Uit: Het levenslied van Robert

'Kom je ontbijten?' vraagt ze, als hij eindelijk de deur opendoet. Robert kijkt haar aan, maar het lijkt of hij haar niet ziet. 'O, is het al zo laat? Er is zoveel om voor te bidden', zucht hij. 'Ik kom zoveel tekort. Te weinig schuldbelijdenis, aanbidding, dankzegging, smeking en voorbede. En toch, de morgen is de beste tijd van de dag hiervoor'.

‘Moet je deze week geen bezoeken doen in de gemeente?' vraagt Elisa. 'Eigenlijk wel. De kerkenraad heeft me er ook al voorzichtig op gewezen. Maar ik kan er niet toe komen. Ik ben zo vaak moe. Bovendien, sinds ik terug ben uit Israël lijkt het wel of de gemeente een afgod van me maakt. Ik zeg zo vaak: jullie moeten de predikant als middel zien en niet hoger achten dan de Middelaar. Predikanten zijn alleen maar de stang, maar jullie moeten tot de koperen slang opzien. In de dagen van Hizkia moest de koperen slang vernietigd worden, omdat het volk Israël er afgoderij mee bedreef'.

'Robert, spreek niet zo! Ik hoop dat je nog heel lang in Gods Koninkrijk mag dienen', roept Elisa. 'Mijn tijd is kort, zusje', zegt Robert. Hij kijkt uit het raam naar de baai, waar de stralen van de zon het water doen blinken. Uren kan hij ernaar kijken. Zal hij nog weer nieuw blad aan de kale takken van de bomen zien komen?

'Ik moet hier veel over nadenken, vooral nu er pas een nieuw jaar is aangebroken. Wat zal 1843 ons brengen? Deze week heb ik op zes januari in mijn dagboek geschreven en ik had het wonderlijke gevoel dat het de laatste keer was. 'Ik weet niet hoe het zal gaan. Ik denk dat een andere herder mijn kudde weldra zal weiden’, zegt Robert ernstig.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen