met de vaders en moeders als de prediking gezegend wordt? Ze gaan voelen dat ze een ziel hebben. Ze gaan dat ook geloven voor hun kinderen. Maakten ze zich eerder vooral druk om de tijdelijke belangen, nu valt het licht van de eeuwigheid over de opvoeding. Het zorgt voor een bekering in de opvoeding, een zorg voor het zielenheil van de kinderen. Vaders en moeders gaan geloven dat sterven God ontmoeten is, dat de wereld nooit gelukkig kan maken. Met die boodschap gaan ze hun kinderen onderwijzen. En… de Heere zegent dit!’

Noot

1. https://zoek.officielebekendmakingen. nl/kamerstuk24887 -1 (1996)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen