Het gekrookte riet [34]

VIERDE PREDIKATIE

Zegt u: ja, maar ik val zo vaak in dezelfde zonde. Ik zeg u: de heilige mannen Gods zijn niet eenmaal maar meer dan eenmaal in een en dezelfde zonde gevallen. Zie Petrus, tot driemaal toe verloochent hij zijn Heere. Abraham verloochent zijn huisvrouw tweemaal. Zijn uw verdorvenheden vaak dezelfde, zo kan ik dit tot uw verkwik- king zeggen: er wordt meer verdorvenheid in ons gelaten door God dan genade, meer droesem dan genade. In Galaten 5 vindt u een groter getal van verdorvenheden dan genade, waar de vruchten des vleses en des Geestes bij elkaar opgeteld worden. Bij de werken des vleses staat dan nog ‘en dergelijke’, maar bij de werken des Geestes staat dat er niet.

U zult zeggen: er ligt nog iets op mijn hart. Zou ik wel een vonkje zijn? Ik vrees dat ik nog zo ontzettend in de zonde zal vallen; ik heb vaak zulke verzoekingen om tot zware zonden te komen. Ik vrees dat God Zijn hand nog van mij zal aftrekken’. Daar beware God u voor, maar:

1. U bent er niet te goed voor om tot goddeloosheid en tot god- deloze daden te komen. Ik antwoord u:

2. Daar is in de gehele Bijbel niet één belofte dat God er u voor bewaren zal. Geen kind Gods heeft een belofte dat hij door God bewaard zal worden voor ergerlijke zonden.

3. Waakt en bidt, opdat u in geen verzoeking komt (Matth. 26:41).

4. Als u zou vallen in een ergerlijke misdaad, neemt dat het spreken van Christus niet weg, dat Hij het rokend lemmet niet zal uitblussen.

5. Dan, naarmate uw misdaad, moet ook de mate van uw belijde- nis en ootmoedigheid zijn.

Ziedaar geliefden, blijft nu het zeggen van Christus niet waarach- tig, dat Hij het gekrookte rietje niet zal breken en het rokende vlaswiekje niet zal uitblussen? Wel wereld, verachting verdient u, dat u om een klein beetje rook een groot licht wilt uitblussen. God blust het zelfs om véél rook nog niet uit. Foei wereld, dat u dat vonkje van uw consciëntie zo haat dat u het voor beuzelach- tigheid houdt. U zou wel iedereen bij elkaar willen brengen om het uit te blussen in Gods kinderen. Foei, voor die predikanten die de gekrookte rietjes zo onzacht behandelen, die de gekrookte rietjes niet alleen zoeken te breken, maar ook op de rokende lemmetjes een blusvat zetten, zodat er noch leven noch moed in hen is. Foei, voor die meesterachtige vromen die, omdat die rietjes en die lemmetjes niet precies geleid worden overeenkomstig hun erva- ringen, hen tegenspreken.

Dat wil de Koning niet hebben. Wat zullen de predikanten het zwaar hebben, die de handen der goddelozen sterken en de vromen bedroeven! Zij mogen die kleinen niet voor het hoofd stoten.

(wordt vervolgd)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen