Week van het gezin

Het is een manier om een bepaalde problematiek onder de aandacht van de mensen brengen. Onze gezinnen hebben die aandacht zeker verdiend. Binnen het gezin groeit immers de nieuwe generatie op die straks in de maatschappij en hopelijk ook in de kerk de plaats van de ouderen gaat innemen. Wat krijgen ze van huis uit mee en wat niet?

Weliswaar kunnen mensen die een moeilijke jeugd hebben gehad, soms toch waardevolle leden van de maatschappij worden, terwijl kinderen die een goede opvoeding kregen aan lager wal raakten. Het is helaas geen zeldzaamheid dat kinderen die in een godvrezend gezin opgroeien totaal met God en godsdienst breken, terwijl het ook voorkomt dat mensen die als volslagen heidenen zijn opgegroeid, door Gods genade tot de Kerk worden toegebracht.

Maar dat ontslaat ouders niet van de plicht om zich in te zetten voor de opvoeding van hun kinderen. Een opvoeding met het oog op de tijd waarin ze leven, maar vooral ook met het oog op de eeuwigheid.

Onmiskenbaar staat het gezin in onze tijd onder druk. Niet dat het vroeger allemaal zo goed ging. In de gezinnen van de aartsvaders was er ook wel het een en ander aan de hand. Maar in onze tijd spitst de gezinsproblematiek zich onmiskenbaar toe.

Huwelijk

Een hecht gezin veronderstelt een goed huwelijk. Daar ontbreekt het vaak aan. Veel huwelijken stranden. Dat zet een stempel op het leven van de kinderen. Ze komen in een loyaliteitsconflict tussen beide ouders. Veel kinderen van gescheiden ouders slagen er niet in om zelf een duurzame (huwelijks)relatie aan te gaan.

Bovendien worden veel kinderen tegenwoordig buiten huwelijksverband geboren. Vader en moeder vonden een huwelijk niet meer van deze tijd. Ze zagen hun relatie als iets waar je weer gemakkelijk vanaf moet kunnen, wanneer je op elkaar uitgekeken bent of wanneer je verliefd raakt op een ander. Je gaat immers voor je eigen geluk.

De afgelopen decennia heeft ook de overheid bijgedragen aan de devaluatie van het huwelijk. Echtscheiding werd gemakkelijker, alternatieve relaties werden in allerlei opzichten aan het huwelijk gelijkgesteld.

Die opstelling van de overheid en de gang van zaken in de maatschappij werken ook door in onze kring. Ook al is het huwelijk bevestigd voor Gods aangezicht en weet men dat een mens niet mag scheiden wat God samengevoegd heeft (Matth. 19:6), toch gaat men gemakkelijker uit elkaar dan vorige generaties. Helaas wel.

Opengebroken

Eenoudergezinnen hebben het niet gemakkelijk. Financieel vaak niet en ook niet in de opvoeding. Maar ook een ‘gewoon’ gezin staat onder druk. Meer dan vroeger. Zeker als men zijn kinderen, overeenkomstig de doopbelofte, wil opvoeden naar Gods Woord. Op veel terreinen botst dat met wat in deze tijd normaal gevonden wordt. In de maatschappij, in de eigen familie en soms zelfs in de eigen kerkelijke gemeente.

Ook al gaan je kinderen zondags mee naar de kerk, tegelijkertijd kan er bij hen vaak veel mee door. Ook al weten ze nog wel dat dat ‘eigenlijk’ niet kan. De sociale druk van leeftijdsgenoten is groot en meestal niet positief. De nieuwe media hebben de gezinnen meer dan vroeger opengebroken. Met een mobieltje is de wereld binnen handbereik. Je komt gewoon tijd tekort. Maar veelal moet met de Prediker gezegd worden: ’IJdelheid der ijdelheden, het is al ijdelheid’ (Pred. 1:2).

Tweeverdieners

In onze maatschappij is het normaal geworden dat moeders, ook moeders van jonge kinderen, een baan hebben. Als ze een hogere opleiding genoten hebben mag het gezin natuurlijk geen belemmering zijn voor hun carrière. Huisvrouw zijn heeft in onze maatschappij geen status.

Door allerlei fiscale regels worden eenverdieners ongenadig afgestraft. Terecht legt de SGP-fractie in het parlement daar voortdurend de vinger bij. Maar veel helpt dat niet. Heel het overheidsbeleid is erop gericht om vrouwen meer te laten werken. Dat komt ook goed uit wanneer je relatie stukloopt, zo redeneert men. Kinderopvang wordt straks bijna gratis. Het zal duidelijk zijn dat de gezinsstructuur en de gezinsopvoeding daardoor aanzienlijk verzwakken. Het opvoeden van kinderen vraagt liefde en discipline, maar ook veel tijd en aandacht. Natuurlijk moet er voldoende geld binnen komen, maar dat mag niet al het andere opzijschuiven. Opvoeden in de vreze des HEEREN is voor ons een onmogelijke opgave. Wie is tot deze dingen bekwaam? Het is dan ook groot als we door Gods genade met Jozua mogen zeggen: ’Aangaande mij en mijn huis, wij zullen de HEERE dienen!’ (Joz. 24:15).

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen