Leunen Op Christus, Hun Liefste

Er is onder de letter L nog een benaming voor het geloof, namelijk ‘leunen’. Daarin wordt het zaligmakend geloof voorgesteld zoals het werkzaam is ten opzichte van Jezus. Zo maken de gelovigen gebruik van Hem op hun tocht door deze woestijn naar het Kanaän hierboven. Zij komen namelijk niet alleen als rookpilaren (zie Hoogl. 3:6) - dat wil zeggen: door middel van krachtige en ernstige gebeden - maar vooral door te leunen op hun Liefste (zie Hoogl. 8:5).

Om deze activiteit van de gelovige na te gaan, zullen we eerst iets moeten meedelen over het grondwoord, namelijk het woord ‘rafak’. Zoals Coccejus en Schindlerus opmerken is de eerste betekenis hiervan ‘metgezel’, terwijl het in de tweede plaats ook ‘leunen’ betekent. Het is immers heel gewoon dat de zwakkere metgezel leunt op de sterkere door zijn hoofd op de schouder van de ander te leggen. Daarom wordt het woord ook wel gebruikt om een elleboog en een kussen aan te duiden. Wij zijn van mening dat onze Statenvertalers het woord heel goed in zijn tweede betekenis vertaald hebben door het woord ‘leunen’. Het tekstverband in Hooglied 8 brengt dat met zich mee, hoewel de andere betekenis met haar uitleg niet uit te sluiten is.

We willen nu dit ‘leunen’ nader uiteenzetten als een werk van het zaligmakend geloof in een christen, die op weg is naar het Jeruzalem hierboven. We doen dat in de volgorde van beide betekenissen.

Metgezel en vriend

We zullen dus eerst de gelovigen en Jezus bezig zien op hun tocht als metgezellen, kameraden en vrienden. In het Woord des Heeren worden gelovigen meermalen voorgesteld als vrienden van God en Christus. Zie Johannes 3:29: ‘… maar de vriend des Bruidegoms, die staat en Hem hoort, verblijdt zich met blijdschap om de stem des Bruidegoms’. En Hooglied 5:1b: ‘Eet, vrienden, drinkt, en wordt dronken, o liefsten’.

En heel bijzonder is de lof die onze vader Abraham ontvangt, als hij ‘Gods vriend’ genoemd wordt; zie Jakobus 2:23: ‘En de Schrift is vervuld geworden, die daar zegt: En Abraham geloofde God, en het is hem tot rechtvaardigheid gerekend; en hij is een vriend Gods genaamd geweest’. En inderdaad, om op iemand te mogen leunen, is vriendschap een eerste vereiste. Want hoe zullen gelovigen zoals Henoch met God wandelen, als zij niet eerst tot vrienden zijn geworden?

Wilt u hierover iets méér weten? Let dan met mij op het volgende. Deze vriendschap waardoor Jezus en de gelovige metgezellen zijn, geeft aan dat er tussen hen beiden een nauw en intiem kennen van elkaar is. Anders kan er immers geen echte vriendschap zijn! U moet het zó zien:

a. Jezus kent de gelovigen. In de eerste plaats kent Hij hen, omdat de Vader hen aan Hem gaf in de eeuwige Vrederaad. Daar droeg God de Vader deze grote menigte van ellendigen aan Hem op; zie Johannes 17:6: ’Zij waren Uwe, en Gij hebt Mij dezelve gegeven’. Vervolgens kent Hij hen omdat Hij Zich eeuwig en vrijwillig in hun plaats als Borg en Middelaar gesteld heeft.

b. De gelovigen kennen Jezus. Hij heeft Zich immers aan hen geopenbaard op een andere manier dan Hij dat aan de wereld doet. Daardoor kennen Zijn schapen Hem en volgen zij Hem (zie Joh. 10:27).

wordt vervolgd

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen